وحدت
امام علی علیه السّلام فرمودند:

پس بنگريد، چگونه بودند «قوم بني اسرائيل» زماني كه جمعيتها گرد آمده، و انديشه ها با هم و دلها يكسان و دستها ياور هم و شمشيرها كمك يكديگر و بينش ها ژرف و تصميمات يكي بود، آيا در اطراف زمين بزرگ و بر جهانيان حاكم نبودند؟ پس بنگريد به آخر كارشان «قوم بني اسرائيل» آن هنگام كه بين آنها تفرقه افتاد، و مهرباني و الفتها بهم خورد و سخنها و دلها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراكنده گشتند و با هم جنگيدند، پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها بركند و فراواني نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقي مانده، سرگذشت آنان است تا مايه عبرت عبرت گيرندگان باشد.
نهج البلاغه، خطبه 192
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ايّاكُمْ وَ التَّلَوُّنَ فى دينِ اللّه ِ فَاِنَّ جَماعَةً فيما تَـكْرَهونَ مِنَ الْحَقِّ خَيْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فيما تُحِبّونَ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنَّ اللّه َ سُبْحانَهُ لَمْ يُعْطِ اَحَدا بِفُرْقَةٍ خَيْرا مِمَّنْ مَضى وَ لا مِمَّنْ بَقىَ ؛
از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد، زيرا يكپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى داريد، از پراكندگى در آنچه باطل است اما خوشايند شما مى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدايى خير و خوبى عطا نكرده است.
نهج البلاغه، از خطبه 176