راسخون - یار همیشه همراه : سپاس

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمُوسَى بْنِ عِمْرانَ: يا مُوسى اُشْكُرْنِى حَقَّ شُكْرى، قالَ: يا رَبِّ كَيْفَ اَشْكُرُكَ حَقَّ شُكْرِكَ وَالنِّعْمَةُ مِنْكَ، وَالشُّكْرُ عَلَيْها نِعْمَةٌ مِنْكَ؟ فَقالَ اللّهُ تَبارَكَ وَتَعالى: اِذا عَرَفْتَ ذلِكَ مِنّى فَقَدْ شَكَرْتَنى حَقَّ شُكْرى؛
خداوند متعال به موسى بن عمران(علیه السّلام) فرمود: حقّ سپاسگزارى مرا ادا كن، حضرت موسى گفت: پرودگارا چگونه حقّ شكُر تو را انـام دهم در حالي كه نعمت از تو است و شكر بر نعمت هم خود نعمتى از توست؟ خداوند فرمود: اگر همين را بدانى همين اداى واقعى شُكر من است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 55 .]

امام سجاد علیه السلام به بعضى از فرزندشان سفارش کردند و فرمودند:
یا بُنَىَّ اُشْکُرِ اللّه َلِمَنْ اَنْعَمَ عَلَیْکَ، وَ اَنْعِمْ عَلى مَنْ شَکَرَکَ، فَاِنَّهُ لا زَوالَ لِلنِّعْمَةِ اِذا شَکَرْتَ وَلا بَقاءَ لَها اِذا کَفَرْتَ؛
اى فرزندم! خدا را به خاطر نعمتى که از دیگران به تو مى رسد سپاسگزار باش و به کسى که از تو قدردانى کرد عطا کن، چرا که وقتى نعمتى سپاسگزارى شود از بین نخواهد رفت، و وقتى که ناسپاسى شود دوام نخواهد یافت.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 49 .]

از امام صادق علیه السلام سئوال شد: آیا شکر حدّى دارد که وقتى بنده انجام داد سپاسگزارى محسوب شود؟ حضرت فرمودند:
نَعَمْ. قُلْتُ: ما هُوَ؟ قالَ: یَحْمِدُاللّهَ عَلى کُلِّ نِعْمَةٍ عَلَیْهِ فِى اَهْلٍ وَمالٍ وَاِنْ کانَ فِیما اَنْعَمَ عَلَیْهِ فِى مالِهِ حَقٌّ اَدّاهُ؛
آرى. راوى گفت: آن حدّ چیست؟ حضرت فرمودند: خدا را بر هر نعمتى که به او داده، چه در مال یا خانواده، ستایش کند و اگر به نعمت مالى، حقّى تعلق گرفته، آن را ادا کند.
[ مَحَجَّةُ البیضاء، ج 7، ص 150 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
طُوبى لِمَنْ لَمْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْرا، طُوبى لِلْمُتَحابّينَ فِى اللّهِ؛
خوشا به حال كسى كه با ناسپاسى، نعمت خدا را تغيير ندهد و خوشا به حال آنان كه در راه خدا با هم دوستى كنند.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 46 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يُنْكِرِ الْجَفْوَةَ لَمْ يَشْكُرِ النِّعْمَةَ؛
كسى كه از جفا كردن بدش نيايد در مقابل نعمت هم سپاسگزارى نخواهد كرد.
[ بحارالأنوار، ج71، ص 72 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ اَنْعَمَ عَلى قَوْمٍ بِالْمَواهِبِ فَلَمْ يَشْكُرُوا فَصارَتْ عَلَيْهِمْ وَبالاً وَابْتَلى قَوْما بِالْمَصائِبِ فَصَبَرُوا فَصارَتْ عَلَيْهِمْ نِعْمَةً؛
خداوند به گروهى نعمت داد و آنها سپاسگزارى نكردند، پس نعمت ها تبديل به بلا شد، و گروهى را گرفتار كرد و آنها صبر كردند، پس گرفتاريهاى آنان تبديل به نعمت شد.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 71 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما مِنْ عَبْدٍ اِلاّ وَلِلّهِ عَلَيْهِ حُجَّةٌ اِمّا فِى ذَنْبٍ اِقْتَرَفَهُ وَاِمّا فِى نِعْمَةٍ قَصَّرَ عَنْ شُكْرِها؛
انسان هميشه در برابر خداوند بدهكار است به خاطر گناهى كه مرتكب شده يا به خاطر نعمتى كه در سپاسگزارى آن كوتاهى نموده است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 46 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
وَاَدْنَى الشُّكْرِ رُؤْيَةُ النِّعْمَةِ مِنَ اللّهِ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ يَتَعَلَّقُ الْقَلْبُ بِها دُونَ اللّهِ وَالرِّضا بِما اَعْطاهُ، وَاَنْ لاتَعْصِيَهُ بِنِعْمَتِهِ وَتُخالِفَهُ بِشَىٍٔ مِنْ اَمْرِهِ وَنَهْيِهِ بِسَبَبِ نِعْمَتِهِ؛
پائين ترين درجه شكر، ديدن همه نعمتها از جانب خدا، بدون اين كه دل به چيزى غير خدا وابسته باشد و خشنودى به داده خداست، و اين كه با نعمت خدا گناه نكنى و به واسطه نعمت، امر و نهى خدا را مخالف نكنى.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 52 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
فِى كُلِّ نَفَسٍ مِنْ اَنْفاسِكَ شُكْرٌ لاْزِمٌ لَكَ، بَلْ اَلْفٌ وَاَكْثَرُ؛
در هر نَفَس لازم است خدا را شكر كنى، نه يك بار، بلكه هزار بار و بيشتر.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 52 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
شُكْرُ النِّعْمَةِ اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ، وَتَمامُ الشُّكْرِ قَوْلُ الرَّجُلِ: اَلْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ؛
شكر نعمت پرهيز از گناهان و شكر كامل اين است كه شخص بگويد، اَلْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ.
[ بحار الانوار، ج 71، ص 40 .]

