محتاج یک نگاه تو هستیم که یک نگاه خاک ضعیف را چون زر ناب میکند چشم تورا به چشمه چه حاجت که چشم تو صد چشمه را ز عاطفه سیراب میکند

نور رُخت کرشمه به مهتاب میکند دیده برای دیدن تو خواب میکند جذاب تر ز یوسف مصری بیا بیا آیینه را نگاه تو جذاب میکند

تو باز هم به رسم خودت میکنی کرم هر چند اشتباهی از اینجا گذر کنیم ای آفتاب، اول صبح ظهور تو ما می رویم فاطمه را باخبر کنیم

وقتی طواف گرد تو را دور میزنم پروانه نیستیم طواف حجر کنیم ما بار خویش بسته و آماده ی توایم کافیست تا اشاره کنی و سفر کنیم

وقتی که اشک نیست شبی را سحر کنیم باید که التماس به خون جگر کنیم ما در فراق خون جگر میخوریم و بس اصلا حلال نیست که کار دگر کنیم

این زندگی بدون تو تلخ است و بی ثمر بی روی یار آب گوارا نمیشود سایه کجا و دیدن تشریف آفتاب میخواستم ببینمت  اما نمیشود

عشق از سرای این دل من پا نمیشود مجنون دلش بجز سوی لیلا نمیشود بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود

نازک دلی شبیه تو پیدا نمی‌شود این دل حریف ناز تو مولا نمی‌شود ای ناز تو بهای تمام نیاز من کالا بدون عرضه تقاضا نمی‌شود

سال ها منتظر روز وصالت هستم چشم در راه تماشای جمالت هستم گر چه دورم ز تو امّا به خیالم آقا صبح و شب معتکف کعبه ی خالت هستم

ساحل چشم من از شوق به دریا زده است                 چشم بسته به سرش موج تماشا زده اسـت جمعه را سرمه کشیدم که مگر برگردی                  با همان سیصد و دلتنگ نفر برگردی