امام حسن علیه‌السلام
فتال گوید:
اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ علیهماالسلام کانَ اِذا تَوَضَّأَ اِرْتَعَدَتْ مَفاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ. فَقیلَ لَهُ فى ذلِکَ، فَقالَ: حَقٌّ عَلى کُلِّ مَنْ وَقَفَ بَیْنَ یَدَىْ رَبِّ الْعَرْشِ اَنْ یَصْفَرَّ لَونُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفاصِلُهُ.
امام حسن علیه‏ السلام وقتى وضو مى ‏گرفت پاهایش لرزیده و رنگش زرد مى ‏شد، در این باره از حضرت سؤال کردند، فرمودند: براى کسى که در مقابل پروردگارش ایستاده، سزاوار است رنگش پریده و پاهایش بلرزد.
مناقب، ج 4 ص 14
ابوالفتوح مى‏گوید:
اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ علیهماالسلام کانَ یَحْضُرُ مَجْلِسَ رَسُولِ‏اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله وَ هُوَ اِبْنُ سَبْعِ سِنینَ فَیَسْمَعُ الْوَحْىَ فَیَحْفَظُهُ فَیَأْتى لاُِمِّهِ فَیُلْقى اِلَیْها ما حَفِظَهُ.
حسن بن على علیهماالسلام 7 ساله بود که در مجلس پیامبر خدا صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله حاضر شده و وحى را مى‏ شنید و آن را به خاطر مى ‏سپرد و نزد مادرش مى ‏آمد و آنچه را حفظ کرده بود براى مادرش بازگو مى‏ کرد.
عوالم، 19 ج 108 ح 4