فضیلت ماه مبارک رمضان
امام رضا علیه السلام فرمودند:
إنَّ شَهرَ رَمَضانَ هُوَ الشَّهرُ الَّذی أنزَلَ اللّهُ تَعالى فیهِ القُرآنَ، وفیهِ فَرَّقَ بَینَ الحَقِّ وَالباطِلِ، کَما قالَ اللّهُ عز و جل: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَیِّنَـتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ».
همانا ماه رمضان، ماهى است که خداوند متعال، قرآن را در آن نازل کرد و حق و باطل را در آن از هم جدا ساخت، آن گونه که خداوند فرموده است: «ماه رمضان، ماهى که قرآن در آن فرود آمده است تا هدایتى براى مردم و نشانه هایى روشن از هدایت و جداسازى [میان حق و باطل ]باشد».
عیون أخبار الرضا علیه السلام: ج ۲ ص ۱۱۶ ؛ بحار الانوار: ج ۶ ص ۸۰
امام رضا علیه السلام فرمودند:
إذا کانَ یَومُ القِیامَةِ زُفَّتِ الشُّهورُ إلَى الحَشرِ یَقدُمُها شَهرُ رَمَضانَ عَلَیهِ مِن کُلِّ زینَةٍ حَسَنَةٍ، فَهُوَ بَینَ الشُّهورِ یَومَئِذٍ کَالقَمَرِ بَینَ الکَواکِبِ، فَیَقولُ أهلُ الجَمعِ بَعضُهُم لِبَعضٍ: وَدِدنا لَو عَرَفنا هذِهِ الصُّوَرَ! فَیُنادی مُنادٍ مِن عِندِ اللّهِ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ: «یا مَعشَرَ الخَلائِقِ، هذِهِ صُوَرُ الشُّهورِ الَّتی عِدَّتُها عِندَ اللّهِ اثنا عَشَرَ شَهرا فی کِتابِ اللّهِ یَومَ خَلَقَ السَّماواتِ وَالأَرضَ، سَیِّدُها و أفضَلُها شَهرُ رَمَضانَ، أبرَزتُها لِتَعرِفوا فَضلَ شَهری عَلى سائِرِ الشُّهورِ، و لِیَشفَعَ لِلصّائِمینَ مِن عِبادی وإمائی واُشَفِّعَهُ فیهِم»
چون روز قیامت شود، ماه ها را به رستاخیز مى آورند، در حالى که ماه رمضان که با هر زیور نیکویى آراسته است، پیشاپیش آنهاست. آن روز، ماه رمضان در میان ماه ها، همچون ماه در میان ستاره هاست. مردمى که آن جا گرد آمده اند، به یکدیگر مى‌گویند: دوست داشتیم که این چهره ها را مى شناختیم! منادى، از سوى خداى متعال ندا سر مى دهد که: «اى همه آفریدگان! اینها، سیماى ماه هایى است که نزد خداوند، از روزى که آسمان ها و زمین را آفرید، شمارشان در کتاب خدا دوازده تاست. سَرور و برترِ آنها، ماه رمضان است. آن را آشکار ساختم تا برترى ماه مرا بر ماه هاى دیگر بشناسید و تا براى مردان و زنانى که بنده من اند، شفاعت کند و من هم شفاعتش را درباره آنان بپذیرم»
فضائل الاشهر الثلاثة: ص ۱۱۰ ح ۱۰۲
امام باقر علیه السلام فرمودند:
شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ رَمَضانَ، وَالصّائِمونَ فیهِ أضیافُ اللّهِ وأهلُ کَرامَتِهِ، مَن دَخَلَ عَلَیهِ شَهرُ رَمَضانَ فَصامَ نَهارَهُ وقامَ وِردا مِن لَیلِهِ وَاجتَنَبَ ما حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ، دَخَلَ الجَنَّةَ بِغَیرِ حِسابٍ.
ماه رمضان، ماه رمضان! روزه داران در آن، میهمانان خدا و اهل کرامت الهى اند. هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و او روزش را روزه بگیرد و بخشى از شبش را به عبادت و نماز بایستد و از آنچه خداوند بر او حرام کرده، پرهیز کند، بدون حساب وارد بهشت مى شود.
فضائل الاشهر الثلاثة: ص ۱۲۳ ح ۱۳۰
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
نَزَلَت صُحُفُ إبراهیمَ فی أوَّلِ لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، واُنزِلَتِ التَّوراةُ لِسِتٍّ مَضَینَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، واُنزِلَ الإِنجیلُ لِثَلاثَ عَشرَةَ لَیلَةً خَلَت مِن شَهرِ رَمَضانَ ، واُنزِلَ الزَّبورُ لِثَمانِیَ عَشرَةَ خَلَونَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، واُنزِلَ القُرآنُ فی ثَلاثٍ وعِشرینَ مِن شَهرِ رَمَضانَ.
صُحُف ابراهیم، در شب اوّل ماه رمضان نازل شد. تورات، شش [شب] از ماه رمضانْ گذشته، نازل شد. انجیل، سیزده شب از ماه رمضانْ گذشته، نازل شد. زبور، هیجده [شب] از ماه رمضانْ گذشته، نازل شد. و قرآن، در بیست و سوم ماه رمضان، نازل گشت.
الکافی: ج ۲ ص ۶۲۹
امام صادق علیه السلام در سفارش‌هاى خود به فرزندانشان به هنگام حلول ماه رمضان فرمودند:
فاجهَدُوا أنفُسَکُم فإنّ فیهِ تُقسَمُ الأرزاقُ، و تُکتَبُ الآجالُ، و فیهِ یُکتَبُ وَفدُ اللّهِ الذین یَفِدُونَ إلَیهِ، و فیهِ لیلةٌ العَمَلُ فیها خَیرٌ مِن العَمَلِ فی ألفِ شَهرٍ.
جان‌هاى خود را به تلاش و کوشش وا دارید؛ زیرا در این ماه روزى‌ها قسمت و اجل‌ها نوشته مى‌شود و در آن نام‌هاى مهمانان خدا که بر او وارد مى‌شوند، نوشته مى‌گردد. در این ماه شبى هست که عمل (عبادت) در آن از عمل (عبادت) هزار ماه بهتر است.
الکافی، ج ۴، ص ۶۶