نگریستن به تاریخ از منظر سنت گرایی تحولی، امکان بازشناسی ثبات و تغییر در ارزش‌ها و باورها را فراهم می آورد و این خود، متضمن نگرشی انتقادی است.

پیچیدگی روابط حق و باطل و درهم آمیختگی آنها‌‌ ایجاب می کند که انسان حق گرا، محتاط عمل کند و به داوری‌های شتابزده روی نیاورد.

از اهداف درس تاریخ، دستیابی دانش آموزان به دانش تاریخی است و تکیه بر این گونه حقایق تاریخی نیز در دانش تاریخی.

تعمیم‌های شتابزده و افتادن در دام مشابهت‌های صوری و غفلت از ویژگی‌های منحصربه فرد اجتماعی، مانع بزرگی در ایفای نقش مؤثر اجتماعی است.

ارتباط با تاریخ باید به صورتی واقعی و در جهت امر مورد مطالعه برقرار شود و استفاده صرف از برخی اسناد، بدون بیان جهت ارتباط آنها‌‌ با موضوع و تحلیل سند کافی نیست.

واقع گرایی سازه گرایانه با فاصله گرفتن از هر دو موضع واقع گرایی خام و سازه گرایی خام، پیچیدگی و ژرفای خود را نمایان می‌کند.

مراد از تعبیر واقع گرایی آن است که واقعیت در قبال طرح‌ها و ساز‌ه‌های مختلف و متفاوت، مادام که در حیطه آن قرار می‌گیرند، انعطاف نشان می‌دهد.

در مقام تجویز، سنت گرایی بیانگر آن است که برای تداوم مناسب حیات اجتماعی، باید ارتباط با گذشته را همواره حفظ و از آن تغذیه کرد.

سیره در معنای دوم از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا در این حالت است که امکان تعمیم پذیری به زمان و مکان‌های دیگر را نیز دارد.

در جنبه معرفتی، واقعگرایی سازه گرایانه ایجاب می‌کند که کانون توجه برنامه درسی عبارت باشد از: آموختن دانش‌های موجود، به منزله ساز‌ه‌هایی که باید همواره برحسب شواهد واقعی آزموده شوند.