راسخون - یار همیشه همراه : سیره اهل‌بیت

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
فَإنَّهُ لَنْ يُهْلَكُ مِنا إمامٌ قَطُّ اِلا تَرَكَ مِنْ بَعْدِهِ مَنْ يَعْلَمُ مِثْلَ عِلْمِهِ وَ يَسيرُ مِثْلَ سيرَتِهِ وَ يَدْعُو اِلى مِثْلِ الَّذى دَعا اِلَيْهِ؛
هيچ پيشوايى از ما از دنيا نمى رود مگر اين كه كسى را به جاى خود مى گذارد كه همانند خود عالم و آگاه است و همانند خودش عمل مى كند و به همان چيزى كه او مى خوانده، فرا مى خواند.
[بحار 23: 41 ح 75]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
وَ اللّه ِ لَنُحِبُّكُمْ أنْ تَقُولُوا إذا قُلْنا، وَ تَصْمِتُوا إذا صَمِتْنا وَ نَحْنُ فيما بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ اللّه ِ عَزَوِّجَلِّ، ماجَعَلَ اللّه ُ لِأحَدٍ خَيْرا فى خِلافِ أمْرِنا؛
به خدا قسم دوست داريم زمانى كه ما سخن مى گوييم شما هم سخن بگوييد و زمانى كه ما سكوت مى كنيم شما هم سكوت كنيد. و ما در ميان شما و خداى بزرگ هستيم، خداوند متعال براى هيچ كس خيرى در مخالفت با دستور ما قرار نداده است (هر خيرى هست در پيروى از دستورات ماست).
[وسائل الشيعه 18: 91 ح 10]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يُحْسِنْ عِنْدَ الْمَوْتِ وَصيَّتَهُ كانَ نَقْصا فى مُرُوءَتِهِ وَ عَقْلِهِ، وَ قالَ: إنَّ رَسُولَ اللّه ِ (صلى الله عليه و آله) أوْصى الِى عَلِىٍّ (عليه السلام) وَ أوْصى عَلِىٌّ اِلىَ الْحَسَنِ وَ أوْصَى الْحَسَنُ اِلىَ الْحُسَيْنِ وَ أوْصَى الْحُسَيْنُ اِلى عَلِىٍّ بْنِ الْحُسَيْنِ… ؛
كسى كه هنگام مرگ وصيتش را به طور شايسته انجام ندهد، نشانه كاستى جوانمردى و عقل اوست. رسول خدا(صلى الله عليه و آله) به حضرت على (عليه السلام) وصيت كرد و حضرت على(عليه السلام) به امام حسن و امام حسن به امام حسين و امام حسين به امام زين العابدين و ....
[من لايحضره الفقيه 4: 138 ح 5416]

امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ اعْلَمْ أنَّ الْخَلائِقَ لَمْ يُوَكَّلُوا بِشَى ءٍ اَعْظَمَ مِنَ التَّقْوى فَإنَّهُ وَصِيَتُنا أهْلَ الْبَيْتِ؛
بدان كه مردم به چيزى مهمتر از تقوى سفارش نشده اند چرا كه اين، توصيه ما خاندان است.
[وسائل الشيعه 12: 155]

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
إنّا أهْلُ بَيْتٍ لا تَحِلُّ لَنا الصَّدَقَهَ وَ اُمِرْنا بإسْباغِ الطَّهُورِ... ؛
ما خاندانى هستيم كه صدقه براى ما حلال نيست و مأمور هستيم كه وضو را كامل و شاداب بگيريم.
[وسائل الشيعه 1: 343 ح 4]

ابو بصير گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: فدايت شوم خروج امام زمان عليه السلام چه وقت است؟ امام صادق عليه السلام فرمودند:
يا أبا مُحَمَّدٍ إنّا أهْلُ بَيْتٍ لا نُوَقِّتُ، وَ قَدْ قالَ مُحَمَّدٌ صلى الله عليه و آله: كَذِبَ الْوَقّاتُونَ... ؛
ما خاندانى هستيم كه وقت تعيين نمى كنيم. چون پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: آنان كه وقت مشخص مى كنند دروغگويند.
[اثبات الهداة 7: 86 ح 525]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لاتَكْسِلُوا فى طَلَبِ مَعائِشِكُمْ فَإنَّ آباءَنا كانُوا يَرْكُضُونَ فيها وَ يَطْلُبُونَها؛
در طلب معيشت كسل و سست نباشيد، زيرا پدران ما در راه معيشت شتاب مى كردند و آن را مى طلبيدند.
[من لايحضره الفقيه 3: 99 ح 3576]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
يا أباهارُونَ إنّا نَأْمُرُ صِبْيانَنا بِتَسْبيحِ فاطِمَةَ عليهاالسلام كَما نَأْمُرُهُمْ بِالصَّلاةِ؛ فَالْزِمْهُ فَإنَّهُ لَمْ يَلْزِمْهُ عَبْدٌ فَشَقِىَ؛
اى ابو هارون! ما فرزندان خود را به تسبيح حضرت فاطمه (عليهاالسلام) فرمان مى دهيم همان طور كه آنان را به نماز فرمان مى دهيم پس هميشه چنين عمل كن، چون كسى كه به آن مداومت ورزد بدبخت و شقى نخواهد شد.
[كافى 1: 343 ح 13]

امام صادق عليه السلام از پدر بزرگوارشان نقل كرده اند كه فرمودند:
إنّا نَأْمُرُ صِبْيانَنا بِالصَّلاةِ إذا كانُوا خَمْسَ سِنينَ فَمُرُوا صِبيانَكُمْ بِالصَّلاةِ، إذا كانُوا بَنى سَبْعِ سِنينَ وَ نَحْنُ نَأْمُرْ صِبْيانَنا بِالصَّوْمِ اِذا كانُوا بَنى سَبْعِ سِنينَ بِما أطاقُوامِنْ صِيامِ الْيَوْمٍ... فَمُرُوا صِبْيانَكُمْ إذا كانُوا بَنى تِسْعِ سِنينَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعُوا مِنْ صِيامِ الْيَوْمِ فَإذا غَلَبَ الْعَطَشُ أفْطَرُوْا؛
زمانى كه فرزندان ما پنج ساله شدند آنان را به نماز فرمان مى دهيم شما هم هنگامى كه فرزندانتان هفت ساله شدند دستور بدهيد و هنگامى كه آنان به سنّ هفت سالگى رسيدند در حد توانشان آنان را امر به روزه مى كنيم، شما هم وقتى پسرانتان نه ساله شدند دستور بدهيد در حد توان از روز را روزه بگيرند پس وقتى تشنه شدند افطار كنند.
[الاستبصار 1: 409 ح 6]

زید شحام گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى گرفتند؟، حضرت فرمودند:
نَعَمْ أنَّهُ کانَ آبائى یَصُومُونَهُ وَ أنَا أصُومُهُ، وَ آمُرُ شیعَتى بِصَوْمِهِ؛
آرى، پدرانم آن ماه را روزه مى گرفتند، من هم روزه مى گیرم، و شیعیانم را هم به روزه آن فرمان مى دهم.
[وسائل الشیعه 7: 377 ح 32]

زراره گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که مى فرمودند:
إنّا أَهْلَ بَيْتٍ مُرُوَّتُنا أَلْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا؛
ما خاندانى هستيم كه مروّت و جوانمردى ما عفو و بخشش از كسى است كه به ما ظلم كرده است.
[وسائل الشيعه 8: 522 ح 8]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّا أَهْلَ بَيْتٍ نَجْزَعُ قَبْلَ الْمُصيبَةِ، فَإذا نَزَلَ أمْرُ اللّه ِ رَضينا بِقَضائِهِ وَ سَلَّمْنا لِأمْرِهِ، وَ لَيْسَ لَنا أنْ نَكْرَهَ ما أحَبَّ اللّه ُ لَنا؛
ما خاندانى هستيم كه قبل از مصيبت جزع مى كنيم سپس زمانى كه امر خدا فرود آمد راضى به حكم خدا و تسليم فرمان او مى شويم شايسته ما نيست كه آنچه را خدا براى ما دوست دارد، آن را نخواهيم.
[وسائل الشيعه 2: 919 ح4]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لَيْسَ مِنّا مَنْ تَرَكَ دُنْياهُ لاِخِرَتِهِ وَ لاآخِرَتَهُ لِدُنياهُ؛
كسى كه دنياى خود را براى آخرتش ترك كند و يا آخرتش را براى دنيايش ترك كند از ما خاندان نيست.
[وسائل الشيعه 12: 49 ح 1]

راوى گويد:
سَألتُ أباعَبْدِاللّه ِ علیه السّلام عَنِ المِسْكِ (هَلْ يَجوُزُ إشْمامُهُ؟) فَقالَ علیه السّلام : إنّا لَنَشُمُّهُ؛
از امام صادق(عليه السلام) در مورد مشك سؤال كردم كه آيا بو كردن آن جايز است؟ فرمودند: ما آن را استشمام مى كنيم.
[كافى 6: 515 ح 5]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
... شِعارُ الْحُسَيْنِ يا مُحَمَّدُ وَ شِعارُنا يا مُحَمَّدُ؛
... شعار امام حسين (عليه السلام) «يا محمّد» بود و شعار ما نيز «يا محمّد» است.
[كافى 5: 47 ح 1]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعـالى أَوجَبَ عَلَيْكُمْ حُبَّـنا وَ مُوالاتَنا وَ فَرَضَ عَلَيكُمْ طاعَتَنا. ألا فَمَنْ كانَ مِنّا فَلْيَقتَدِ بِنا. فَإنَّ مِن شَأنِنا: ألوَرَعُ وَالإجتِهادُ وَأداءُ الأمانَةِ إلَى البِرِّ وَالفاجِرِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ وَ إقْراءُ الضَّيْفِ وَالعَفوُ عَنْ المُسى ءِ. وَ مَنْ لَمْ يَقْتَدِ بِنا فَلَيسَ مِنّا؛
خداوند محبت و ولايت و اطاعت ما را بر شما واجب كرده است؛ پس هر كس از ماست، به ما اقتداء كند. روش و منش ما اينهاست: تقوى، تلاش و كوشش، اداى امانتِ نيكوكار و گنهكار، و صله رحم و گرامى داشت ميهمان و گذشت از خطاكار. و كسى كه از ما پيروى نكند از ما نيست.
[الاختـصاص: 241]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ الْقُرآنَ فيهِ مُحْكَمٌ وَ مُتَشابَهٌ، فَأمّا الْمُحْكَمُ فَنُؤْمِنُ بِهِ وَ نَعْمَلُ بِهِ وَ نُدينُ اللّه َ بِهِ وَ أمَّا الْمُتَشابَهُ فَنؤُمِنُ بِهِ وَ لا نَعْمَلُ بِهِ؛
قرآن داراى محكم و متشابه است، ما به محكمات آن ايمان و باور داريم و به آنها عمل مى كنيم و به متشابه آن ايمان داريم ولى عمل نمى كنيم.
[وسائل الشيعه 18: 146 ح 52]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه َ فَرَضَ وَ لايَتَنا، وَ أوْجَبَ مَوَّدَتَنا، وَ اللّه ِ ما نَقُولُ بِأهْوائِنا، وَ لانَعْمَلُ بِآرائِنا، وَ لانَقُولُ إلاّ ما قالَ رَبُّنا عَزَوِّجَلِّ؛
خداوند ولايت ما را واجب كرد، و دوستى ما را لازم شمرد، قسم به پروردگار كه ما از روى هوا و تمايلات خودمان سخن نمى گوييم، و به نظر و رأى شخصى خود عمل نمى كنيم، و جز آنچه پروردگار عزيز و بزرگ ما گفته است نمى گوييم.
[امالى مفيد: 59 ح 4]

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِنَّ اللّه َ طَهَّرَنا وَ عَصَمَنا وَ جَعَلَنا شُهَداءَ عَلى خَلْقِهِ، وَ حُجَتَّهُ فى أرْضِهِ، وَ جَعَلَنا مَعَ الْقُرْآنِ، وَ الْقُرْآنَ مَعَنا، لانُفارِقُهُ وَ لا يُفارِقُنا؛
خداوند ما را پاك كرد و عصمت بخشيد و ما را گواهان بر خلقش و حجّتش در روى زمين قرار داد، و ما را همراه قرآن و قرآن را همراه ما كرده كه ما از آن جدا نيستيم و آن هم از ما جدا نخواهد شد.
[وسائل الشيعه 18: 132 ح 4]

امام علی علیه السّلام فرمودند:
ألْبِسُوا ثيابَ الْقُطْنِ فَإنَّهُ لِباسُ رَسُولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله وَ هُوَ لِباسُنا؛
پيراهن پنبه اى بپوشيد، زيرا آن لباس رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و لباس ما خاندان است.
[وسائل الشيعه 3: 357 ح 1]

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث