شیطان و پرستش او
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
إِنَّ إِبْلِيسَ لَهُ خُرْطُومٌ کخُرْطُومِ الْکلْبِ واضِعَهُ عَلي قَلْبِ ابْنِ آدَمَ يُذَکرُهُ الشَّهَواتِ وَاللَّذَّاتِ وَ يَأْتِيهِ بِالْأَمانِِي وَيَأْتِيهِ بِالْوَسْوَسَةِ عَلي قَلْبِهِ يُشَککهُ فِي رَبِّهِ ... .
ابليس داراي پوزه اي است همچون پوزه سگ و هنگامي كه آن پوزه را در دل آدمي مي نهد، او را به ياد شهوات نفساني و لذات جسماني مي اندازد و آرزوهاي آنچناني در او خودنمايي مي کند و وسوسه در قلب وي راه مي يابد و نسبت به پروردگارش در شك و ترديد واقع مي شود و البته هنگامي که بنده «أعوذ بالله السميع العليم» را به زبان آورد، شيطان از قلب او دور مي شود.
ميزان الحكمه، ج 10، ص 452
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
ألا اخبرکم بشئ إن أنتم فعلتموه تباعد الشيطان منکم تباعد المشرق من المغرب؟ قالوا: بلي، قال: الصوم يسود وجهه، والصدقة تکسر ظهره ... .
آيا شما را از چيزي خبر ندهم که اگر به آن عمل کنيد شيطان از شما دور شود، چندان که مشرق از مغرب دور است؟ عرض کردند: چرا. فرمودند: روزه، روي شيطان را سياه مي کند و صدقه، پشت او را مي شکند و دوست داشتن براي خدا و همياري در کار نيک، ريشه او را مي کنَد و استغفار، شاهرگش را مي زند.
أمالي شيخ صدوق، ص 59