کارفرمایان ترجیح می ‌دادند که زنان و کودکان را استخدام کنند چرا که کار آنان ارزان تر بود و سر به راه تر محسوب می شدند و احتمال پیوستن آنان به اتحادیه های کارگری کمتر بود.

مارکس نوع جامعه ای را که توصیف کرده ام فئودالی می نامد، زیرا این جامعه براساس ترتیبات مالکیت و تصاحب زمین بنا شده است.

در رأس سلسله مراتب طبقات ملاک، از شاه و اشراف گرفته تا پول داران و ارباب های محلی ای که بر یک ده کوچک خاص سلطه داشتند، قرار داشتند.

طبقه بورژوازی اینک به صاحبان اصلی ثروت و مازاد اجتماعی و، از این رو، به طبقهی مسلط اقتصادی تبدیل شده است.

کارمندان و معلمان ، مانند کارگران صنعتی، نسبتا فاقد قدرت بودند چرا که آنان نیز درون بوروکراسیها صاحب ابزار تولید نبودند ولی مجبور بودند کارشان را بفروشند

آنچه گذار از جوامع سنتی را به نوع جوامع مدرن سرمایه داری امروزی تکمیل کرد پیدایش صنعت کارخانه ای بود.

هزاران نفر از زنان و مردان عادی انجمن هایی تأسیس کردند، به اتحادیه های کارگری پیوستند، راهپیمایی کردند و دست به اعتصاب زدند و تظاهرات کردند و عریضه ها امضا کردند.

افکار عصر ویکتوریا دربارهی آداب جنسی نیز در جداسازی جنس ها نقش داشت کارکنان کارمندان دفتری زن و مرد گاهی مجبور بودند از درهای جداگانه ای استفاده کنند تا از برخورد کردن با یکدیگر اجتناب کنند.

در اوایل قرن بیستم کارگران با به دست آوردن حق رأی و حق داشتن نمایندگی کامل سیاسی، همراه با تشکیل حزب سیاسی اختصاصی برای پیشبرد منافع کارگران، به موفقیت های عمده ای نائل شدند.

پولی را که شرکت ها و افراد می گیرند، باید در همان راه هایی که قانون پیش بینی کرده یعنی کسب های حلال، صرف کنند و قطعا نمی توانند به موارد دیگر اختصاص دهند.