راسخون - یار همیشه همراه : حضرت محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله

امام علی علیه السلام فرمودند:
کانَ النَّبِی (ص) لَیسُرُّ الرَّجُلُ مِن اَصْحَابِهِ اِذَا رَآهُ مَغْمُوماً بِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ (ص) یقُولُ: اِنَّ اللهَ یبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فِی وَجْهِ اِخْوَانِهِ.
پیامبر (ص) هرگاه یکی از یارانش را اندوهگین می دید با شوخی شادش می کرد و می فرمود: خداوند از کسی که با برادرانش ترشرو باشد، نفرت دارد.
کشف الریبة، ص 83.

امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَا صَافَحَ رَسُولُ اللهِ (ص) رَجُلاً قَطُّ فَنَزَعَ یَدَهُ حَتَّی یَکُونُ هُوَ الَّذِی یَنْزِعُ یَدَهُ مِنْهُ.
پیامبر خدا (ص) با هر کس دست می‌داد، دستش را نمی‌کشید تا اینکه طرف مقابل دستش را از دست او جدا کند.
بحار الانوار، ج 16، ص 269

امام هادى علیه السلام فرمودند:
نَبِینا أفضَلُ الأَنبِیاءِ... أشَدُّ النّاسِ تَواضُعا، أعظَمُهُم حِلما، وأَنداهُم کفّا، وأَمنَعُهُم کنَفَا.
پیامبر ما، برترینِ پیامبران...، فروتن‏ترینِ مردم، بردبارترینِ ایشان، بخشنده و دست و دلبازترینِ آدمیان و دلاورترینِ آنان در حمایت از وابستگان خود بود.
کشف الغمة: ج ۴ ص ۲۶.

امام هادى علیه السلام فرمودند:
فی جَوابِ ابنِ السِّکیتِ عَن عِلَّةِ بَعثِ موسی بِالعَصا ویدِهِ البَیضاءِ وآلَةِ السِّحرِ، وبَعثِ عیسی بِآلَةِ الطِّبِّ، وبَعثِ مُحَمَّدٍ، صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ وعَلی جَمیعِ الأَنبِیاءِ، بِالکلامِ وَالخُطَبِ ـ: إنَّ اللّهَ لَمّا بَعَثَ موسی(ع) کانَ الغالِبُ عَلی أهلِ عَصرِهِ السِّحرَ، فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ بِما لَم یکن فی وُسعِهِم مِثلُهُ، وما أبطَلَ بِهِ سِحرَهُم، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّةَ عَلَیهِم. وإنَّ اللّهَ بَعَثَ عیسی(ع) فی وَقتٍ قَد ظَهَرَت فیهِ الزَّماناتُ وَاحتاجَ النّاسُ إلَی الطِّبِّ، فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ بِما لَم یکن عِندَهُم مِثلُهُ، وبِما أحیا لَهُمُ المَوتی، وأَبرَأَ الأَکمَهَ وَالأَبرَصَ بِإِذنِ اللّهِ، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّةَ عَلَیهِم. وإنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّدا(ص) فی وَقتٍ کانَ الغالِبُ عَلی أهلِ عَصرِهِ الخُطَبَ وَالکلامَ ـ وأَظُنُّهُ قالَ: والشِّعرَ ـ فَأَتاهُم مِن عِندِ اللّهِ مِن مَواعِظِهِ وحِکمِهِ ما أبطَلَ بِهِ قَولَهُم، وأَثبَتَ بِهِ الحُجَّةَ عَلَیهِم.
ـ در پاسخ ابن سِکیت که پرسیده بود: سبب برانگیخته شدن موسی(ع) با عصا، ید بیضا و ابزار سحر، و عیسی(ع) با ابزار طبابت، و محمّد(ص) با گفتار و خطابه چیست؟ ـ : خداوند، هنگامی موسی(ع) را برانگیخت که جادو بر مردم عصر او غلبه داشت. از این رو، برای آنان از جانب خداوند، معجزه ای آورد که نظیر آن در توان آنان نبود، تا با آن، جادوی آنان را باطل سازد و حجّت را بر ایشان تمام نماید. و خداوند متعال، عیسی(ع) را در زمانی به رسالت برانگیخت که در میان مردم، بیماری های مُزمن پدید آمده بود، مردم به طب نیاز داشتند و عیسی(ع) از جانب خداوند، برای آنان معجزه ای آورد که نظیر آن، نزد ایشان وجود نداشت. او مردگان را برای ایشان زنده می کرد، و کور مادرزاد و مبتلا به پیسی را با اذن الهی شفا می داد و با این معجزات، حجّت را بر آنان تمام می کرد. خداوند، محمّد(ص) را در زمانی به رسالت برانگیخت که خطابه و سخنوری ـ و به گمانم امام(ع) افزود: و شعر ـ بر مردم عصر ایشان غلبه داشت. از این رو، او از جانب خداوند، برای ایشان موعظه ها و حکمت هایی آورد تا با آنها، ادّعای آنان را باطل و حجّت را بر ایشان تمام نماید.
الکافی: ج ۱ ص ۲۴ ح ۲۰.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
اِنَّ النَّبِیَّ(ص) کَانَ یَتَخَتَّمُ فِی یَمِینِهِ ؛
پیامبر اکرم (ص) انگشتر را در دست راستش می‌نهاد.
الکافی، ج 6، ص 469

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ یطِعِ اللهَ وَ مَنْ یطِعِ اللهَ یسْتَحِقُّ الشُّکرَ مِنَ اللهِ بِحُسْنِ الْجَزَاءِ ؛
هر کس از پیامبر (ص) پیروی کند، از خدا پیروی کرده است و هر کس از خداوند پیروی کند سزاوار سپاس الهی که پاداشی نیکو است، می‌باشد.
بحار الانوار، ج75، ص2.

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ آذی مُؤْمِناً فَقَدْ آذانِی وَ مَنْ آذانِی فَقَدْ آذَی اللهَ ؛
هرکس مؤمنی را بیازارد، مرا آزرده و هرکه مرا بیازارد، خداوند را آزرده است.
بحارالأنوار، ج 64، ص 72

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
لَا یُبَلِّغُنِی اَحَدٌ مِنْکُمْ عَن اَحَدٍ مِنْ اَصْحَابِی شَیئاً فَاِنِّی اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیْکُمْ وَ اَنَا سَلیمُ الصَّدرِ ؛
کسی از شما حق ندارد، از هیچ یک از یارانم چیزی به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالی که چیزی از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
بحارالانوار، ج 16، ص 231

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اِنَّ اللهَ بَعَثَنِی بِتَمَامِ مَکَارِمِ الْاَخْلَاقِ وَ کَمَالِ مَحَاسِنِ الْاَفْعَالِ.
خدای متعال، مرا برای کامل کردن فضایل اخلاق و به کمال رساندن کارهای نیکو بر انگیخته است.
کنزالعمّال، ح 31947 ؛ المعجم الاوسط،‌ ج 7، ص 74

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَنَا وَ هَذَا - یعْنِی عَلِیاً - یوْمَ الْقِیامَةِ کهَاتَینِ - وَضَمَّ بَینَ اِصْبَعَیهِ - وَ شِیعَتُنَا مَعَنَا وَ مَنْ اَعَانَ مَظْلُومَنَا کذَلِک.
من و علی در روز قیامت مانند این دو انگشت به هم چسبیده - و دو انگشتشان را به هم چسبانیدند - با هم هستیم و شیعیان ما نیز با ما هستند همچنین کسانی که مظلوم خاندان ما را یاری رسانند.
بحار الانوار، ج 40، ص 26

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در بیان علّت نامیده شدنش به داعی (دعوتگر) فرمودند:
وَ اَمَّا الدَّاعِی فَاِنِّی اَدْعُو النَّاسَ اِلَی دِینِ رَبِّی عَزَّوَجلَّ.
و امّا داعی، بدان سبب است که من مردم را به دین پروردگارم دعوت می‌کنم.
الامالی، شیخ صدوق، ص 256

