راسخون - یار همیشه همراه : گهرهای تقوی

حسين بن بشار گويد، به امام جواد عليه السلام نامه اى نوشته ام تا در مورد ازدواج از ایشان سؤال كنم، حضرت در جوابم نگاشتند:
مَنْ خَطِبَ إليْكُمْ فَرَضيتُمْ دينَهُ وَامانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ، إلاّ تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةً فى الْأرْضِ وَ فَسادٍ كَبيرٍ؛
اگر خواستگارى برايتان آمد كه از ديانت و امانت او راضى هستيد، به او زن بدهيد. و اگر او را ردّ كنيد (و اين دو شرط را در نظر نداشته باشيد) سبب فتنه و فساد بزرگى خواهد شد.
[التهذيب، ج 7، ص 369.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَوْتُ الانسانِ بِالذُّنُوبِ أكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالْأجَلِ وَحَياتُهُ بِالْبِّرِ أكْثَرُ مِنْ حَياتِهِ بِالْعُمْرِ؛
مرگ انسان به سبب گناه بيش از مگر با اجل است و زندگى به خاطر نيكوكارى بيش از زندگى عُمر و سال است. (برخى از گناهان سبب كوتاهى عمر و برخى از كارهاى نيك سبب طول عمر انسان مى شود).
[الفصول المهمه: 274 ـ 275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
وَ قيل لِمُحمّدِبنِ عَلىٍ عليه السلام: مَا المَوْتُ؟ قالَ: هُوَ النَّوْمُ الَّذى يَأْتيكُمْ كُلَّ لَيْلَةٍ اِلاّ اَنَّهُ طَويلٌ مُدَّتُهُ لايُنتَبَهُ مِنْهُ اِلاّ يَوْمَ الْقِيامَةِ؛
از امام جواد(عليه السلام) سؤال شد: مرگ چيست؟ حضرت در پاسخ فرمودند: مرگ همان خواب است كه هرشب سراغ شما مى آيد جز آن كه مدت خواب مرگ طولانى است وآدمى از آن خواب بيدار نمى شود، جز روز قيامت.
[بحارالانوار، ج 3، ص 134.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ اَطاعَ هَواهُ اَعْطى عَدُوَّهُ مُناهُ؛
كسى كه از هواى نفس خود اطاعت كند، آرزوهاى دشمن خويش(شیطان) را برآورده است.
[مسند امام جوادعلیه السّلام، ص 243.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ زارَ قَبْرَ اَخيهِ الْمُؤْمِنَ فَجَلَسَ عَنْ قَبْرِهِ وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ وَوَضَعَ يَدَهُ عَلىَ الْقَبْرِ وَقَرَأَ «اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدرِ» سَبْعَ مَرّاتٍ أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأكْبَرِ؛
هر كس به زيارت قبر برادر مؤمن خود برود و كنار قبر رو به قبله بنشيند و دست خود را بر قبر بگذارد و سوره «قدر» را هفت مرتبه بخواند، از عذاب بزرگ در امان خواهد بود.
[مسند امام جوادعلیه السّلام، ص 215.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْمٍ ما يُفْسِدُ اَكْثَرَ مِمّا يُصْلِحْ؛
هر كس بدون آگاهى كار كند، بيش از آن كه درست كند، خراب مى كند.
[بحارالانوار: 78/346.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
كَفى بِالْمَرْءِ خِيانَةٌ أنَ يَكُونَ أمينا لِلْخَوَنَةِ؛
در خائن بودن شخص همين بس كه امين خيانتكاران باشد.(كسى كه امين خيانتكاران باشد، خود خائن است)
[بحارالانوار: 75/380.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبيحا كانَ شَريكا فيهِ؛
هر كس كار زشتى را نيكو بداند، او هم در آن كار شريک است.
[الفصول المهمه: 274/275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
ألعِفافُ زينَةُ الْفَقْرِ وَالشُّكْرُ زينَةُ الْغِنى وَالصَّبْرُ زينَةُ البَلاءِ وَالتَّواضُعُ زينَةُ الْحَسَبِ وَالفَصاحَةُ زينَةُ الْكَلامِ وَالْحِفظُ زينَةُ الرِّوايَةِ وَخَفْضُ الْجِناحِ زينَةُ الْعِلْمِ وَحُسْنُ الْأدَبِ زينَةُ العَقْلِ وَبَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُ الكَرَمِ وَتَركُ الْمَنِّ زينَةُ الْمَعْرُوفِ وَالخُشُوعِ زينَةُ الصَلّوةِ وَالتَّنَفُّلُ زينَةُ القَناعَةِ وَتَرْكُ ما يُعنى زينَةُ الْوَرَعِ؛
* زينت فقر پاكدامنى است * زينت غنى (بى نيازى) شكر است * زينت بلا و سختى صبر است * زينت سخن فصاحت است * زينت روايت حفظ (از برداشتن) است * زينت علم تواضع است * زينت عقل، ادب است * زينت بزرگوار خوشرويى است * زينت نيكوكارى منّت نگذاشتن است * زينت نماز خشوع (توجه قلبى) است. * زينت قناعت انفاق بيش از وظيفه است * زينت ورع ترك خواسته هاست.
[الفصول المهمه: 274/275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
ألصَّبْرُ عَلىَ المُصيبَةِ مُصيبَةٌ لِلشّامِتِ؛
تحمّل مصيبت، مصيبتى است بر ملامت گران.[يعنى اگر انسان در سختيها، صبر پيشه كند، صبر او مصيبتى خواهد بود براى كسى كه انسان را سرزنش مى كند].
[الفصول المهمه: 274/275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
لَؤْكانَتِ السَّمواتُ وَالْأرْضُ رَتْقَا عَلى عَبْدٍ ثُمَّ اتَّقىَ اللّه َ تَعالى لَجَعَلَ مِنْها مَخْـرَجا؛
اگر آسمانها و زمين بر شخصى بسته باشد، ولى تقـواى الهى پيشه كند، خداوند گشايشى از آنها برايش قرار مى دهد.
[الفصول المهمه: 274/285]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
اَلتَّحَفُّظُ عَلى قَدْرِ الْخَوْفِ؛
حفاظت به مقـدار ترس لازم است. (يعنى به مقدارى كه خطر وجود دارد حفاظت بايد كرد و نه بيشتر و زياده روى درست نيست).
[ بحارالانوار: 78/365.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يَرْضَ مِنْ أخيهِ بِحُسْنِ النِّيَّةِ لَمْ يَرْضَ بِالْعَطِيَّةِ؛
كسى كه حسن نيت برادر مؤمن خود را نپسندد هديه و بخشش او را نخواهـد پسنديد، (ارزش نيّت خير از هديه مادى بهتر است)
[بحارالانوار 78/364.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
لَوْ سَكَتَ الْجاهِلُ مَا اخْتَلَفَ النّاسُ؛
اگر نادان سخن نگويد. مردم اختلاف نمى كنند [سخنان ناآگانه سبب بسيارى از اختلافات است].
[الفصول المهمة 274/275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
قَد عاداكَ مَنْ سَتَرَ عَنْكَ الرُّشْدَ اتّباعا لِما تَهْواهُ؛
كسى كه به دلخواه تو راههاى رشد و ترقّى را از تو پنهان مى كند، با تو دشمنى كرده است. (يعنى اگر با تو دوست باشد راههاى خير و صلاح را به تو نشان خواهد داد).
[بحارالانوار: 78/364.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
كُفْرُ النِّعْمَةِ داعِيَةٌ لِلْمَقْتِ وَ مَنْ جازاكَ بِالشُّكْرِ فَقَدْ أعْطاكَ اَكْثَرَ مِمّا اَخَذَ مِنْكَ؛
ناسپاسى نعمت سبب دشمنى است و هركس پاداش تو را با شكر نعمت بدهد، پس آنچه به تو داده است بيش از آن چيزى است كه از تو گرفته.
[الفصول المهمه: 274/275]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
إيّاكَ وَ مُصاحَبَةَ الشَّريرِ فَاِنَّهُ كَالسَّيْفِ يَحْسُنُ مَنْظَرُهُ ويَقْبَحُ اَثَرُهُ؛
از رفاقت با تبهكار بپرهيز كه مانند شمشير، ظاهرى خوب واثرى زشت دارد.
[بحارالانوار، ج 17، ص 214.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
وَ كَتَبَ ابُوجَعفَر الثانى علیه السّلام اِلى بَعضِ أوليائِهِ: اَمّا هذِهِ الدُّنيا فَإنّا فيها مُغْتَرِقُونَ وَلكِنْ مَنْ كانَ هَواهُ هَوى صاحِبِهِ ودانَ بِدينِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَيْثُ كانَ، وَالاْخِرَةُ هِىَ دارُالقَرارِ؛
امام جواد(علیه السّلام) به يكى از دوستان خود نوشتند: ما همه در اين دنيا با هم آشناييم و با هم زندگى مى كنيم ولى هركس با دوستش هم فكر باشد و از مكتب و مرام او پيروى كند، هرجا برود با اوست و خانه هميشگى، آخرت است. [يعنى اگر با ما هم فكر باشى و از ما پيروى كنى هميشه با مايى حتى در آخرت].
[تحف العقول، ص 726.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ انْقادَ اِلى الطُّمَأْنينَةِ قَبْلَ الْخُبْرَةِ فَقَدْ عَرَّضَ نَفْسَهُ لِلْهَلَكَةِ وَالْعاقِبَةِ الْمُتِعْبَةِ؛
هر كس قبل از آزمايش نسبت به چيزى اطمينان پيدا كند (بدون آگاهى اعتماد كند) خودش را در معرض نابودى و عاقبتى دردناك قرار داده است.
[بحارالانوار: 71/340.]

امام جواد علیه السّلام فرمودند:
مَنْ أمِلَ فاجِرا كانَ اَدْنى عُقُوبَتِهِ الْحِرْمانُ؛
هر كس به انسان بدكارى اميد داشته باشد، كمترين عقوبت او محروميت و نرسيدن به آرزوى خود است.
[العقول المهمة 274/275؛ مسند امام جواد 248.]

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث