گهرهای تقوی
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
تَأْخيرُالتَّوْبَةِ اغْتِرارٌ وَطُولُ التَسْويفِ حَيْرَةٌ وَالاْءعُتِلالُ عَلىَ اللّه ِ هَلَكَةٌ وَالاْءصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَكْرِ اللّه ِ «وَلايَأمَنُ مَكْرَ اللّه ِ إلاَّ الْقَومُ الخاسِروُنَ»؛
تأخير توبه و پشيمانى، غرور است، و ادامه تأخير، حيرت و سرگردانى، و امروز و فردا كردن با خدا، هلاكت، و تكرار گناه، ايمنى از مكر خداست، «و از مكر خدا جز زيانكاران ايمن نباشند»[سوره اعراف، آيه 99.]
[تحف العقول، ص 729.]
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
لاتُعاجِلُوا الْأمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَلايَطُولَنَّ عَلَيْكُمُ الْأمَدُ فَتَقْسُو قُلُوبُكمْ وَارْحَمُوا ضُعَفاءَكُمْ وَاطْلُبُوا مِنَ اللّه ِ الرَّحْمَةَ بِالرَّحْمَةِ فيهمْ؛
در هيچ كارى قبل از آن كه وقتش برسد، عجله نكنيد كه پشيمان خواهيد شد و زمان انجام آن طولانى نشود كه سنگدل خواهيد شد و به ضعيفان رحم كنيد، و با اين كار رحمت خدا را به دست آوريد.(يعنى اگر به افراد ناتوان رحم كرديد، خداوند به شما رحم خواهد كرد.)
[العقول المهمة 274/275]
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثٌ يَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّه ِ تَعالى: كِثْـرَةُ الاْءسْتِغفارِ وَلِينُ الْجانِبِ وَكَثْرةُ الصَّدَقَةِ. وَثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ لَمْ يَنْدَمْ: تَرْكُ الْعَجَلةِ وَالمْشَوَرَةِ وَالتَّوَكُّلِ عَلىَ اللّه ِ عِنْدَ الْعَزْمِ؛
سه چيز است كه اگر در كسى باشد سبب خوشنودى خداست: * زياد استغفار كردن * و همنشينى خوب * زياد صدقه دادن. و سه چيز است كه هركس دارا باشد پشيمان نمى شود: * پرهيز از عجله و شتاب * مشورت در كارها * توكل بر خدا وقتى تصميم به انجام كارى گرفت.
[الفصول المهمه 274/275]
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
اَلدّينُ عِزٌّ وَالْعِلمُ كَنزٌ وَالصَّمْتُ نُورٌ وَغايَةُ الزُّهدِ ألوَرَعُ وَلاهَدْمَ لِلدّينِ مِثْلُ الْبِدَعَ وَلااَفسَدَ لِلرَّجُلِ مِنَ الطَّمَعِ وَبِالرّاعى تَصْلِحُ الرَّعِيَّةُ وَبِالدُّعاءِ تُصْرَفُ الْبَلِيَّةُ؛
دين سرفرازى است، و دانش، گنج است، و سكوت نورى است، و نهايت زهد پاكدامنى است، و هيچ چيز مثل بدعت دين را از بين نمى برد، و هيچ چيز مثل طمع مرد را تباه نمى كند، و به واسطه رؤساء مردم هم اصلاح مى شوند، و بلا به وسيله دعا بر طرف مى گردد.
[الفصول المهمة 274/275 ؛ مسند امام جواد 246.]
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
اَوْحَى اللّه ُ اِلى بَعْضِ الأنبِياءِ: أمّا زُهْدُكَ في الدُّنيا فَتُعَجِّلُكَ الرّاحَةَ وَامّا انْقِطاعُكَ اِلىَّ فَيُعَزِّزُكَ بي، وَلكِنْ هَلْ عادَيْتَ لي عَدُوّا وَ والَيْتَ لي وَليّا؛
خداوند به يكى از پيامبران وحى كرد: امّا زُهد تو، آسايشى را به دنبال دارد كه به زودى به تو خواهد رسيد، امّا جدايى از ديگران و پيوستنت به من، تو را عزيز خواهد كرد، (اينها براى خودت بود) امّا آيا براى من با دشمنم دشمنى كردى؟ و با دوستم رفاقت كردى؟
[تحف العقول، ص 726.]
امام جواد علیه السّلام فرمودند:
... اِنَّ أنْفُسَنا وَأَمْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّه ِ ألْهَنيئَةِ وَعواريهِ المُسْتَوْدَعَةِ يُمَتَّعُ بِما مَتَّعَ مِنْها فيسُرُورٍ وَغِبْطَةٍ وَيَأخُذُ ما اَخَدَ مِنْها فى اَجْرٍ و حِسْبَةٍ. فَمَنْ غَلَبَ جَزَعُهُ عَلى صَبْرِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ وَنَعُوذُ بِاللّه ِ مِنْ ذلِكَ؛
همانا جانها و مالهايمان از موهبتهاى گوارا و امانتهاى سپرده خداوند است، هر چه بخواهد، با خوشحالى وخرسندى از آنها بهره مندمان مى گرداند، و هر چه را كه بخواهد، با دادن ثواب و پاداش مى گيرد، آن كه بى تابيش بر تحمل و استقامت وى افزون شود، اجر او از بين رفته است و از اين حالت به خدا پناه مى بريم.
[تحف العقول، 726.]