عضویت العربیة English
شنبه، 3 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
امام علی علیه‌السلام
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام فرمودند:
خَرَجَ عَلَینا رَسولُ اللّهِ (ص) عَشِیةَ عَرَفَةَ، فَقالَ: ... هذا جَبرَئیلُ یخبِرُنی أنَّ السَّعیدَ کلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِهِ وبَعدَ مَوتِهِ، وأنَّ الشَّقِی کلَّ الشَّقِی حَقَّ الشَّقِی مَن أبغَضَ عَلِیاً فی حَیاتِهِ وبَعدَ وَفاتِهِ.
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در شامگاه عرفه نزد ما آمدند و فرمودند: «... این، جبرییل است که به من خبر می دهد: سعادتمند کامل و حقیقی، کسی است که علی را در زندگی و پس از مرگش دوست بدارد، و بدبخت تمام عیار، کامل و حقیقی، کسی است که علی را در زندگی و پس از مرگش دشمن بدارد».
الأمالی للصدوق : ص ۲۴۸ ح ۲۷۰
امام علی علیه السلام فرمودند:
وَ قَدْ لَقِیهُ عِنْدَ مَسِیرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِینُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَینَ یدَیهِ فَقَالَ مَا هَذَا الَّذِی صَنَعْتُمُوهُ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا ینْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُکُمْ وَ إِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِکُمْ فِی دُنْیاکُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِی آخِرَتِکُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَأَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّارِ.
این سخن را امام (علیه السلام) هنگامی فرمود که در مسیر حرکتش به شام، دهقانان شهر انبار با او ملاقات کردند و به احترام امام (علیه السلام) از مرکب پیاده شدند و با سرعت به سوی حضرت شتافتند [و مراسمی که نشانه ذلّت در برابر امرا بود، انجام دادند] امام فرمود: این چه کاری بود که شما انجام دادید؟! عرض کردند: این آدابی است که ما امیران خود را با آن بزرگ می‌داریم. امام (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند با این عمل، زمامداران شما بهره‌مند نمی‌شوند. شما با این کار در دنیا به خود مشقت می‌دهید و در قیامت بدبخت خواهید بود و چه زیانبار است مشقتی که پشت سر آن مجازات الهی باشد و چه پر سود است آرامشی که با آن امان از عذاب دوزخ باشد!
نهج البلاغه، حکمت 37.
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم… وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّهِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‏ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّهِ.
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه ‏السلام هدایت مى‏ یابید و به وسیله حسن احسان مى‏ شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى‏ گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى ‏کند.
البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 232
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام فرمودند:
سَمِعتُ أبی(ص) فی مَرَضِهِ الَّذی قُبِضَ فیهِ یقولُـ وقَدِ امتَلَأَتِ الحُجرَةُ مِن أصحابِهِ ـ:أیهَا النّاسُ! یوشِک أن اُقبَضَ قَبضاً سَریعاً، وقَد قَدَّمتُ إلَیکمُ القَولَ مَعذِرَةً إلَیکم، ألا وإنّی مُخَلِّفٌ فیکم کتابَ رَبّی عز و جل وعِترَتی أهلَ بَیتی. ثُمَّ أخَذَ بِیدِ عَلِی فَقالَ: هذا عَلِی مَعَ القُرآنِ وَالقُرآنُ مَعَ عَلِی، لا یفتَرِقانِ حَتّی یرِدا عَلَی الحَوضَ، فَأَسأَلُکم ما تَخلُفونّی فیهِما .
از پدرم در زمان بیماری ای که به رحلت ایشان انجامید شنیدم ـ در حالی که اتاق از اصحاب پر شده بود ـ می فرمود: «ای مردم! نزدیک است که به سرعت قبض روح شوم و پیش از این، آنچه را شرط بلاغ بوده تا عذری باقی نگذارد، با شما گفته ام. بدانید من، کتاب پروردگارم عز و جل و خاندانم، اهل بیتم را میان شما برجای می نهم». سپس دست علی را گرفت و فرمود: «این علی، با قرآن است و قرآن، با علی؛ از هم جدا نمی شوند، تا کنار حوض [کوثر] نزد من آیند و از شما می پرسم که، با آن دو چه کردید».
ینابیع المودّة : ج ۱ ص ۱۲۴ ح ۵۶
امام صادق علیه السلام فرمودند:
إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ کَانَ یَخْرُجُ وَ مَعَهُ أَحْمَالُ النَّوَى فَیُقَالُ لَهُ یَا أَبَا الْحَسَنِ مَا هَذَا مَعَکَ فَیَقُولُ نَخْلٌ إِنْ‌شَاءَ‌اللَّهُ فَیَغْرِسُهُ فَمَا یُغَادَرُ مِنْهُ وَاحِدَةٌ ؛
به راستی که امیر مومنان (به سوی صحرا) می‌رفت در حالی که بارهای هسته خرما با وی بود، کسی به آن حضرت عرض می‌کند: ای ابالحسن این چیست که به همراه داری؟ می‌فرماید: ان‌شاء‌الله درختان خرما است پس آنها را می‌کاشت و حتی یکی از آنها را وا نمی‌نهاد.
وسائل الشیعه، ج 17، ص 41
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى‌یابید و به وسیله حسن احسان مى‌شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى‌گردید و بدون او بدبخت. بدانید كه حسین درى از درهاى بهشت است، هر كس با او دشمنى كند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى‌كند.
مأة منقبة، ص ۲۲