راسخون - یار همیشه همراه : امام علی علیه‌السلام

عضویت العربیة English

جمعه، 5 دی 1404 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام علی علیه السّلام فرمودند:
زَعَمَ اِبنُ النَّابِغَةِ أني تِلعابة تِمزَاحَةٌ ذُو دُعَابَةٍ، اُعَافِسُ وَاُمَارِسُ، هَيهَاتَ! يَمنَعُنِي مِن ذَاکخَوفُ المَوتِ وَذِکرُ البَعثِ وَالحِسَابِ.
پسر نابغه (عمروعاص) پنداشته است که من اهل زياده روي در بازيگري و شوخي کردنم و مردم را به بازي و بيهودگي مي گيرم، هرگز، ترس از مرگ و ياد قيامت و حسابرسي مرا از اين کارها باز داشته.
نهج السعاده، ج 2، ص 87

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
ان فاطمة ضمنت لعلى علیه السلام عمل البیت و العجین و الخبز و قم البیت و ضمن لها على علیه السلام ما کان خلف الباب. نقل الحطب و ان یجیى ء بالطعام؛
براى تقسیم کارهاى خانه - حضرت فاطمه علیها السلام خمیر نمودن و پخت نان و نظافت را به عهده گرفت و حضرت على علیه السلام نیز کارهاى بیرون خانه همچون نهیه هیزم و خرید لوازم خوراکى را پذیرفت.
تفسیر عیاشى ج 1: 171.

امام باقر علیه السلام درباه زمامداری امام علی علیه السلام فرمودند:
و لقد ولى خمس سنین و ما وضع آجرة على آجرة ولا لبنة على لبنة و لا أقطع قطیعا و لا أورث بیضأ لاحمرأ.
امیرالمؤمنین علیه السلام پنج سال حکومت کرد، و در طول این مدت آجرى بر آجر و خشتى روى خشت ننهاد، و زمینى را به خود اختصاص ‍ نداد و درهم سفید و دینار سرخى به ارث نگذاشت.
المناقب لابن شهر آشوب 2:95

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كان أمير المؤمنين عليه السلام اذا توضأ لم يدع أحدا يصب عليه المأ قال: لا احب أن اشرك فى صلاتى أحدا.
حضرت امير المؤمنين عليه السلام: به هنگام وضو گرفتن اجازه نمى داد كسى برايش آب بريزد و مى فرمودند: دوست ندارم در نمازم به درگاه خدا كسى را شريك قرار دهم.
علل الشرايع 1: 323

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كان على عليه السلام قد جعل بيتا فى داره ليس بالصغير و لا بالكبير لصلاته و كان اذا كان الليل ذهب معه بصبى ليبيت معه فيصلى فيه.
حضرت امير المؤمنين عليه السلام در خانه خود اتاقى را كه نه كوچك بود و نه بزرگ، اختصاص به نماز خود داده و هر شب كودكى را براى خوابيدن بهمراه خود مى برد و در همانجا نمازهايش را مى خواند.
المحاسن 2: 452 ح 2557

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان عليا عليه السلام كان اذا أصبح يقول: مرحبا بكما من ملكين حفيظين املى عليكما ما تحبان ان شأ الله. فلا يزال فى التسبيح و التهليل حتى تطلع الشمس و كذالك بعد العصر حتى تغرب الشمس.
حضرت امير عليه السلام هر بامداد - در خطاب به دو فرشته نويسنده اعمال - مى فرمودند: مرحبا بر شما دو فرشته بزرگوار و يادداشت كننده اعمال - به خواست خدا امروز نيز - آنچه دوست داريد بر شما املأ خواهم كرد، و به دنبال اين تعهد به ذكر: ععع سبحان الله و لا اله الا الله مشغول مى شد تا خورشيد طلوع مى كرد. و هنگام عصر نيز تا غروب آفتاب، به همان ذكرها مى پرداخت.
بحارالانوار 84: 267 ح 38

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كان أميرالمؤمنين عليه السلام أشبه الناس طعمة برسول الله عليه السلام كان يأكل الخبز و الخل و الزيت و يطعم الناس الخبز و اللحلم.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در نوع غذا شبيه ترين افراد به پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بود. او خود نان و سركه و روغن زيتون مى خورد و به مردم - مهمانان خود - نان و گوشت مى داد.
الكافى 6: 328

حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
... ما الذى نقموا من أبى الحسين؟! نقموا - و الله - منه شدة و طأته و نكال وقعته و نكير سيفه - و قلة مبالاته لحتفه - و تبحره فى كتاب الله و تنمره فى ذات الله.
اينان - كارگردانان سقيفه - چه عيبى از ابوالحسن گرفتند؟! كه او را براى رهبرى جامعه اسلامى صالح نديدند! - بخدا سوگند عيب او را بر خورد سخت - و بدون مسامحه و سهل انگارى در برابر حق - و مرگبار بودن رويارويى با او و شمشير بران و بى اعتنايى به مرگ و آگاهى گسترده نسبت به كتاب خدا و گردن فرازى در راه خدا دانسته اند.
دلائل الامامة: 125، الاحتجاج 1: 147

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
يا على ان الله جعلك تحب المساكين و ترضى بهم أتباعا و يرضون بك اماما.
يا على، خداى متعال تو را چنين قرار داده كه بينوايان را دوست مى دارى و آنان را به عنوان پيروان خويش بپسندى و آنان هم تو را به پيشوايى و امامت بپسندند.
حلية الاوليأ 1: 71

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
... و الله ما أكل على بن أبى طالب عليه السلام من الدنيا حراما قط حتى مضى لسبيله و ما عرض له أمران كلاهما لله رضا الا أخذ بأشدهما عليه فى بدنه - دينه - و ما نزلت برسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) نازلة قط الا دعاه ثقة به و ما أطاق أحد عمل رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) من هذه الامة غيره و ان كان ليعمل عمل رجل كان وجهه بين الجنة و النار يرجو ثواب هذه و يخاف عقاب هذه.
به خدا سوگند على بن ابى طالب عليه السلام تا روزى كه از اين دنيا رفت مال حرامى نخورد و هيچگاه بر سر دو راهى - كه هر دو راه مورد خشنودى خدا باشد - قرار نگرفت مگر اينكه پر زحمت ترين آنها را برگزيد و هر حادثه مهمى كه براى پيامبر خدا پيش مى آمد - به دليل اعتمادى كه به على داشت - از او كمك مى گرفت. و در ميان اين امت هيچ كس نتوانست همانند على عليه السلام: راه پيامبر را - بى كم و كاست - طى كند و با اين همه تلاش و كوشش همواره چنان بيمناكان كار مى كرد، چشمى به بهشت و چشم ديگر بر آتش داشت، از سويى اميدوار پاداش بهشت و از سوى ديگر هراسناك از كيفر آتش بود.
الارشاد: 255

امام علی علیه السّلام فرمودند:
والله ما سألت ربى ولدا نضير الوجه و لا سألت ولدا حسن القامة ولكن سألت ربى ولدا مطيعين لله خائفين و جلين منه حتى اذا نظرت اليه و هو مطيع لله قرت به عينى.
به خدا سوگند هيچگاه از پروردگار خود فرزندانى خوش سيما و نه فرزندانى سرو قامت نخواسته ام، بلكه فرزندانى مطيع خداوند و ترسان از او خواسته ام، تا هرگاه به فرزندم نگريستم و او را در حال اطاعت خدا ديدم، چشمانم روشن گردد.
تفسير الصافى 4:27

پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
من أراد أن ينظر الى آدم فى علمه و الى نوح فى تقواه و الى ابراهيم فى حلمه و الى موسى فى هيبته و الى عيس فى عبادته فلينظر الى على بن ابيطالب عليه السلام
هر كه مى خواهد به آدم و علم او و نوح و تقواى او و ابراهيم و دور انديشى - بردبارى - او و موسى و هيبت او و عيسى و عبادت او بنگرد، به على بن ابى طالب بنگرد.
ارشاد القلوب: 217

امام علی علیه السّلام فرمودند:
... هیهات أن یغلبنى هواى و یقودنى جشعى الى تخیر الأطعمة و لعل بالحجاز أو الیمامة من لا طمع له فى القرص و لا عهد له بالشبع او أبیت مبطانا و حولى بطون غرثى و أکباد حرى.
هیهات که هوا و هوسم بر من چیره شود و شکمبارگى به گزینش طعام هاى لذیذ وادارم نماید، در حالى که چه بسا در یمامه و یا حجاز کسانى باشند که امید دستیابى به قرص نانى نداشته و خاطره اى از سیرى ندارند و هرگز مباد که من با شکم پر بخوابم در حالى که شاید پیرامون من شکمهاى به پشت چسبیده و جگرهاى سوخته باشد.
نهج البلاغه، نامه 45

امام علی علیه السّلام فرمودند:
ان الله جعلنى اماما لخلقه، ففرض على التقدير فى نفس و مطعمى و مشربى و ملبسى كضعفأ الناس، كى يقتدى الفقير بفقرى و لا يطغى الغنى غناه.
خداوند، مرا پيشواى خلق خود قرار داد و هماهنگى با مردم تهيدست را در امور شخصى و خوراك و پوشاك بر من واجب نمود، تا فقرا از من الگو بگيرند و بى نيازى ثروتمندان، آنان را به سركشى و طغيان نخواند.
الكافى 1: 410

امام علی علیه السّلام فرمودند:
و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاکها على أن أعصى الله فى نملة أسلبها جلب شعیرة ما فعلت، و ان دنیاکم عندى لا هون من ورقة فى فم جرادة تقضمها، ما لعلى و نعیم یفنى و لذة لا تبقى!
به خدا سوگند اگر اقلیم‌هاى هفت گانه زمین را با هر چه در زیر آسمان آنها است به من دهند تا خدا را در حد گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى کنم، نخواهم کرد. چرا که این دنیاى شما در نزد من از برگ نیم جویده‌اى در دهان ملخى ناچیزتر است. على را با نعمت‌هاى فناپذیر و لذت هاى گذرا و ناپایدار چه کار!
نهج البلاغه، خطبه 222

امام علی علیه السّلام فرمودند:
ايها الناس! انى و الله ما أحثكم على طاعة الا و أسبقكم اليها و لا أنهاكم عن معصية الا و أتناهى قبلكم عنها.
اى مردم! بخدا سوگند من هرگز شما را به هيچ طاعتى فرا نمى خوانم مگر آنكه خود بر شما - در عمل به آن - پيشى مى جويم و از هيچ گناهى بازتان نمى دارم و نهى نمى كنم - مگر آنكه پيش از شما، خود را از عمل به آن باز مى دارم.
نهج البلاغه، الخطب: 173

امام علی علیه السّلام فرمودند:
... و من العجب بعثهم الى أن أبرز للطعان و أن أصبر للجلاد، هبلتهم الهبول! لقد كنت و ما اهدد بالحرب و لا ارهب بالضرب و انى لعبى يقين من ربى و فى غير شبهة من دينى.
... و از شگفتيهاى زمانه اين است كه - شاميان - به من پيام داده اند كه خود را براى مقابله با سر نيزه ها آماده كنم و براى ضربه هاى شمشير شكيبا باشم، مادران گريان بسوگشان بنشينند! تا كنون كسى مرا با دعوت به جنگ تهديد نكرده است و از زخمهاى نيزه و شمشير هراسى نداشته ام، چرا كه بر يقين به پروردگارم تكيه دادم و دينم را زنگار شبهه نيالوده است.
نهج البلاغه، الخطب، 22

امام علی علیه السّلام فرمودند:
اما و الله ان كنت لفى ساقتها حتى تولت بحذافيرها، ما ضعفت و لا جبنت و ان مسيرى هذا لمثلها، فلا نقبن الباطل حتى يخرج الحق من جنبه. مالى و لقريش؟ و الله لقد قاتلتهم كافرين و لأقاتلنهم مفتونين و انى لصاحبهم بالأمس كما أنا صاحبهم اليوم.
به خدا سوگند، من همواره در زمره پيشتازان اين حركت بودم تا روزى كه جبهه دشمن تار و مار شد و جاهليت از صحنه بيرون رفت، بى آنكه كم ترين ضعف يا ترسى داشته باشم و امروز نيز در همان راستا قدم بر مى دارم و تصميم دارم باطل را بشكافم تا حق از پهلوى آن بيرون آيد. مرا با قريش چه كار؟ كه ديروز در موضع كفر بودند و با آنان جنگيدم و امروز نيز كه گرفتار فتنه و انحراف شده اند به پيكارشان خواهم خاست. من همانگونه كه ديروز با آنان برخورد كردم امروز نيز همانم.
نهج البلاغه، الخطب: 33