روانشناسی عصب شناختی بر این فرضیه استوار است که نظام شناختی به سه واحد مجزا تقسیم شده است که هر یک بگونه‌ای مستقل و در عین حال با هماهنگی یکدیگر عمل می‌کنند.

مدل رشدی روانشناسی عصب شناختی به عنوان چارچوبی برای مداخله درمانی کاستی‌های زبانی مشخص، می‌تواند مفید باشد.

بسیاری از مخالفت‌های درمانگران و آسیب شناسان زبان با این احتمال که برخی کودکان مبتلا به اختلال‌های زبان به درخودماندگی دچارند، بر مبنای درک نادرست ماهیت متغیر درخودماندگی است.

متخصصان حرفه‌های مختلف در تعیین و تشخیص ماهیت دقیق رفتارهای زبانی نابهنجار دارای نفع شخصی نیز هستند. اما چنین نفعی نباید موجب شود این عده آنچه را که به نیازهای کودک مربوط می‌شود نادیده انگارند.

روشن است که انسان در مقام پردازشگر، نقشی فعال دارد، بدین معنی که وی تنها پذیرنده غیر فعال اطلاعات دریافتی نیست.