عضویت العربیة English
پنجشنبه، 30 فروردين 1403 ( سال مهار تورم و رشد تولید )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
معاشرت
امام باقر علیه السلام فرمودند:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: قُلْتُ لَهُ أَیْ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَبَاءٌ إِذَا وَقَعَ عَلَى اَلْأَرْضِ أَ نَعْتَزِلُ قَالَ وَ مَا بَأْسٌ أَنْ تَعْتَزِلَ اَلْوَبَاءَ وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِرَجُلٍ أَخْبَرَهُ أَنَّهُ کَانَ فِی دَارٍ فِیهَا إِخْوَتُهُ فَمَاتُوا وَ لَمْ یَبْقَ غَیْرُهُ اِرْتَحِلْ مِنْهَا وَ هِیَ ذَمِیمَةٌ.
محمد بن مسلم گوید: به امام باقر (علیه السلام) گفتم: هنگامی که وبا (بیماری همه گیر) در سرزمینی بیفتد، آیا ما خانه نشینی و گوشه نشینی و کناره‌گیری از مردم برگزینیم؟ امام (علیه السلام) فرمودند: چه اشکالی دارد که از وبا (و بیماری فراگیر) فاصله و کناره بگیری، در حالی که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) به مردی که به آن حضرت خبر داد که در خانه‌ای همراه برادرانش بود و برادرانش همگی مردند و فقط او باقی مانده بود، فرمودند: از آن خانه فاصله بگیر و دور شو، در حالی که این خانه مذموم است.
مستدرک الوسایل، ج 2 ص 96
امام علی علیه السلام فرمودند:
إنَّ أحسَنَ ما یَألَفُ بِهِ النّاسُ قُلوبَ أوِدّائِهِم، ونَفَوا بِهِ الضِّغنَ عَن قُلوبِ أعدائِهِم: حُسنُ البِشرِ عِندَ لِقائِهِم، وَالتَّفَقُّدُ فی غَیبَتِهِم، وَالبَشاشَةُ بِهِم عِندَ حُضورِهِم.
بهترین چیزى که مردم به واسطه آن، دل هاى دوستانشان را به دست مى آورند و کینه ها را از دل هاى دشمنانشان مى زدایند، این است که در هنگام برخورد با آنان، خوش رو، در غیابشان جویاى احوالشان و در حضورشان گشاده رو باشند.
تحف العقول: ص ٢١٨
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِذَا لَمْ تَجْتَمِعِ الْقَرَابَةُ عَلَی ثَلَاثَةِ اَشْیاءَ تَعَرَّضُوا لِدُخُولِ الْوَهْنِ عَلَیهِم وَ شَمَاتَةِ الْاَعْدَاءِ بِهِمْ وَ هِی: تَرْک الْحَمْدِ فِیمَا بَینَهُم؛‌لِئَلَّا یتَحَزَّبُوا فَیتَشَتَّتَ اَمْرَهُم وَ التَّواصُلُ لِیکونَ ذَلِک حَادِیاً لَهُم عَلَی الْاُلْفَةِ وَ التَّعاوُنُ لِتَشْمِلَهُمُ الْعِزَّةُ.
خویشاوندان، هرگاه بر سه چیز هم داستان نشوند، خویشتن را در معرض [ضعف و] سستی و دشمنْ شادی قرار می‌‎دهند: ترک حسادت نسبت به یکدیگر تا این که دسته دسته نشوند و کارشان به پراکندگی نینجامد، ایجاد ارتباط با یکدیگر، تا موجب الفت آنان گردد، و همکاری، تا این که شکست ناپذیری آنان را در بر گیرد.
تحف العقول، ص 323
امام علی علیه السلام فرمودند:
حَسِّنْ مَعَ جَمِیعِ النَّاسِ خُلقَک حَتَّی اِذَا غِبْتَ عَنْهُمْ جَنُّوا اِلَیک وَ اِذَا مِتَّ بَکوا عَلَیک وَ قَالُوا «اِنَّا لِلَّهِ وَ اِنَّا اِلَیهِ رَاجِعُونَ» (بقره، آیه 46.) وَ لَا تَکنْ مِنَ الَّذِینَ یقَالُ عِنْدَ مَوْتِهِ:‌ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
با همه مردم خوش اخلاق باش تا هرگاه از ایشان غایب شدی، به دیدارت مشتاق باشند و اگر مردی بر تو بگریند و بگویند: «همه از خداییم و به سوی او باز می گردیم» و از کسانی مباش که هنگام مرگشان بگویند: خدا را شکر.
من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 287