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
لِرجُلٍ قالَ لَهُ : إنّ أبي يُريدُ أن يَستَبيحَ مالى: أنتَ ومالُكَ لأبيكَ ؛
مردى به - رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله - عرض كرد: پدرم مى‏‌خواهد مال مرا از آنِ خود كند. حضرت فرمودند: تو و مال تو از آنِ پدرت هستيد.
كنزالعمّال : 45933 منتخب ميزان الحكمة : 614

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى‌یابید و به وسیله حسن احسان مى‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید كه حسین درى از درهاى بهشت است، هر كس با او دشمنى كند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى‌كند.
مأة منقبة، ص ۲۲

از امام صادق علیه‏ السلام درباره این سخن خداوند عزّوجلّ: «و هرگونه مصیبتى به شما برسد، نتیجه اعمال خود شماست» پرسیدند كه: درباره آنچه به (حضرت) على و اهل بیت او علیهم‏ السلام پس از او رسید، چه نظرى دارید؟ آیا آن هم نتیجه اعمال خودشان بود، در حالى كه آنان خاندانى پاک و معصومند؟ حضرت فرمودند:
اِنَّ رَسولَ الله‏ِ صلّى ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله كانَ یتوبُ اِلَى الله‏ِ وَ یستَغفِرُهُ فى كُلِّ یومٍ وَ لَیلَةٍ مِئَةَ مَرَّةٍ مِن غَیرِ ذَنبٍ، اِنَّ الله‏َ یخُصُّ اَولیاءَهُ بِالمَصائِبِ لِیأْجُرَهُم عَلَیها مِن غَیرِ ذَنبٍ؛
پیامبر خدا صلّى ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله بدون آن كه گناهى كرده باشد، شبانه روزى، صد مرتبه به درگاه خداوند، توبه مى‌كرد و آمرزش مى‏‌طلبید. خداوند، اولیاى خود را گرفتار مصائب مى‏‌كند تا به سبب آن پاداش‌شان دهد، بدون آن‏كه گناهى كرده باشند.
كافى، ج ۲، ص ۴۵۰، ح ۲

پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
اِذا اَتى عَلَىَّ یوْمٌ لا اَزْدادُ فیهِ عِلْماً، فَلا بورِكَ فى طُلوعِ شَمْسِ ذلِكَ الْیوْمِ؛
هرگاه روزى بیاید كه در آن بر دانشم نیفزایم، پس طلوع خورشید آن روز بر من مبارک مباد.
المعجم الأوسط، ج ۶ ص ۳۶۷ ح ۶۶۳۶

امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ لَقَد کانَ [رسول الله صلّی الله علیه و آله] یُجاوِر فِی کُلِّ سَنَه بِحِراءَ فَأراهُ و لا یَراهُ غَیری؛
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) در هر سال، مدّتی را (برای عبادت) در غار حراء به سر می برد، پس تنها من او را مشاهده می کردم و کسی جز من وی را نمی دید.
نهج البلاغه/ ص 300

امام على علیه السّلام فرمودند:
ما بَرَأَ اللّه نَسَمَةً خَيرَا مِن مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ؛
خداوند آفريده اى بهتر از محمّد(صلی الله علیه و آله) نيافريده است .
الكافى ، ج 1 ، ص 440

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنَّ أعْمالَ الْعِبادِ تُعْرَضُ عَلی نَبیِّكُمْ كُلَّ عَشیَّهِ خَمیس، فَلْیَسْتَحِ أحَدُكُمْ أنْ یُعْرِضَ عَلی نَبیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبیح؛
همانا تمام كارها و حركات بندگان در هر شب جمعه بر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) عرضه می گردد، پس حیاء كنید از این كه عمل زشت شما را نزد پیامبرتان ارائه دهند.
وسائل الشّیعه، ج 11، ص 391

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
تَصَدَّقَ رَسُولُ اللّه ِ (صلى الله عليه و آله وسلم) بِأموالٍ جَعَلَها وَقفا ؛
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله وسلم) اموالى را صدقه داد و آنها را وقف كرد .
دعائم الاسلام، ج 2، ص 341

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پيامبر نشده ام كه لعن و نفرين كنم، بلكه مبعوث شده ام تا مايه رحمت باشم.
مشكاة الانوار، ص 157

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث