راسخون - یار همیشه همراه : حیا

عضویت العربیة English

يکشنبه، 2 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أفضَلُ الحياءِ استحياءُك من الله؛
برترين حيا، شرم و حياء از خداوند است.
تصنيف غررالحكم، ص 257، ح 5451

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الحياءُ علي وجهين فَمِنْهُ ضعفٌ و منه قوَّةٌ و اسلامٌ و ايمانٌ؛
شرم و حياء بر دو گونه است، يك قسم آن از روي ضعف و ناتواني است و قسم ديگر آن از روي قوّت (و قدرت)، اسلام و ايمان شخص است.
تحف العقول، ص 418

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
خَفِ الله تعالي لقُدرتِهِ عليكَ و استَحْيِ منهُ لقُرْبِهِ منك؛
از خداوند متعال به جهت قدرتي كه بر تو دارد بترس و به جهت قرب و نزديكيش به تو از او شرم و حياء داشته باش.
بحار الانوار، ج 71، ص 336

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
استَحيوُا من الله في سرائِركم كما تستحيوُنَ من النّاسِ في علانيّكم؛
همان گونه كه در آشكار از مردم شرم و حياء داريد، در خلوت نيز از پروردگارتان شرم و حياء داشته باشيد.
تحف العقول، ص 394

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
طلبُ الحوائجِ الي النّاسِ استِلابٌ للعزّةِ و مذهبةٌ للحياءِ؛
درخواست حاجت از مردم، موجب از بين رفتن عزّت انسان و نابود شدن شرم و حياء مي گردد.
مشكاة الانوار، ص 186

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
قال عيسي بن مريم عليه السّلام : اِذا قَعَد أحدُكُم في منزِلِهِ فليُرخِ عليهِ سِتْرَهُ، فانّ الله تبارك و تعالي قسَّم َالحياءَ كَما قسَّمَ الرّزقَ.
حضرت عيسي (عليه السّلام) فرمودند: چون يكي از شما در منزل خويش بنشيند، شايسته است كه پرده و پوشش خود را فرو كشد، زيرا خداوند همان گونه كه روزي را تقسيم نموده، حياء را نيز تقسيم نموده است.
بحار الانوار، ج 68، ص 334

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لا تُذهِبُ الحِشمَةَ بينَكَ و بينَ أخيكَ أبقِ منها فإنَّ ذهابُها ذهابُ الحياءِ؛
حشمت و بزرگواري را بين خود و برادرت از ميان نبر و آن را باقي بگذار، زيرا با رفتن آن، حياء نيز از بين مي رود.
وسائل الشيعه، ج 5، ص 501

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
الحياءُ عشرُ أجزاءٍ، فتسعَةٌ في النّساءِ و واحِدُ في الرّجالِ؛
حياء داراي ده جزء است که نه جزء آن در زنان و يك جزء آن در مردان قرار داده شده است.
كنز العمال، ح 5769

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
اذا أبغضَ الله عبدا ًنزَعَ مِنهُ الحياءَ؛
زماني كه خداوند بر بنده اي خشم گيرد، شرم و حياء را از دل او بيرون مي كند.
كنز العمال، ج 3، ص 126

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
مَنْ لم يكُنْ لَهو حياءٌ فلا دينَ لَهو و مَنْ لَمْ يكنْ لهو حياءٌ في الدّنيا لَمْ يدخُلِ الجنَّة؛
كسي كه شرم و حياء نداشته باشد دين ندارد، و كسي كه در دنيا از شرم و حياء بي بهره باشد، وارد بهشت نخواهد شد.
كنز العمّال، ج 3، ص 125

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
لا تَقومُ السّاعَةُ حتّي يذهَبَ الحياءُ مِنَ الصّبيان و النّساءِ؛
روز قيامت بر پا نخواهد شد مگر اين كه شرم و حياء از زنان و كودكان رخت بربندد.
بحار الانوار، ج 6، ص 315

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:

اي مردم، همانا خداوند شرم و حياء و پوشيده بودن را از بندگانش دوست دارد، پس هر كدام از شما قصد شستن خود را دارد، به جائي برود كه مردم او را نبينند، زيرا حياء زينت اسلام است.
سفينة البحار، ج 1، ص 362

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
الحياءُ شعبةَ من الايمان و لا ايمانَ لِمَن لا حياءَ لَه؛
حياء بخشي از ايمان است و كسي كه حياء نداشته باشد، ايمان ندارد.
مجموعه ورّام، ص 256

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:

آن گونه كه حقّ حياء و شرمساري است، از خداوند حياء داشته باشيد. از حضرت سؤال شد: اي رسول خدا ! چه كسي آن گونه كه حقّ حياء است از خداوند حياء مي كند. حضرت فرمودند: كسي كه (بخواهد) آن گونه كه سزاوار و شايسته حياء است از پروردگار خويش حياء كند، بايد هميشه مرگ در جلوي چشمانش حاضر باشد، نسبت به دنيا و زينت آن زهد بورزد و مراقب انديشه و خوراك خويش باشد و عالم قبر و بلاها را فراموش نكند.
بحار الانوار، ج 70، ص 317

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
الاسلامُ عريانٌ فلباسُهُ الحياءُ و زينتُهُ الوَقارُ و مُرُوَّتُهُ العَمَلُ الصّالِحُ و عِمادُهُ الورعُ ؛
اسلام برهنه و عريان است، جامه و لباس آن حياء، زينت و آرايه اش وقار و سنگيني، مروّت و مردانگي آن كارهاي نيك و شايسته و ستون آن ورع و پارسائي است .
الکافي، ج 2، ص 46

امام علی علیه السّلام فرمودند:
اَلحَياءُ مِنَ اللَّهِ يَمحوُ كَثيراً مِنَ الخَطايا؛
شرم از خداوند ، بسيارى از گناهان را پاك مى كند.
غررالحكم و دررالكلم ، ح 1548