از جمله نظریه های مطرح در حوزه روابط بین الملل نظریه "حکمرانی جهانی"و به تعبیر برخی مترجمین نظریه "تدبیر جهانی امور" است.محور اصلی این نظریه ناظر به ایجاد

پژوهشگران تاریخ و جامعه‌شناسی عقیده دارند که تفکر وجود یک نجات دهنده برای بشریت، تفکری است عمومی که در تمامی جوامع انسانی با همه

مهدویت علاوه بر اینکه سنتی مبتنی بر گذشته و چشم اندازی درباره آینده به شمار می رود، راهبردی در زمان حال در مواجهه با مسائل و

عقلانیت و سبک زندگی، دو ساحت متفاوت و در عین حال وابسته به شمار می روند که در تحلیل حیات فردی و اجتماعی انسان ها به

زندگی انسان با زمان گره خورده است و این مساله باعث می شود گذشته و آینده به وجود آید. سرگذشت، بخشی از زندگی انسان است که تجربه شده و

گفت و گو از مهدویت و سراغ گرفتن از آرمان بلند اسلامی برای آینده در تجربه یک دهه گذشته با اوج و فرودهای قابل توجهی همراه بود.

نهضت حسینی و قیام مهدوی، دو رکن هویت شیعی است که رسالت ما بر اساس آنها مشخص می‌شود و در واقع رسالت امروز ما، تجلی دیروزی و فردایی امامت خواهد بود.

اندیشه مهدویت در اسلام ـ به ویژه روایت شیعی ـ به دلایل گوناگونی مورد توجه و بررسی بسیاری از اندیشمندان غربی [1] قرار گرفته است.

با پیشرفت علم و تکنولوژی و بخصوص فن آوری اطلاعات، مبحث جهانی شدن شدیدتر از قبل مطرح شده؛ اما رهبران مدرنیته به معنای کلی و لیبرال دموکراسی به معنای جزئی در تلاشند

در این نوشتار به ذکر برخی از آثار محبت امام زمان (عیله السلام) پرداخته شده است که از طریق آن می‌توانیم به این نکته پی ببریم که تا چه حد در محبت امام زمان (علیه السلام) صادق می‌باشیم