راسخون - یار همیشه همراه : گهرهای رضوی

عضویت العربیة English

دوشنبه، 5 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
كُلَّما اَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنُوبِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ، اَحْدَثَ اللّه ُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ؛
هرگاه كه بندگان، گناهان تازه پديد آورند كه قبلاً مرتكب نمى شدند، خداوند بلاى تازه اى برايشان پيش مى آورد كه قبلاً نمى شناختند.
[وسائل الشيعه، ج 11، ص 240.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِکُمْ حَظّا مِنَ الدُّنْیا، بِاِعْطائِها ماتَشْتَهى مِنَ الْحَلالِ وَ مالَمْ یَنَلِ المُرُوَّةَ وَلاسَرَفَ فیهِ، وَاسْتَعینوُا بِذلِکَ عَلى اُمُورِالدّینِ؛
براى خودتان بهره اى از دنیا قرار دهید، به این که خواسته هاى دل را از حلال به آن بدهید، تا حدّى که مروّت را از بین نبرد و اسراف در آن نباشد، و بدین وسیله، بر کارهاى دین کمک بجویید.
فقه الرضا علیه السلام، ص 337.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
تُعْرَضُ عَلى رَسُولِ اللّه ِ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ اَعْمالُ اُمَّتِهِ کُلَّ صَباحٍ اَبْرارِها وَ فُجّارِها، فَاحْـذَرُوا؛
کارهاى امّت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، چه نیکان و چه بدکاران، هر بامداد به محضر رسول خدا صلى الله علیه و آله گزارش و عرضه مى شود، پس حذر کنید!
[مسندالامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 339.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَوَدَّةُ عِشْرينَ سَنَةً قَرابَةٌ؛
دوستى بيست سال، در حكم خويشاوندى است.
[بحار الانوار، ج 71، ص 175.]

از امام رضا علیه السلام پرسیدند: بهترین خوشى و لذّت دنیا چیست؟، حضرت فرمودند:
سِعَةُ الْمَنْزِلِ وَ کَثْرَةُ الْمُحِبّینَ؛
خانه وسیع و بسیارى دوسـتان.
[بحار الانوار، ج 71، ص 177.]

از امام رضا علیه السّلام درباره بهترین بندگان پرسیدند. حضرت فرمودند:
اَلَّذینَ اِذا اَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا، وَاِذا اَساؤُوا اسْتَغْفَرُوا، وَ اِذا اُعْطُوا شَکَرُوا، وَ اِذَا ابْتَلَوْا صَبَرُوا، وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا؛
آنان که هرگاه نیکى مى کنند، خوشحال مى شوند، هرگاه بدى مى کنند، استغفار مى کنند، هرگاه چیزى به آنان داده مى شود، سپاس مى گویند، هرگاه مبتلا و گرفتار مى شوند، شکیبایى مى کنند، و هرگاه خشمگین مى شوند، عفو و گذشت مى کنند.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1 ص 284.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلى زِيارَتِنا فَلْيَزُرْ صالِحى مَوالينا يُكْتَبْ لَهُ ثَوابُ زِيارَتِنا؛
هركس نتواند ما را زيارت كند، دوستان و پيروان شايسته ما را زيارت كند، تا پاداش زيارت ما برايش نوشته شود.
[مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 2، ص 254.]

