صله رحم
امام رضا علیه السلام فرمودند:
دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلىٌّ علیه السلام: قَد أجَبْتُكَ عَلى اَنْ تَضْمَنَ لى ثَلاثَ خِصالٍ. قالَ: وما هِىَ یا اَمیرَالمُؤمِنینَ؟ قالَ: لا تُدْخِلْ عَلَىَّ شَیئا مِنْ خارِجٍ وَ لا تَدَّخِرْعَنّى شَیئا فِى الْبَیتِ، وَ لا تُجحِفْ بِالْعِیالِ. قالَ: ذاكَ لَكَ یا اَمیرَالْمُؤمِنینَ، فَاَجابـَهُ عَلىُّ بنُ اَبى طالِبٍ علیه السلام؛
مردى، امیرالمؤمنین علیه السلام را به میهمانى دعوت كرد. حضرت فرمودند: مى پذیرم به شرط این كه سه قول به من بدهى. عرض كرد: چه قولى اى امیرالمؤمنین؟ حضرت فرمودند: ازبیرون چیزى براى من تهیه نكنى، حاضرى خانه‌ات را از من دریغ ننمایى و به زن و فرزندنت زور نگویى. عرض كرد: قبول مى‌كنم اى امیرالمؤمنین. پس على بن ابى‌طالب علیه السلام دعوت وی را پذیرفتند.
عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۴۵، ح ۱۳۸
امام علی علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ صِلَةَ الاَرْحامِ لَمِنْ موجِباتِ الاِسْلامِ وَ اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ اَمَرَبِاِكْرامِها وَ اِنَّهُ تَعالى يَصِلُ مَنْ وَصَلَها وَ يَقْطَعُ مَنْ قَطَعَها وَ يُكْرِمْ مَنْ اَكْرَمَها؛
به راستى كه صله رحم از واجبات اسلام است و خداى سبحان، امر فرموده كه آن را گرامى بدارند و خداوند متعال با هر كس كه صله رحم كند، رابطه برقرار مى كند و با هر كس كه قطع رحم كند، قطع رابطه مى كند و هر كس كه صله رحم را گرامى بدارد، گرامى اش مى دارد.
غررالحکم، ح 3651
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما نَعْلَمُ شَيْئا يَزيدُ فِى الْعُمْرِ اِلاّ صِلَةَ الرَّحِمِ، حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثَ سِنينَ فَيكونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ فَيَزيدُ اللّه ُ فى عُمْرِهِ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَجْعَلُها ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً، وَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَكونَ قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَيَنْقُصُهُ اللّه ُ ثَلاثيْنَ سَنَةً وَ يَجْعَلُ اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنينَ؛
ما، غير از صله رحم، چيزى نمى شناسيم كه بر عمر بيفزايد، تا آن جا كه گاهى عمر كسى سه سال است، و وقتى كه اهل صله رحم مى شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى افزايد و آن را سى و سه سال مى كند و گاهى عمر كسى سى و سه سال است و قطع رحم مى كند و خداوند هم سى سال از عمر او مى كاهد و عمرش را به سه سال، كاهش مى دهد.
كافى ، ج 2، ص 152 ، ح 17 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فى كَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ والِدَيْهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنْسِى ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَيْهِ فى رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛
به هر كس، راستگويى در گفتار، انصاف در رفتار، نيكى به والدين و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخير مى افتد، روزيش زياد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقين مى گردد.
اعلام الدين ، ص 265 .