در حالی که قصه‌های منسوب به جاهلیان به سبب تأخیر در تدوین، حامل تصویر ذهنی از نثر جاهلی نیست، «امثال» شامل صور قابل توجهی از نثر جاهلی است، چرا که از خصوصیات مثل، لایتغیر بودن آن است. [به عبارت دقیق تر]...

وقتی صحبت از نثر جاهلی می‌کنیم، نثر معمولی محاوره‌ای روزانه مردم را کنار می‌گذاریم، چه این گونه گفتار جزء ادبیات محسوب نمی‌شود مگر آنچه در ردیف «امثال» است. آنچه به راستی از ادبیات محسوب می‌شود نثری است...

در حالی که عرب شمالی نسبت به یهود احساس دشمنی می‌کردند و یک عرب هم یهودی نشد، آن احساس را نسبت به مسیحیان و مسیحیت نداشتند. و هر چند که اعراب در مجموع آیین شرک و بت پرستی را به مثابه‌ی نماد استقلال و

از اواخر قرن اول و اوایل قرن دوم میلادی، گروههایی از یهود در یثرب و واحه‌های پراکنده در شمال حجاز مانند تیماء و فدک و خیبر و وادی القری منزل گزیدند و در اقامتگاه جدید ناچار عربی آموختند هر چند بر کیش خویش...

«صعلوک» یعنی فقیر و بینوا و «ناداشت» که برای رفع نیازهای زندگی چیزی ندارد. این واژه در جاهلیت منحصراً در معنی لغوی خود باقی نماند بلکه دلالت یافت بر کسانی که شغل شاغلشان غارتگری و راهزنی بود و می‌توان...

قبایل جاهلی زندگی جنگی داشتند و به صورت دسته‌های رزمنده برای چرانیدن دام و شتر در جایی فرود می‌آمدند و در همان حال مسلح و مجهز برای دفاع در مقابل خصم بودند که مبادا چراگاهشان را بگیرد یا به خیمه‌گاهها...

اعشی به داشتن قصاید طولانی متعدد و همچنین به تنوع در فنون شعر از مدیح و هجو و فخریه و توصیف و خمریات و تغزل ممتاز است. در مورد مدیح، گفته‌اند وی اولین کسی است که شعر را وسیله ی سؤال و طلب نوال و اسباب...

جایر به سال 1928 در لندن دیوان بزرگی به نام اعشی چاپ کرد؛ بر اساس نسخه‌ی خطی اسکوریال به روایت ثعلب متوفی 291 و نسخه‌ی خطی دارالکتب المصریة، و دو نسخه‌ی رونوشت آن در استراسبورگ و زاخو، و یک

اعشی در اواخر عصر جاهلی می‌زیسته و آگاهی روشنی از پرورش او در دست نداریم، آنچه هست به گفته‌ی راویان در (آبادی) منفوحة یمامه متولد شده و پدرش «قتیل الجوع» لقب داشته؛ چون از شدت گرما به غاری پناه جست و

شاید بتوان گفت در شعر جاهلی هیچ شاعری به اندازه‌ی زهیر توجه به پیراستن شعرش نداشته است. طبق آنچه راویان گفته‌اند زهیر راوی شعر ناپدریش اوس بن حجر شاعر مشهور تمیمی و نیز راوی شعر طفیل غنوی استاد توصیف اسب...