تغذیه و آداب آن
سعد بن سعد گوید: به امام کاظم علیه السلام عرض کردم: خانواده‌ام گوشت میش نمى خورند. حضرت پرسیدند: چرا؟ گفتم: آنان مى گویند این گوشت، تلخه سیاه و سردرد و دیگر دردها را در آنان تحریک مى کند. حضرت به من فرمودند:
یا سَعدُ. فَقُلتُ : لَبَّیکَ ! قالَ: لَو عَلِمَ اللّه ُ عز و جل شَیئاً أکرَمَ مِنَ الضَّأنِ لَفَدى بِهِ إسماعیلَ علیه السلام؛
اى سعد! گفتم : لبیک! فرمودند: اگر خداوند عزوجل چیزى را ارزشمندتر از میش مى‌دانست، آن را فِدیه اسماعیل علیه السلام مى ساخت.
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 310 ، حدیث 2
امام علی علیه السّلام فرمودند:
ذُكِرَ عِندَ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله و سلّم اللَّحمُ وَالشَّحمُ ، فَقالَ : لَيسَ مِنهُما بَضعَةٌ تَقَعُ فِي المَعِدَةِ إلاّ أنبَتَت مَكانَها شِفاءً ، وأخرَجَت مِن مَكانِها داءً ؛
نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلّم از گوشت و پيهْ ياد شد. فرمودند : هيچ پاره اى از اين دو در معده جاى نمى گيرد ، مگر اين كه در جاى آن ، شفا مى رويد و بيمارى اى از آن جا مى رود .
عيون أخبار الرضا عليه السلام ، جلد 2 ، صفحه 41 ، حديث 130