امام رضا علیه السلام در نوشته خود به مأمون فرمودند:
حُبُّ اَوْلِیاءِ اللّه ِ واجِبٌ وَ کَذلِکَ بُغْضُ اَعْدائِهِمْ وَ الْبَرائَةُ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَئِمَّتِهِمْ؛
دوستى با دوستان خدا واجب است، همچنین دشمن داشتن و بیزارى جستن از دشمنان دوستان خدا و سران آنان واجب است.
[وسائل الشیعه، ج11، ص433.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ زُوّارَ قَبْرى لَأَكْرَمُ الْوُفُودِ عَلَى اللّه ِ يَوْمَ الْقِيامَةِ، وَ ما مِنْ مُؤْمِنٍ يَزُورُنى فَيُصيبُ وَجْهَهُ مِنَ الْماءِ اِلاّ حَرَّمَ اللّه ُ تَعالى جَسَدَهُ عَلَى النّارِ؛
زائران قبرم از گرامى ترين گروههايى اند كه روز قيامت، بر خدا وارد مى شوند. هيچ مؤمنى نيست كه مرا زيارت كند و در راه زيارتم بر چهره اش قطره آبى بچكد، مگر آنكه خداى متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام مى كند.
[عيون اخبار الرضا عليه السلام، ج 2، ص 248.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لايُحِبُّنا كافِرٌ وَلا يُبْغِضُنا مُؤْمِنٌ، وَ مَنْ ماتَ وَهُوَ يُحِبُّنا كانَ عَلَى اللّه ِ حَقّا اَنْ يَبْعَثَهُ مَعَنا؛
هيچ كافرى ما را دوست نمى دارد و هيچ مؤمنى دشمن ما نمى شود. هركس با محبّت ما اهل بيت بميرد، بر خداوند حتمى است كه او را در قيامت با ما برانگيزد.
[مسند الامام الرضا عليه السلام ، ج 1، ص 358.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ يُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِىَ لَمْ يُدْخِلْهُ رِضاهُ فى باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ يَأْخُذْ اَكْثَرَ مِنْ حَقِّهِ؛
مؤمن، هرگاه خشمگين شود، غضبش او را از حق بيرون نمى برد و هرگاه خرسند شود، خوشنوديش او را به باطل نمى كشاند و هرگاه قدرت يابد، بيش از حق خودش بر نمى دارد.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.].

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اَلاْءيمانُ هُوَ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْكانِ؛
ايمان عبارت است از: شناخت قلبى، اعتراف زبانى، عمل با اعضاء وجوارح.
[تحف العقول، ص 422.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ؛
كسى كه از انسانهاى نيكوكار تشكر و قدرانى نكند، از خداوند سبحان هم قدرانى نكرده است.
[ بحارالأنوار، ج 71، ص 44 .]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیامة؛
هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.
اصول کافى، ج 3، ص 268

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛
هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت ها و بلاها.
بحار الانوار، ج 78، ص 339، ح1

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لايَجتَمِعُ المالُ إلاّ بخِصالٍ خَمسٍ: بِبُخلٍ شَديدٍ ، وأمَلٍ طَويلٍ ، وحِرصٍ غالِبٍ ، وقَطيعَةِ الرَّحِمِ ، وإيثارِ الدُّنيا علَى الآخِرَةِ؛
مال و ثروت جمع نشود ، مگر با داشتن پنج خصلت : بخل شديد ، آرزوى دراز ، حرص چيره (بر جان) ، رسيدگى نكردن به خويشان و ترجيح دنيا بر آخرت .
الخصال : 282 / 29

امام رضا عليه السلام فرمودند:
اَلسَّخىُّ يَأكُلُ مِن طَعامِ النَّاسِ لِيَاْكُلوا مِنْ طَعامِهِ ، وَ البَخيلُ لا يَاْكُلُ مِنْ طَعامِ النَّاسِ لِئَلّا يَأكُلوا مِنْ طَعامِهِ؛
سخاوتمند، از غذاى مردم مى خورد، تا مردم از غذاى او بخورند، اما بخيل از غذاى مردم نمى خورد تا آنها نيز از غذاى او نخورند.
عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 15، ح 26.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
عَونُكَ لِلضَّعيفِ مِن أفضَلِ الصَّدَقَةِ؛
يارىِ تو به ناتوان ، از بهترينِ صدقه هاست.
تحف العقول ، ص 446

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبَحَ وَمَنْ غَفَلَ عَنْهَا خَسِر
آن كسى كه نفسش را محاسبه كند، سود برده است و آن كسى كه از محاسبه نفس غافل بماند، زیان دیده است.
بحار الأنوار، ج 78، ص 352، باب 26، ح 9

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
ان الإمامة زمام الدین، و نظام المسلمین و صلاح الدنیا، و عزالمؤمنین؛
امامت، زمام دین، رشته ی کار مسلمانان، صلاح و آبادانی دنیا و سرافرازی مؤمنان است.
اصول کافی، ج1، ص 200.