(1338/1336 -1264 ق)، عالم، شاعر و نویسنده. معروف به شیخ‏الرییس. در تبریز به دنیا آمد. در یازده سالگى به تهران آمد و در مدرسه‏ى ملا آقا رضا نحو و منطق را از محضر ملاعلى دماوندى فراگرفت و سپس به مدرسه‏ى نظامیه رفت و حساب و هندسه را به مدت دو سال آموخت. در سال 1264 ق به مشهد رفت و علوم ادبى و عربى را نزد ...

(وف 1154 ق)، فقیه، عالم و نویسنده امامى. اصل وى از حویزه یا هویزه خوزستان بود. علم را در خدمت عمو و پدرزنش، عبداللَّه بن كرم اللَّه، آموخت. وى عالمى ارجمند و از بزرگوارترین پرهیزكاران و گرامى‏ترین هوشمندان بود. كرم اللَّه شیخ‏الاسلام شهر خود بود. او در نزدیكى خرم‏آباد درگذشت و در حویزه به خاك سپرده شد. ...

(وف 1293 ق)، طبیب، شاعر، مترجم و روزنامه‏نگار. ملقب به حكیم الممالك. پدرش از پیشخدمتان فتحعلى‏شاه و ناصرالدین‏شاه بود. پس از مرگ پدرش، شغل او به میرزا علینقى رسید و او با حفظ این سمت، پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخت. در سال 1272 ق ضمن این كه نایب دوم سفارت ایران در فرانسه بود، به ...

(تو 1289 ش)، پزشك، نویسنده و استاد دانشگاه. پس از پایان تحصیلات ابتدایى، وارد مدرسه‏ى ثروت شد و دوره‏ى تحصیلات متوسطه را در آن مدرسه گذراند. سپس به اروپا رفت و پس از تلاش بسیار از دانشگاه پاریس با درجه‏ى عالى، دانشنامه‏ى دكترى پزشكى در رشته‏ى كالبدشناسى گرفت. سپس به ایران بازگشت و به تدریس در دانشگاه ...

(س دهم و یازدهم ق)، نویسنده و شاعر. از خانواده‏ى شمس‏الدین محمد ثانى و ساكن عباس‏آباد اصفهان بود. حشرى از مصاحبان نواب بود و بعد از مدتى به تبریز رفت و در آنجا درگذشت. از آثار او: «مثنوى» غزوات شاه عباس؛ منظومه «روضه ابرار»، كه در تاریخ 1011 ق در بحر «مخزن‏الاسرار» موزون شده است و در همان سال، «روضه ...

(وف 891 ق)، نویسنده و صوفى. از عرفاى سلسله چشتیه بود و تصانیفى از وى باقى مانده است، از جمله: «بحر العمانى»، در حقایق توحید كه به قول صاحب «تاریخ نظم و نثر» آن را در سال 824 یا 825 ق تالیف كرده است؛ «دقائق المعانى و حقائق المبانى»، در توحید؛ «بحر الانساب فى آل على بن ابى‏طالب كرم اللَّه وجهه»، به فارسى؛ ...

(س نهم ق)، نویسنده صاحب كتابى است در «تاریخ عمومى » تا وقایع سال 817، كه آنرا در سال 820 ق تالیف كرده است. ...

(تو 1270 ش)، نویسنده. او تا شانزده سالگى در مدرسه‏ى الیانس تهران به تحصیلات مقدماتى پرداخت. سپس به اروپا رفت و مدت سه سال در ژنو، تحصیلات متوسطه را فراگرفت و دو سال نیز در یكى از شهرهاى پاریس براى آماده شدن ورود به دانشكده‏ى نظامى سن‏سیر مشغول به تحصیل شد، پس از آن وارد دانشكده‏ى سن‏سیر، و از آنجا موفق ...

(تو 1280 ش)، پزشك و نویسنده. در تهران متولد شد. تحصیلات مقدماتى و متوسطه را در همین شهر گذراند و براى ادامه تحصیل به اروپا رفت. از دانشكده‏ى طب شهر ساربوك آلمان اجازه نامه‏ى طبابت گرفت، و تا سال 1933 م در بیمارستانهاى لیپزیك در سلان و برلن مشغول كار شد، سپس به ایران بازگشت و در سال 1312 ش به خدمت وزارت ...

(تو ح 1298 ق)، نویسنده و شاعر. در اصفهان متولد شد. در این شهر تحصیل كرد. در بعضى از روزنامه‏هاى تهران مقالات تند و زننده‏اى مى‏نوشت. در سال 1319 ش منتخبى از اشعارش به طبع رسید. از دیگر آثارش: نظم «رومئو و ژولیت» شكسپیر. ...

