خانه و خوشبختی
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اِنَّ الله‏َ یحِبُّ المُؤمِنَ وَ یحِبُّ اَهْلَهُ وَ وُلْدَهُ وَ اَحَبُّ شَى‏ءٍ اِلَى الله‏ِ تَعالى اَنیرَى الرَّجُلَ مَعَ امَرأَتِهِ و وُلْدِهِ عَلى مائِدَةٍ یأكُلونَ فَاِذَا اجتَمَعوا عَلَیها نَظَرَ اِلَیهِم بِالرَّحْمَةِ لَهُمْ فَیغْفِرُ لَهُم قَبْلَ اَن یتَفَرّقُوا مِنْ مَوْضِعِهِم؛
خداوند، مؤمن و خانواده و فرزندانش را دوست دارد. محبوب‌‏ترین چیز نزد خداوند آن است كه مرد را با زن و فرزندانش بر سفره‌‏اى ببیند كه از آن غذا مى‏‌خورند. پس در آن‌هنگام كه بر سفره گرد آیند، به آنها نگاهى مهربانانه مى‏‌كند و آنها را پیش از آن‏كه از جاى خود متفرق شوند، مى‌‏آمرزد.
تنبیه الغافلین، ص ۳۴۳، ح ۴۹۸
امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
لا غِنى بِالزَّوجِ عَنْ ثَلاثَةِ اَشْیاءَ فیما بَینَهُ وَ بَینَ زَوْجَتِهِ وَ هِى الْمُوافَقَةُ لِیجْتَلِبَ بِها مُوافَقَـتَها وَ مَحَبَّتَها وَ هَواها وَ حُسْنُ خُلُقِهِ مَعَها وَ اِسْتِعْمالُهُ اسْتِمالَةَ قَلْبِها بِالْهَیئَةِ الْحَسَنَةِ فى عَینِها وَ تَوسِعَتِهِ عَلَیها؛
شوهر در رابطه با همسرش از سه چیز بى‏ نیاز نیست: سازگارى كه با آن، سازگارى، محبت و عشق زن را به خود جلب كند و خوش اخلاقى با او و دلبرى از او با آراستن خود براى وى و فراهم آوردن امكانات رفاهى او.
تحف العقول، ص ۳۲۳
امام سجاد علیه‏ السلام فرمودند:
حَقُّ رَعیتِكَ بِمِلْكِ النِّـكاحِ فَاَنْ تَعْلَمَ اَنَّ الله‏َ جَعَلَها سَكَنا وَ مُسْتَراحا وَ اُنْسا وَ واقیةً وَ كَذلِكَ كُلُّ واحِدٍ مِنْكُما یجِبُ اَنْ یحْمَدَ الله‏َ عَلى صاحِبِهِ وَ یعْلَمَ اَنَّ ذلِكَ نِعْمَةٌ مِنْهُ عَلَیهِ وَ وَجَبَ اَنْ یحْسِنَ صُحْبَةَ نِعْمَةِ الله‏ِ وَ یكْرِمَها وَ یرْفَقَ بِها وَ اِنْ كانَ حَقُّكَ عَلَیها اَغْلَظَ وَ طاعَتُكَ بِها اَ لْزَمَ فیما اَحْبَبْتَ وَ كَرِهْتَ ما لَمْ تَـكُنْ مَعْصیةً فَاِنَّ لَها حَقَّ الرَّحْمَةِ وَ الْمُؤانَسَةِ وَ مَوْضِعَ السُّكونِ اِلَیها قَضاءَ اللَّذَّةِ الَّتى لابُدَّ مِنْ قَضائِها وَ ذلِكَ عَظیمٌ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِالله‏ِ؛
حق زن آن است كه بدانى خداوند او را مایه آرامش و آسایش و همدم و پرستار تو قرار داده است، هم چنین بر هر یک از شما واجب است كه خداوند را به‌خاطر وجود دیگرى ستایش كند و بداند كه او نعمتى است كه خداوند ارزانى داشته و واجب است كه با نعمتِ خداوندى رفتار نیک داشته باشد و او را گرامى بدارد و با او سازگارى كند و هرچند حق تو بر زنت بیشتر است و فرمان‏‌پذیرى از تو، در هر چه دوست مى‏‌دارى یا نمى‏‌پسندى، تا آن‏جا كه گناه نباشد، بر او لازم‏‌تر است، در هر حال او این حق را دارد كه از تو مهربانى ببیند و از همدمى تو برخوردار شود، و حق دارد كه در برآوردن كامى كه به ناچار باید برآورده شود، آرامش و آسایشش تأمین شود و این حقى بس بزرگ است و هیچ نیرو و توانى جز به خداوند نیست.
تحف العقول، ص ۲۶۱
امام على علیه‏ السلام فرمودند:
فَوَ الله‏ِ ما اَغْضَبْتُها و لا اَكْرَهْتُها عَلى اَمْرٍ حَتّى قَبَضَهَا الله‏ُ عَزَّوَجَلَّ اِلَیهِ و لا اَغضَبَتْنى و لا عَصَتْ لى اَمرا و لَقَد كُنْتُ اَ نْظُرُ اِلَیها فَتَنكَشِفُ عَنِّى الهُمومُ وَالاَحزانُ؛
به خدا سوگند كه هرگز بر فاطمه علیها السلام غضب نكردم و او را به كارى مجبور نساختم، تا آن‏كه خداوند عزّوجلّ او را به نزد خویش بُرد و او نیز مرا خشمگین نساخت و هرگز برخلاف خواست من عمل نكرد و من هرگاه به او نگاه مى‏‌كردم، غصّه‏‌ها و اندوه‌‏هایم برطرف مى‏‌شد.
كشف الغمّه، ج ۱، ص ۳۶۳
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ اُعْطِىَ لَهُ خَمْسا لَمْ یكُن لَهُ عُذرٌ فى تَركِ عَمَلِ الآخِرَةِ: زَوْجَةٌ صالِحَةٌ تُعینُهُ عَلى اَمرِ دُنْیاهُ و آخِرَتِهِ و بَنونَ اَبرارٌ و مَعیشَةٌ فى بَلَدِهِ و حُسنُ خُلقٍ یدارى بِهِ النّاسَ و حُبُ اَهل بَیتى؛
به هر كس پنج چیز داده شد، بهانه‌‏اى در ترک كار آخرت ندارد: زنى شایسته كه او را در امور دنیا و آخرتش یارى كند، فرزندانى خوب، امكاناتى در شهر خود و اخلاقى خوب كه با آن، با مردم مدارا كند و دوستى خاندان من.
الدعوات، ص ۴۰، ح ۹۷
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اِنَّ خَیرَ نِسائِكُمُ الْوَلُودُ الْوَدُودُ الْعَفیفَةُ، الْعَزیزَةُ فى اَهْلِهَا، الذَّلیلَةُ مَعَبَعْلِهَا، الْمُتَبَرِّجَةُ مَعَ زَوْجِها، اَلْحِصانُ عَلى غَیرِهِ الَّتى تَسْمَعُ قَوْلَهُ وَ تُطیعُ اَمْرَهُ وَ اِذاخَلابِها بَذَلَت لَهُ ما یریدُ مِنها؛
بهترین زنانتان، زن زایا، بسیار مهربان و پاكدامن است كه نزد خویشاوندان خود عزیز باشد و در برابر شوهرش فروتن و مطیع، خود را براى شوهرش بیاراید و از غیر او بپوشاند، سخن شوهرش را بشنود و فرمان او را اطاعت نماید و چون شوهرش با او خلوت كند، خود را در اختیار او قرار دهد.
كافى، ج ۵، ص ۳۲۴، ح ۱
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اِذا اَرادَ الله‏ُ بِاَهْلِ بَیتٍ خَیرا فَقَّهَهُمْ فِى الدّینِ وَ وَقَّرَ صَغیرُهُمْ كَبیرَهُمْوَ رَزَقَهُمُ الرِّفْقَ فى مَعیشَتِهِمْ وَ الْقَصْدَ فى نَفَقاتِهِم وَ بَصَّرَهُمْ عُیوبَهُمْ فَیتُوبُوا مِنْها وَاِذا اَرادَ بِهِمْ غَیرَ ذلِكَ تَرَكَهُمْ هَمَلاً؛
هرگاه خداوند براى خانواده‌‏اى خیر بخواهد، آنان را در دین دانا مى‌‏كند، كوچک‏‌ترها بزرگ‌‏ترهایشان را احترام مى‌‏نمایند، مدارا در زندگى و میانه‌‏روى در خرج كردن را روزی‌شان مى‌‏نماید و به عیوبشان آگاهشان مى‌‏سازد، تا آنها را برطرف كنند و اگر براى آنان جز این بخواهد، به ‏خودشان واگذارشان مى‌‏نماید.
نهج الفصاحه، ح ۱۴۷
امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
قَضاءُ الْحَوائِجِ اِلَى الله‏ِ وَ اَسْبابُها ـ بَعْدَ الله‏ِ ـ الْعِبادُ تَجْرى عَلى اَیدیهِم فَما قَضَى الله‏ُ مِنْ ذالِكَ فَاقبَلوا مِنَ الله‏ِ بِالشُّكْرِ وَ ما زَوى عَنْـكُم مِنْها فَاقْبَلوهُ عَنِ الله‏ِ بِالرِّضا وَ التَّسْلیمِ وَ الصَّبْرِ فَعَسى اَن یـكونَ ذالِكَ خَیرا لَكُمْ فَاِنَّ الله‏َ اَعْلَمُ بِمایصْلِحُـكُم وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمونَ؛
برآورده شدن حاجت‌‏ها در اختیار خداست و اسباب آن، بعد از خداوند، بندگان هستند كه به دست آنها اجرا مى‌‏شود. پس هر حاجتى را كه خداوند برآوَرْد، سپاسگزارانه از خداوند بپذیرید و آنچه برآورده نساخت، آن را نیز با رضایت و تسلیم و صبر، از او بپذیرید، زیرا بسا این براى شما بهتر است، چرا كه خداوند، به صلاحِ كار شما داناتر است و شما نمى‌‏دانید.
تحف العقول، ص ۳۶۵
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اِنَّ یومَ الجُمُعَةِ سَیدُ الاَیامِ یضاعِفُ الله‏ُ فیهِ الحَسَناتِ وَ یمحو فیهِ السَّیئاتِ وَ یرفَعُ فیهِ الدَّرَجاتِ وَ یستَجیبُ فیهِ الدَّعَواتِ وَ یكشِفُ فیهِ الكُرُباتِ وَ یقضىفیهِ الحَوائِجَ العِظامَ وَ هُوَ یومُ المَزیدِ، لله‏ِِ فیهِ عُتَقاءُ و طُـلَقاءُ مِنَ النّارِ ما دَعا بِهِ اَحَدٌ مِنَ النّاسِ وَ قَد عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرمَتَهُ اِلاّ كانَ حَقّـا عَلَى الله‏ِ عَزَّوَجَلَّ اَنْ یجْعَلَهُ مِن عُتَقائِهِوَ طُلَقائِهِ مِنَ النّارِ؛
روز جمعه، سرور روزهاست. در این روز خداوند، خوبى‌‏ها را چند برابر مى‏‌كند و بدى‏‌ها و گناهان را پاک مى‏‌كند و درجات را افزایش مى‌‏دهد و دعاها را مستجاب مى‌‏نماید و رنج و اندوه‌‏ها را برطرف مى‌‏سازد و حاجت‌‏هاى بزرگ را برآورده مى‌‏كند، روز افزونى و فراوانى است. در این روز، خداوند بسیارى را از آتش مى‌‏رهانَد و آزاد مى‌كند. اَحَدى از مردم در این روز دعا نكند، به شرط آن‏كه حق و حرمت آن را بشناسد، مگر آن‏كه بر عهده خداوند عزّوجلّ است كه او را از رها و آزادشدگان از آتش، قرار دهد.
كافى، ج ۳، ص ۴۱۴، ح ۵