برخی از والدین به قدری وقت و انرژی خود را صرف امور اقتصادی و معیشتی فرزندان می کنند که دیگر توان و رمقی برای پرداختن به مباحث دینی، تربیتی و عاطفی و روانشناسی فرزندان در وجود خود نمی بینند.