(س دهم ق)، نویسنده و شاعر شیعه. وى قصاید فراوانى در مدح امام على (ع) سرود. در «مآثر رحیمى» از شخصى به نام حزینى كه به هندوستان رفته و با تاریخ نیز مانوس بوده، سخن رفته است و احتمال اینكه با صاحب عنوان یكى باشد، بسیار است. ...

(تو 1284 ش)، شاعر، نویسنده، روزنامه‏نگار و پزشك. در شهر تبریز به دنیا آمد و علوم ابتدایى و متوسطه را در همان شهر فراگرفت. وى از همدرسان شهریار و غلامحسین رعدى و حسنیعلى پسیان بود. از آنجا به تهران آمد و در رشته‏ى حقوق به تحصیل مشغول شد. پس از اخذ لیسانس به تبریز بازگشت و در آنجا به انتشار روزنامه‏ى مستعجل ...

(تو 1292 ش)، روزنامه‏نگار، نویسنده و شاعر، متخلص به ساعى. در تهران متولد شد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتى، در رشته‏ى علوم اقتصادى و روزنامه‏نگارى به تحصیلات ادامه داد و فارغ‏التحصیل شد، پس از آن همكارى با مطبوعات را آغاز كرد و به نشر آثار منظوم و منثور پرداخت. وى به منور مطالعه به كشورهاى اروپایى و آسیایى ...

(1323 /1322 -1273 ش)، نویسنده، مترجم و شاعر، متخلص به حجازى. در تهران متولد شد. پدرش از علماى خوزستان و قطب سلسله‏ى ذهبیه بود. حجازى در نه سالگى باتفاق پدر خود به دزفول رفت و علوم متداول را نزد پدرش فراگرفت. در مجلس موسسان اول نماینده بود، بعدها دو دوره‏ى متوالى به نمایندگى مجلس انتخاب شد. حجازى طبع ...

(تو 1279 ش)، نویسنده و روزنامه‏نگار. ملقب به مطیع‏الدوله. پدرش مستوفى دربار قاجار بود. محمد تحصیلات مقدماتى را در مدرسه‏ى سن‏لویى به پایان رساند و بعد از آنكه مدتى در اروپا به سر برد، به ایران آمد و عهده‏دار سمتهاى مختلفى شد، از جمله مدیر مجله‏ى «ایران امروز» و «پست و تلگراف و تلفن» شد و مقالات خود را ...

(وف 1315 ق)، ادیب، نویسنده، زبان‏شناس و شاعر، متخلص به دستان. در قریه‏ى بن از توابع چهارمحال اصفهان متولد شد. در اصفهان به تحصیل علوم پرداخت. بعد از تحصیل ادبیات و فقه و اصول در بغداد، به تهران آمد و پس از چندى به استانبول رفت و در آنجا مقیم شد. میرزا حبیب با شیخ احمد روحى و یاران او معاشرت داشت و در ...

(س سیزدهم ق)، نویسنده. از شاگردان سید محمد مجاهد بود و فردى زاهد و متقى، چنانكه فتحعلى‏شاه خواست كه دخترش را به پسر وى دهد اما او قبول نكرد. اثر وى: «مهیج الاحزان و موقد النیران فى قلوب اهل الایمان». ...

(1353 -1270 ش)، شاعر، نویسنده و فیلسوف. در تهران متولد شد. علوم ادبى را نزد استادان عصر، از جمله ادیب الممالك فراهانى فراگرفت. سپس علوم جدید را در مدرسه‏ى دارالفنون و مدرسه‏ى عالى سیاسى و حقوق به انجام رسانید، سپس به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و چندى به مشاغل، ریاست تعلیمات و بازرسى اوقاف و اداره‏ى نگارش ...

(1350 -1282 ق)، عالم و نویسنده. معروف به ابن الشیخ. در كربلا متولد شد. بعد از پایان رساندن تحصیلات مقدماتى نزد پدر از محضر درس حاج میرزا حبیب‏اللَّه رشتى كسب فیض كرد، پس از مرگ او به خواهش مریدان پدر، به مدت چهارده سال در هندوستان اقامت كرد و بعد از بازگشت به ایران، با مشروطه‏خواهان همكارى كرد. بعد از ...

(1358 -1299 ق)، مدرس حوزه‏ى علمیه و نویسنده. در قم متولد شد. و پس از آن طى مقدمات به تهران آمد و در خدمت میرزا حسن آشتیانى شاگردى كرد. پس از آن در سال 1318 ق به نجف اشرف مهاجرت كرد و از محضر آیات عظام آنجا. آیت‏اللَّه خراسانى و آیت‏اللَّه یزدى كسب فیض كرد. در سال 1325 ق به سامرا و بعد از جنگ جهانى اول ...