راسخون - یار همیشه همراه : مروّت و جوانمردی

پیامبراكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:
مُرُوَّتُنا أَهْلُ الْبَيْتِ، أَلْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا وَ اِعطاءُ مَنْ حَرَمَنا؛
مروّت ما اهل بيت، گذشت از كسى است كه به ما ظلم كرده و بخشش به كسى است كه ما را محروم كرده است.
[بحارالانوار، جلد 17 ص 41]

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
يَوْماً لِمَنْ حَضَرَهُ: مَا الْمُرُوَّةُ؟ فَتَكَلَّمُوا فَقالَ عليه السلام: أَلْمُرُوَّةُ أَنْ لاتَطْمَعَ فَتَذِلَّ، وَ تَسْأَلَ فَتَقِلَّ، وَلاتَبخَلَ فَتُشْتَمْ، وَ لاتَجْهَلَ فَتُخْـصَم؛
مروّت آن است كه طمع نكنى تا ذليل و خوار نشوى و از ديگران چيزى نخواهى تا كوچك نشوى و بخل نورزى تا ناسزا نشنوى و نادانى نكنى تا براى خودت دشمن نتراشى.
[بحارالانوار، جلد 78 ص 172]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ مِنَ الْمُرُوَّةِ أَن يُحَدِّثَ الرَّجُلُ بِما يَلْقى فى سَفَرِهِ مِنْ خَيْرِ وشَرٍّ؛
از مروّت نيست كه انسان آنچه را كه در سفر ديده، از ريز و درشت و خوب و بد، بازگو كند.
[بحارالانوار ج 12، ص 29 .]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
أَتَظُنُّونَ أَنَّ الفُتَُّةَ بِالفِسقِ وَ الفُجُورِ، إنَّمَا الفُتُوَّةُ طَعامٌ مَوْضُوعٌ، وَ نائِلٌ مَبذُولٌ، وَ بِشرٌ (بِّرٌ) مَعرُوفٌ، وَ أَذىً مَكفُوفٌ؛
آيا گمان مى كنيد جوانمردى با فسق و فجور حاصل مى شود! جوانمردى تنها با سفره اى گسترده، و عطايى بخشيده، و نيكى (يا خوشرويى) پسنديده، و پرهيز از مردم آزادى حاصل مى شود.
[سفينة بحارالانوار، ج 2، ص 345]

امام على علیه السّلام فرمودند:
مَيْزَةُ الرَّجُلِ عَقْلُهُ، وَ جَمالُهُ مُرُوَّتُهُ؛
امتياز آدمى به عقل اوست و زيبايى او به مروّتش.
[ميزان الحكمه، جلد 9 صفحه 110.]

امام على علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوَّةُ تَحُثُّ عَلَى الْمَكارِمِ؛
مروّت، آدمى را بـه صفات عالى برمى انگيزاند.
[تصنيف غررالحكم ص 258]

امام على علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوَّةُ تَمْنَعُ مِنْ كُلِّ دَنِيَّةٍ ؛
مروّت، انسان را از هرگونه پستى باز مى دارد.
[ميزان الحكمه جلد 9 صفحه 110]

امام على علیه السّلام فرمودند:
مِنْ أَفْضَلِ الدّينِ أَلْمُـرُوَّةُ، وَلاخَيْرَ فى دينٍ لَيْسَ لَهُ مُرُوَّةٌ؛
مروّت، از برترين هاى هر آيينى است و هـر دينى كه مروّت ندارد، خيرى هم در آن نيست.
[ميزان الحكمه، جلد 9 صفحه 117]

امام على علیه السّلام فرمودند:
ما حَمَلَ الرَّجُلُ حِمْلاً أَثْقَلَ مِنَ الْمُرُوَّةِ؛
آدمى بارى به سنگينى مروّت بـر دوش نكشيده اسـت.
[تصنيف غرر الحكم صفحه 258]

امام على علیه السّلام فرمودند:
مَعَ الثّروَةِ تَظْهَرُ المُرُوَّةُ؛
جوانمردى هنگام دارايى آشكار مى شود.
[تصنيف غررالحكم ص 258]

امام على علیه السّلام فرمودند:
جِماعُ الْمُرُوَّةِ، أَنْ لاتَعْمَلَ فِى السِّرِ ما تَسْتَحيْى مِنْهُ فِى الْعَلانِيَةَ؛
نهـايت مروّت، آن است كه در پنهانى كارى نكنى كه آشكارا از آن پروا دارى.
[ميزان الحكمه جلد 9 ص 114]

امام على علیه السّلام فرمودند:
يُسْتَدَلُّ عَلى مُرُوَّةِ الرَّجُلِ بِبَثِّ الْمَعْرُوفِ، وَبَذْلِ الإحْسانِ، وَ تَرْكِ الأِمْتِنانِ؛
چند چيز بر مـروّت آدمى دلالت دارد: تلاش در گسترش كارهاى خوب ، نيكوكارى ، منّت ننهادن .
[ميزان الحكمه جلد 2 ص 114]

امام على علیه السّلام فرمودند:
مِلاكُ الْمُرُوَّةِ، صِدْقُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الأِحسانِ؛
راستگويى و نيكوكارى ملاك مُروّت است.
[تصنيف غرر الحكم صفحه 259]

امام على علیه السّلام فرمودند:
مِنْ شَرايِطِ الْمُرُوَّةِ، أَلْتَنَزُّهُ عَنِ الْحَرامِ؛
دورى از حرام، از شرايط مروّت است.
[تصنيف غرر الحكم ص 259]

امام على علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوئَةُ اِجْتِنابُ الرَّجُلِ ما يَشينُهُ، وَ اكْتِسابُهُ ما يَزينُهُ؛
مروّت عبارت است از پرهيز از آنچه كه آدمى را زشت مى كند و به دست آوردن آنچه كه آدمى را زينت مى دهد. .
[تصنيف غرر الحكم ص 258]

امام على علیه السّلام فرمودند:
اِخْفاءُ الْفاقَةِ وَ الأَمْراضِ مِنَ الْمُرُوئَةِ؛
پنهان كردن ندارى و بيمارى از مروّت است.
[تصنيف غرر الحكم ص 258]

امام على علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوَّةُ مُرُوَّتانِ: مُرُوَّةُ الْحَضَرِ، وَ مُرُوَّةُ السَّفَرِ. فَأَمّا مُرُوَّةُ الْحَضَرِ، فَتِلاوَةُ الْقُرْآنِ، وَ َحُضُورُ الْمَساجِدِ، وَ صُحْبَةُ أَهْلِ الْخَيْرِ، وَ النَّظَرُ فِى الْفِقْهِ، وَ أَمّا مُرُوَّةُ السَّفَرِ، فَبَذْلُ الزّادِ، وَ الْمِزاحُ فى غَيْرِ ما يُسْخِطُهُ اللّه ُ وَ قِلَّةُ الخِلافِ عَلى مَنْ صَحِبَكَ، وَ تَرْكُ الرِّوايَةِ عَلَيْهِمْ اِذا أَنْتَ فارَقْتَهُمْ؛
مروّت دو گونه است: مروّت در حضر و مروّت در سفر. اما مروّت در حضر، تلاوت قرآن است و حضور در مساجد و همراهى اهل خير و دقت در فقه. و اما مروّت در سفر، بخشش از توشه سفر است و شوخى كردن، اما نه در آنچه خدا را به خشم مى آورد و كاستن از اختلاف نظر با همسفرت و غيبت نكردن از همسفران هنگامى كه از آنان جدا مى شدى.
[بحارالانوار، ج 78 ص 258.]

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوئَةُ اِنْجازُ الْوَعْدِ؛
مروّت همان عمل كردن به وعده است.
تصنيف غرر الحكم ص 258

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أَلْمُرُوئَةُ اِجْتِنابُ الدَّنِيَّةِ؛
مروّت همان پرهيز از پستى است.
تصنيف غرر الحكم ص 258

امام على علیه السّلام فرمودند:
لا تَتِمُّ مُرُوَّةُ الرَّجُلِ حَتّى: يَتَفَـقَّهَ فى ديـنِهِ، وَ يَقْتَصِدَ فى مَعيشَتِهِ، وَيَصْبِرَ عَلى النّائِبَةِ اِذا نَزَلَتْ، وَ يَسْتِعْذَبَ مَرارَةَ اِخْوانِهِ؛
مروّت آدمى كامل نمى شود مگر هنگامى كه: 1. در دين خود دانا شود، 2. در زندگى خود، ميانه روى پيشه كند، 3. اگر مصيبتى بر وى وارد آمد، صبر كند، 4. و اگر برادرانش را در سختى ببيند، احساس تلخى كند. .
[بحار الانوار ج 78 ص 16.]

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث