راسخون - یار همیشه همراه : امام علی علیه‌السلام

عضویت العربیة English

پنجشنبه، 4 دی 1404 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
المَسأَلَةُ خِباءُ العیب‌ها، وَ مَن رَضِی عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطُ عَلَیهِ؛
پرسش کردن وسیله‌ی پوشاندن عیب‌هاست، و انسان از خود راضی، دشمنان او فراوانند.
نهج‌البلاغه، حکمت 6

امام علی علیه السلام به فرزندشان امام حسن علیه السلام فرمودند:
أحی قَلبَکَ بِالمَوعِظَةِ، وَ أمِتهُ بِالزَّهادَةِ وَ قَوّهِ بِالیقینِ، وَ نَوِّرهُ بِالیقینِ، وَ نَوِّرهُ بِالحِکمَةِ، وَ ذَلِّلهُ بِذِکِر المَوتِ ؛
قلب را با موعظه و اندرز زنده کن و هوای نفست را با زهد و بی‌اعتنایی بمیران، دل را با یقین نیرومند ساز، و با حکمت و دانش نورانی نما، و با یاد مرگ رام کن.
نهج‌البلاغه، نامه 31

امام علی علیه السلام فرمودند:
ما أضمَرَ أحَدُ شیئاً إلاّ ظَهَرَ فِی فَلَتاتِ لِسانِهِ وَ صَفَحاتِ وَجهِهِ ؛
کسی چیزی را در دل پنهان نمی‌کند مگر اینکه در سخنانی که از دهان او می‌پرد و در چهره و قیافه‌اش آشکار می‌گردد.
نهج‌البلاغه، حکمت 26

امام علی علیه السلام فرمودند:
یابنَ آدَمَ، إذا رَأَیتَ رَبَّکَ سُبحَانَهُ یتابِعُ عَلَیکَ نِعَمَهُ وَ أنتَ تَعصِیهِ فَاحذَرهُ ؛
ای فرزند آدم، هنگامی که ببینی پروردگارت پی در پی نعمت‌هایی را بر تو می‌فرستد در حالی که تو معصیت او را می‌کنی، بترس (که مجازات سنگینی در انتظار توست).
نهج‌البلاغه، حکمت 25

امام علی علیه السلام فرمودند:
أقیلُوا ذَوی المُرُوءاتِ عَثَراتِهِم، فَما یعثَرُ مِنهُم عاثِرُ اِلاّ وَیدُ اللهِ بِیدِهِ یرفَعُهُ ؛
از لغزش مرد نیک و با شخصیت، چشم‌پوشی کنید چرا که هیچ یک از آنها لغزش نمی‌کند مگر اینکه دست خدا به دست اوست و او را بلند می‌نماید.
نهج‌البلاغه، حکمت 20

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
اَلبُخلُ عارُ، وَ الجُبنُ مَنقَصَةُ، وَ الفَقرُ یخرِسُ الفَطِنَ عَن حُجَّتِهِ، وَ المُقِلُّ غَریبُ فی بَلدَتِهِ ؛
بخل ننگ است، ترس نقصان است و فقر شخص زیرک را از بیان دلیلش گنگ می‌سازد، و شخصی که فقیر است در شهرش نیز غریب و بیگانه است.
نهج‌البلاغه، حکمت 3

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
مَن یعطِ بِالیدِ القَصیرَةِ یعطَ بِالیدِ الطَّویلَةِ ؛
کسی که با دست کوتاه ببخشد، با دست بلند به او بخشیده می‌شود.
نهج‌البلاغه، حکمت 232

امام علی علیه السلام فرمودند:
کَمَا اَنَّ الشَّمسَ وَ اللَّیلَ لَا یجتَمِعانِ کَذلِکَ حُبُّ اللهِ و حُبُّ الدُّنیا لَا یجتَمِعَان ؛
همان طوری‌که شب و آفتاب با یکدیگر جمع نمی‌شوند، محبّت خداوند با محبّت دنیا با هم جمع نمی‌گردند.
میزان الحکمه، ج 2، ص 228

امام علی علیه السلام فرمودند:
صَدرُ العَاقِلِ صٌندُوقُ سِرِّهِ، وَ البَشاشَهُ حِبالَةُ المَوَدَّةِ، وَ الاِحتِمالُ قَبرُ العیب‌ها ؛
سینه‌ی شخص عاقل صندوق اسرار اوست، و خوشرویی، دام محبّت است، و تحمّل ناراحتی‌ها، قبر عیب‌ها است.
نهج‌البلاغه، حکمت 6

امام علی علیه السلام فرمودند:
أَعجَزُ النَّاسِ مَن عَجَزَ عَنِ اکتِسابِ الإخوَانِ، وَ أَعجَزُ مِنهُ مَن ضَیعَ مَن ظَفِرَ بِهِ مِنهُم ؛
ناتوان‌ترین مردم کسی است که در دوست‌یابی ناتوان باشد، و از او ناتوان‌تر کسی است که دوستان خود را از دست بدهد.
نهج‌البلاغه، حکمت 12

امام علی علیه السلام فرمودند:
إذا وَصَلَت إلَیکُم أَطرَافُ النِّعَمِ فَلا تُنَفِّرُو أَقصاها بِقِلَّة الشُّکرِ ؛
هنگامی که نشانه‌های نعمت پروردگار آشکار شد و مقدّماتش به شما رسید، با ناسپاسی و کمی شکر دنباله‌ی آن را از خود دور نسازید.
نهج‌البلاغه، حکمت 13

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
أَزری بِنَفسِهِ مَنِ استَشعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِی بِالذُّلِّ مَن کَشَفَ عَن ضُرِّهِ، وَهانَت عَلَیهِ نَفسُهُ مَن أَمَّرَ عَلَیها لِسانَهُ ؛
هر کس طمع در درون داشته باشد خود را حقیر کرده، و کسی که ناراحتی‌هایش را فاش کند به ذلت خویش راضی شده، و کسی که زبانش را بر خود امیر کند شخصیت خود را پایمال کرده است.
نهج‌البلاغه، حکمت 2

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
ما کُلُّ مَفتُونٍ یعاتَبُ ؛
هر شخص گرفتاری را نمی‌توان سرزنش کرد (چه بسا بی‌تقصیر باشد).
نهج‌البلاغه، حکمت 15

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
إلهى کَفى بى عِزّاً أنْ أکونَ لَکَ عَبْداً وکَفى بى فَخْراً أنْ تکونَ لى ربّاً ...؛
خدایان این عزت، مرا بس است که بنده‌ی تو باشم و این افتخار برایم بس است که تو پروردگار منی.
کتاب الخصال، باب التسعه

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
وَ أمَرَهُ أَن یکسِرَ نَفسَهُ مِنَ الشَّهَواتِ، وَ یزَعَها عِندَ الجَمَحاتِ، فَإنَّ النَّفسَ أَمّارَةُ بِالسُّوءِ إلاّ رَحِمَ‌ اللهُ ؛
و نیز او فرمان می‌دهد که خواسته‌های نابجای خود را در هم بشکند، و به هنگام وسوسه‌های نفس خویشتن‌داری را پیش گیرد زیرا که نفس اماره انسان را به بدی وا می‌دارد، مگر آنکه رحمت خدا شامل حال او شود.
نهج‌البلاغه، نامه‌ی 53، فرمان امام به مالک اشتر نخعی.

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
طُوبی لِمَن قَصَرَ هِمَّتَهُ عَلی ما یعنِیهِ وَ جَعَلَ کُلَّ جِدَّهِ لِما ینجیهِ؛
خوشا به حال کسی که همتش همه مصروف کاری باشد که او را به کار آید و تمام کوشش را برای چیزی قرار دهد که او را (فردای قیامت از آتش دوزخ) رهایی بخشد.
غررالحکم، ج 2، ص 465

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
إنَّ المُؤمِنَ إذا نَظَر اعتَبَرَ، و إذا سَکَتَ تَفَکَّرَ، و إذا تَکَلَّمَ ذَکَرَ، و إذا أستَغنی شَکَرَ، و إذا أصابَتهُ شِدَّةُ صَبَرَ...؛
به راستی چون مؤمن بنگرد، عبرت گیرد و چون سکوت کند، بیندیشد و چون سخن گوید، ذکر گوید و چون بی‌نیاز شود، شکر کند و چون در سختی افتد، صبر کند... .
بحارالانوار، ج 75، ص 51، ح 79

امام على علیه‏ السلام فرمودند:
إن یکُنِ الشَّغلُ مَجهَدَةً، فَاتِّصالُ الفَراغِ مَفسَدَةٌ؛
اگر کارکردن مایه‌ی رنج و زحمت است، همیشه بیکار بودن نیز موجب فساد و تباهی است.
بحارالانوار، ج74، ص 419.

امام علی علیه السلام فرمودند:
ثَلاثَةٌ یختَبَرُ بها عُقولُ الرِّجالِ، المالُ و المُصِیبَةُ وَالوِلایةُ؛
سه چیز است که خرد مردان را با آن آزمایش می‌کنند: مال، مصیبت و مقام.
میزان الحکمه، ج 9، ص 71

امام علی علیه السلام فرمودند:
لا یقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقوی، وَ کَیفَ یقِلُّ ما یتَقَبَّلُ؟؛
عملی که همراه با تقوا باشد کم نمی‌شود (هر چند به نظر ناچیز آید)؛ چگونه کم خواهد بود عملی که مقبول درگاه خداست؟
نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره‌ی 95