فلسفه شرق از چهار قلمرو بزرگ فکری تشکیل شده است: هندی، چینی، ژاپنی و خاورمیانه‌ای. با آن که در هر یک از فرهنگ‌ها باورهای فلسفی بسیار متفاوتی به چشم می خورد، اما پیوندهای مشترکی نیز با یکدیگر دارند.

اگر چه غالبأ رآلیسم علمی و غیر دینی را مسؤول مشکلات ناشی از نظم و کنترل اجتماعی می شناسند، اما شواهدی در دست است که سوگیری در برابر نظم و کنترل، به زمان ارسطو و توماس آکویناس باز می گردد.

بسیاری از کشورها هم اکنون از دانش پژوهان می خواهند قبل از این که فارغ التحصیل شوند، آزمون شایستگی «صلاحیت» را بگذرانند.

اگر چه رآلیستها استدلال می کنند که تعلیم و تربیت باید مهارت فنی را توسعه دهد و متخصص و دانشمند تربیت کند، اما با تعلیم و تربیت در علوم انسانی هم مخالفتی ندارند.

برای ارسطو بدیهی بود که اشیاء دارای اوزان مختلف، با سرعتهای مختلفی سقوط کنند. تنها پس از گالیله بود که این واقعیات عقلانی در نتیجه بررسیهای تجربی وارونه جلوه کرد

رالیست‌ها معتقدند که تعلیم و تربیت مرتبط با جنبه واقعی یادگیری، نباید لزوما به شیوه‌های دردآور و کسل کننده ارائه

افلاطون به عنوان یک ایده‌آلیست معتقد بود که تنها از طریق تحقیق در مثل و ابتدائا با استفاده از جدل می توان به انتزاعیاتی از قبیل حقیقت، خیر و زیبایی دست یافت.

ضعف تعهد به ارزشهای اساسی فرهنگی فقط به تعلیم و تربیت منحصر نیست، بلکه در جامعه بزرگتر منعکس می شود.

بسیاری از رالیستها از صلاحیت، مسؤولیت پذیری و عملکردی که مبتنی بر تدریس معلم باشد حمایت می کنند.

بسیاری از مربیان معتقدند که واقعیات را می توان بدون استفاده از شیوه طوطی‌وار مرتبط با رالیسم، در جوی خوشایند آموزش داد.