حکمت‌های نهج البلاغه
امام علی علیه السّلام فرمودند:
َالَ علی عليه السلام لِابْنِهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِيَّةِ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّينِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ دَاعِيَةٌ لِلْمَقْتِ؛
امام علی(علیه السّلام) به فرزندشان «محمّد حنفيّه» فرمودند: پسر جان، من بر تو از تهيدستي و درويشي ترسانم. پس، از آن به خدا پناه آور، كه تهيدستي و درويشي از دين بكاهد، و خرد را پريشان كند، و دشمني آفريند.
نهج البلاغه، حکمت 311
امام علی علیه السّلام هنگامی که پیکر مطهّر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله را به خاک می سپرد، در کنار تربت ایشان فرمودند:
إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِیلٌ إِلَّا عَنْکَ وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِیحٌ إِلَّا عَلَیْکَ وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِکَ لَجَلِیلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَکَ وَ بَعْدَکَ لَجَلَلٌ ؛
صبر پسندیده است جز بر ارتحال تو، و بی تابی ناپسند است مگر بر فراق تو. مصیبت تو بزرگ و توانفرساست، امّا دیگر مصیبتها قبل و بعد از تو کوچک و قابل تحمّل بوده است.
نهج البلاغه، حکمت 284