امام سجاد علیه‌السلام
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
کان على بن الحسین علیه السلام اذا کان الیوم الذى یصوم فیه، یاءمر بشاة فتذبح و تقطع اءعضاؤ ه و تطبخ، و اذا کان عند المساء اءکب على القدور حتى یجد ریح المرق و هو صائم، ثم یقول: هاتوا القصاع اغرفوا لال فلان، و اغرفوا لال فلان حتى یاءتى على آخر القدور، ثم یؤ تى بخبز و تمر فیکون ذلک عشاءه.
روزى که امام سجاد علیه السلام روزه مى گرفت دستور مى داد گوسفندى تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامى که شب مى شد سر خود را بالاى دیگها خم مى کرد تا بوى آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن مى فرمودند: کاسه ها را بیاورید براى فلان خاندان و فلانى پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها مى رسید نان و خرما آورده مى شد، پس این شامش مى شد.
بحارالانوار، ج 46، ص 71 ؛ من لا یحضره الفقیه 90، ح 1955.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
کان (على بن الحسین علیه السلام) یقبل الصدقة قبل ان یعطیها السائل، قیل له: ما یحملک على هذا؟ قال: فقال: لست اقبل ید السائل انما اقبل ید ربى، انها تقع فى ید ربى قبل اءن تقع فى ید السائل...
امام سجاد علیه السلام قبل از اینکه صدقه را به فقیر بدهد مى بوسید، از امام سؤال شد، حکمت این کار شما چیست؟ فرمودند: من دست پروردگارم را مى بوسم نه دست فقیر را، زیرا صدقه قبل از اینکه به دست فقیر برسد در دست خدا قرار مى گیرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 74.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان زين العابدين بكى على اءبيه اءربعين سنة، صائما نهاره، قائما ليله، فاذا حضر الافطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فيضعه بين يديه فيقول: كل يا مولاى، فيقول عليه السلام: قتل ابن رسول الله عليه السلام جائعا، قتل ابن رسول الله عليه السلام عطشانا، فلا يزال يكرر ذلك و يبكى حتى يبل طعامه بدموعه، و يمزج شرابه بدموعه فلم يزل كذلك حتى لحق بالله عزوجل.
امام زين العابدين عليه السلام چهل سال براى پدر بزرگوارش گريه كرد، در حالى كه روزش، روزه دار بود و شبش، شب زنده دارى مى كرد، هنگامى كه وقت افطار مى شد غلامش غذا و نوشيدنى براى او مى آورد و جلويش مى گذاشت و مى گفت: بخور، امام عليه السلام مى فرمودند: فرزند رسول خدا عليه السلام گرسنه و تشنه شهيد شد اين جمله را تكرار مى كرد و گريه سر مى داد تا اينكه غذايش با اشك چشمش مخلوط مى شد او هموار اينطور بود تا اين كه به جوار رحمت حق شتافت.
وسائل الشيعة، 2، 923.
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
کان على بن الحسین علیه السلام یصلى فى الیوم و اللیلة الف رکعة و کانت الریح تمیله بمنزلة السنبلة، و کانت له خمسماءة نخلة، فکان یصلى عند کل نخلة رکعتین، و کان اذا قام فى صلاته غشى لونه لون آخر، و کان قیامه فى صلاته قیام العبد الذلیل بین یدى الملک الجلیل، کان اءعضائه ترتعد من خشیة الله و کان یصلى صلاة مودع یرى اءنه لا یصلى بعدها اءبدا.
امام سجاد علیه السلام شبانه روز هزار رکعت نماز مى خواند و باد همانند سنبلى او را حرکت مى داد و او داراى پانصد نخل بود، که کنار هر کدام دو رکعت نماز مى خواند، و هنگامى که به نمازش مى ایستاد رنگ برنگ مى شد و ایستادنش در نماز همانند ایستادن بنده در مقابل پادشاه بزرگ بود، بدن او از خوف خدا مى لرزید، و همانند کسى که با نماز وداع مى کند و فکر مى کند آخرین نماز اوست و دیگر هیچ وقت نماز نخواهد خواند نماز مى گزارد.
بحار الانوار، ج 46، ص 79.