کودکي داشتم خراباتي شاعر : سنايي غزنوي مي کش و کمزن و خرافاتي کودکي داشتم خراباتي پارسايي شگرف و طاماتي پارسا شد ز بخت و دولت من صفتي بود مرورا ذاتي شيوه‌ي خمر...

بتا پاي اين ره نداري چه پويي شاعر : سنايي غزنوي دلا جان آن بت نداني چه گويي بتا پاي اين ره نداري چه پويي که بر لافگاه سر چار سويي ازين رهروان مخالف چه چاره که در عقل...

آخر شرمي بدار چند ازين بدخويي شاعر : سنايي غزنوي چون تو من و من توام چند مني و تويي آخر شرمي بدار چند ازين بدخويي در يک خانه دو تن دعوي کدبانويي گلشن گلخن شود چون به...

اي يوسف ايام ز عشق تو سنايي شاعر : سنايي غزنوي ماننده‌ي يعقوب شد از درد جدايي اي يوسف ايام ز عشق تو سنايي هر روز به رنگ دگر از پرده برآيي تا چند به سوي دل عشاق چو خورشيد...

اي پيشه‌ي تو جفانمايي شاعر : سنايي غزنوي در بند چه چيزي و کجايي اي پيشه‌ي تو جفانمايي گر ز آنکه تو خود همي نيايي باري يک شب خيال بفرست دست اولين مکن دغايي در باختن...

اي لعل ترا هر دم دعوي خدايي شاعر : سنايي غزنوي برخاسته از راه تو چوني و چرايي اي لعل ترا هر دم دعوي خدايي عيسي به تعلم شده موسي به گدايي با جزع تو و لعل تو بر درگه حسنت...

از ماه رخي نوش لبي شوخ بلايي شاعر : سنايي غزنوي هر روز همي بينم رنجي و عنايي از ماه رخي نوش لبي شوخ بلايي با پاک‌بري عشوه‌دهي شوخ دغايي شکرست مر آنرا که نباشد سر و کارش...

اي کرده دلم سوخته‌ي درد جدايي شاعر : سنايي غزنوي از محنت تو نيست مرا روي رهايي اي کرده دلم سوخته‌ي درد جدايي زيرا که نداري خبر از درد جدايي معذوري اگر ياد همي نايدت از...

جانا نگويي آخر ما را که تو کجايي شاعر : سنايي غزنوي کز تو ببرد آتش عشق تو آب مايي جانا نگويي آخر ما را که تو کجايي خود همچو دانه گشتي در ناو آسيايي ما را ز عشق کردي چو...

اي جان و جهان من کجايي شاعر : سنايي غزنوي آخر بر من چرا نيايي اي جان و جهان من کجايي تا کي بود از تو بيوفايي اي قبله‌ي حسن و گنج خوبي چون تو به وثاق ما در آيي خورشيد...