از امام صادق علیه السلام پرسیدند: گرامى ترین مردم نزد خدا کیست؟ حضرت فرمودند:
مَنْ اِذا اُعْطِىَ شَکَرَ وَ اِذا ابْتُلِىَ صَبَرَ؛
کسى که وقتى چیزى به او داده شود سپاسگزارى مى کند و وقتى گرفتار شود صبر مى کند.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 53 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَيُّما عَبْدٍ اَنْعَمَ اللّه ُ عَلَْيهِ بِنِعمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلبِهِ وَ حَمِدَ اللّه َ عَلَيْها بِلِسانِهِ لَمْ تَنْفَدْ حَتّى يَأْمُرَ اللّه ُ لَهُ بِالزِّيادَةِ؛
هر بنده اى كه خدابه او نعمت داده، اگر نعمت را بشناسد و با زبانش خدارا بر آن نعمت ستايش كند، هنوز آن نعمت تمام نشده خدا فرمان مى دهد تا نعمت او زيادتر گردد.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 42 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ اُعْطِىَ الشُّكْرَ اُعْطِىَ الزِّيادَةَ، يَقُولُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ: لَئِنْ شَكَرْتُمْ لاََزيدَنَّكُمْ؛
كسى كه توفيق شكر يابد، افزايش نعمت هم نصيب او خواهد شد. خداوند متعال مى فرمايد: اگر سپاسگزاى كنيد، زياد خواهم كرد.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 40 .]

امام صادق علیه السلام به نقل از پدرانشان علیهم السلام فرمودند:
اَلطّاعِمُ الشّاکِرُ لَهُ مِنَ الاَْجْرِ مِثْلُ اَجْرِ الصّائِمِ الْمُحْتَسِبِ وَ الْمُعافِى الشّاکِرُ لَهُ مِنِ الاَْجْرِ کَاَجْرِ الْمُبْتَلَى الصّابِرِ وَ الْغَنِىُّ الشّاکِرُ لَهُ مِنَ الاَْجْرِکَاَجْرِ الَْمحْرُومِ الْقانِعِ؛
پاداش طعام خور سپاسگزار، همانند پاداش روزه دار در راه خداست، و پاداش انسان سالم سپاسگزار مثل پاداش گرفتار صبور است، و اجر توانگر سپاسگزار همانند اجر انسان محروم قناعت پیشه است.
[ بحارالأنوار، ج 71 ، ص 54 .]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود، مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
غررالحكم، ج6، ص441، ح10926

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إنّ للطّاعم الشّاکر من الأجر مثل ما للصّائم الصّابر؛
پاداش آن که غذا می خورد و شکر می گزارد مانند روزه دار صبور است.
نهج الفصاحه

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أشکر النّاس أشکرهم للنّاس؛
از همه مردم سپاسگزارتر آن کس است که بهتر سپاس مردم را مى گزارد.
نهج الفصاحه

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ؛
چون نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت ها را از خود دور نسازيد.
نهج البلاغه، حکمت13

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ؛
اگر بر دشمنت دست يافتى ، بخشيدن او را شكرانه پيروزى قرار ده.
نهج البلاغه، حکمت 11

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللّه َ يُحِبُّ كُلَّ قَلْبٍ حَزينٍ وَ يُحِبُّ كُلَّ عَبْدٍ شَكورٍ؛
خداوند هر قلب محزون و هر بنده شكرگزار را دوست دارد.
كافى، ج 2، ص 99، ح30.

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث