لازمه‌ی عدالت فراگیر، فراهم کردن آموزش و پرورش همگانی است، به گونه‌ای که کسی محروم از آموزش نماند، و زمینه‌ی شکوفا شدن استعدادها در جهت مطلوب سامان یابد. امام علی (علیه‌السلام) در این باره در خطبه‌ای فرمود:

عدالت در قضاوت آن‌گاه تحقق می‌یابد که از هر نظر پاس داشته شود یعنی شایسته‌ترین اشخاص برای آن برگزیده شوند، و هیچ چیز و هیچ کس امر قضاوت را تحت تأثیر قرار ندهد و از مسیر حق دور نسازد، چنان که امام

امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) زشت‌ترین، گزنده‌ترین و تباه کننده‌ترین پدیده‌ی اجتماعی را فقر می‌شمرد، و جامعه‌ی فرورفته در فقر را جامعه‌ای زنده نمی‌دید، و از این رو هشدار می‌داد:

در سیره‌ی امام علی (علیه‌السلام) هدفی اساسی در مدیریت - هر مدیریتی که باشد - برپایی حق و عدالت است؛ و آن حضرت مدیریت و رهبری را در پیوند با عدالت و برای تحقق آن می‌دید، چنان که در عهدنامه‌ی مالک

امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) حکومت را برای عدالت می‌دید، و پس از بیست و پنج سال چون مردمان با اصرار خواهان آن شدند که وی حکومت را بپذیرد، به خاطر مردمان و برای تحقق عدالت، حاضر به پذیرش آن شد،

سیاست در پیوند با قدرت است، ولی اصل قرار گرفتن قدرت و قدرت‌مداری ماهیت سیاست را به قدرت‌زدگی می‌کشاند که منشأ تباهی، ستمکاری و تجاوزگری در این عرصه است. اگر قدرت مهار نشود، همه چیز را

مهم‌ترین رویداد برای تحقق عدالت در عرصه‌ی اجتماعی، پاسداشت حقوق و حدود است، زیرا هر جا دو طرف وجود دارد، چه دو فرد، یا دو گروه، یا فرد با گروه و گروه با فرد، روابط و مناسبات دو طرفه است، و حقوق و

عدالت فردی آن‌گاه به درستی تحقق می‌یابد، که انسان عدالت را مدار زندگی خود قرار دهد، و همه چیز را با آن بسنجد، و آن را حاکم بر همه‌ی امور قرار دهد، و به خلاف آن تن ندهد. امام علی (علیه‌السلام) خود چنین...

«عدالت» در لغت، اصلی است که بر حدّ وسط میان افراط و تفریط، و راست و مستقیم دلالت می‌کند، و بر مبنای این اصل، در معانی متعددی آمده است؛ از جمله: مساوات، استقامت، حکم به حق، همانندی، همسنگی،

هم‌اکنون نفت و درآمدهای نفتی در اقتصاد کشور ما در زمره‌ی بخش‌هایی است که در سیطره و انحصار مدیریت دولتی است و علی‌رغم تمام برنامه‌ریزی‌هایی که در ادوار مختلف برای کاهش شدت این انحصار و وابستگی انجام شده...