والدین
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
وَ أَمَّا حَقُّ وَلَدِکَ: فَتَعْلَمَ اَنَّه مِنْکَ وَ مُضافٌ اِلَیْکَ فی عاجِلَ الدُّنْیا بِخَیْرِهِ و شَرِّهِ وَ أَنَّکَ مَسْؤُولٌ عَمَّا وَلِّیْتَهُ مِنْ حُسْنِ الاَدَبِ وَ الدِّلالَهِ عَلی رَبِّهِ وَالمَعُونَهِ لَهُ عَلی طاعَتِهِ فِیْکَ وَ فِی نَفْسِهِ فَمُثابٌ عَلی ذَلِکَ وَ مُعاقِبٌ، فَاعْمَلْ فِی اَمْرِهِ عَمَلَ المُتَزَیِّنِ بِحُسْنِ اَثَرِهِ عَلَیهِ فی عاجِلِ الدِّنْیا المعذُورِ اِلی رَبِّهِ فیما بَیْنَکَ و بَیْنَهُ بِحُسْنِ القِیامِ عَلَیْه وَ الاَخْذِ لَهُ مِنْهُ؛
و اما حق فرزندت؛ آن است که بدانی او از تو است و در این دنیا به تو وابسته است، خوب باشد یا بد. و تو باید پاسخگوی سرپرستی او باشی درباره تربیت و راهنمایی او به سوی پروردگارش و یاری او به اطاعت وی درباره خودت و درباره خودش، پس بر عمل او ثواب می بری و در صورت کوتاهی کیفر خواهی دید. پس درباره او کاری کن که در دنیا اثر نیکو داشته باشد و خود را بدان بیارایی و در نزد پروردگارش نسبت به او معذور باشی به سبب سرپرستی خوبی که از او کردی و نتیجه الهی که از او گرفتی.
تحف العقول، ص 269.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
جاءَ رَجُلٌ إلَی النَبِیِّ صلی الله علیه و آله فَقالَ: یا رَسُولَ اللّه ِ مَنْ أَبَرُّ؟ قالَ: اُمَّکَ قالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قالَ اُمَّکَ قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أمَّکَ ، قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أَبَاکَ؛
مردی خدمت پیامبر رسید و گفت ای رسول خدا به چه کسی نیکی کنم؟ فرمود: مادرت. دوباره گفت: بعد به چه کسی؟ فرمود: مادرت. باز هم گفت: بعد به چه کسی؟ فرمود: مادرت. گفت: دیگر چه کسی؟ فرمود: پدرت.
الکافی ، ج 3 ، ص 159 . بحارالانوار، ج 74، ص 49.
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
وَ أَمّا حَقُّ أَبیکَ فَتَعْلَمَ أَنَّهُ اَصْلُکَ وَ أَنَّکَ فَرْعُهُ و أنَّکَ لَوْلاهُ لَمْ تَکُنْ، فَمَهْما رَأَیْتَ فی نَفْسِکَ ما یُعْجِبُکَ، فَاعْلَمْ أَنَّ أَباکَ اَصْلُ النِعْمَهِ عَلَیکَ فِیهِ وَ احْمَد اللّه َ وَ اْشْکُرهُ عَلی قَدْرِ ذلِکَ؛
و امّا حق پدرت آن است که بدانی که او ریشه توست و تو شاخه او هستی و بدانی که اگر او نبود تو نبودی، پس هر گاه در وجود خود چیزی دیدی که دوست داشتی بدان که از پدرت داری و حمد خدای را به جا آور و او را به همان اندازه شکر کن.
تحف العقول، ص 269
امام علی علیه السلام فرمودند:
کانَ الحَسَنُ فِی حَیاهِ رَسُولِ اللّه صلی الله علیه و آله یَدْعُونی اَبَاالحُسَین وکانَ الحسینُ یَدْعُونی أباالحَسَن و یدعوانِ رسولَ اللّه صلی الله علیه و آله اَباهُما، فَلَمَّا تَوَفّی رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله دَعَوانِی بِاَبیهِما؛
حسن در زمان زندگی رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا ابالحسین صدا می کرد و حسین مرا اباالحسن می خواند و هر دو رسول خدا صلی الله علیه و آله را پدر صدا می زدند. پس از آن که رسول خدا از دنیا رفت مرا پدر می خواندند.
فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام ، ص 57.