تغذیه و آداب آن
امام رضا علیه السلام فرمودند: درد
أنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ یبِحْ اَكْلاً وَلا شُرْبا اِلاّ ما فیهِ الْمَنْفَعَةُ وَالصَّلاحُ وَ لَمْ یحَرِّمْ اِلاّ ما فیهِ الضَّرَرُ وَالتَّلَفُ وَالْفَسادُ، فَكُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فیهِ قُوَّةٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ وَ كُلُّ مُضِرٍّ یذْهَبُ بِالْقُوَّةِ أوْ قاتِلٍ فَحَرامٌ؛
خداوند تبارک و تعالى هیچ خوردنى و نوشیدنى را حلال نكرده است مگر آن كه درآن سود و صلاحى بوده و هیچ خوردنى و نوشیدنى را حرام ننموده، مگر آن كه در آ ن زیان و نابودى و فسادى بوده است، پس هر چیز سودمندى نیرو بخش جسم، كه باعث تقویت بدن است، حلال شده است و هر چیزى كه قواى جسمانى را از بین ببرد و یا موجب مرگ شود، حرام است.
مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۳۳، ح ۲
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
كُلُّ طَعامٍ لا یذْكَرُ اِسْمُ اللهِ عَلَیهِ، فَاِنَّما هُوَ داءٌ وَ لا بَرَكَةَ فیهِ وَ كَفّارَةُ ذلِكَ إن كانَتِ المائِدَةُ مَوضوعَةً أن تُسَمِّىَ و تُعیدَ یدَكَ و اِن كانَت قَد رُفِعَت أن تُسَمِّىَ اللهَ و تَلعَقَ أصابِعَكَ؛
هر غذایى كه بر آن نام خدا برده نشود، درد است و هیچ بركتى در آن نیست و كفاره نبردن نام خدا این است كه چنانچه سفره پهن است، نام خدا را ببرى و به خوردن غذا ادامه دهى و اگر سفره جمع شده، نام خدا را ببر و انگشتان خود را بلیس.
تاریخ دمشق، ج ۶۰، ص ۳۲۵
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْيُباكِرِ الْغَداءَ وَلْيُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْيُخَفَّفِ الرِّداءَ وَلْيُقِلَّ مُجامَعَةَ النِّساءِ. قيلَ يا رَسولَ اللّه ِ وَ ما خِفَّةُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّةُ الدَّيْنَ ؛
هر كس ماندگارى مى خواهد ـ و البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ بايد صبحانه را زودتر بخورد، كفش مناسب بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبك كند و كمتر با زنان بياميزد. پرسيدند: اى پيامبر خدا! سبك بودن رَدا به چيست؟ فرمودند: به كم بودنِ بدهى.
من لايحضره الفقيه ، ج 3، ص 555، ح 4902 .