پرخاشگری وقتی به وجود می آید که یک کودک به طور مکرر و به شکلی زننده مورد تمسخر قرار بگیرد.

در مورد کودکان کم سن و سال، والدین و یا مراقبین آنها مسئولیت جمع آوری این اطلاعات را برعهده دارند.

از آن جایی که پرخاشگری یک رفتار مستمر است، بزرگسالانی که با چنین دانش آموزانی در ارتباط هستند، نیازمند به یک سری بررسی های منطقی و منظم می باشند، تا پرخاشگری با قربانی قبلی و یا با شخص دیگر تکرار نشود.

یکی از خصیصه‌های ترس، آن است که معمولا منجر به اجتناب از موقعیت‌های هراس آور می شود. شایع ترین ترس‌های دوره کودکی با تاریکی، حیوانات و مدرسه مرتبط اند.

به نظر می رسد که عامل کلیدی موفقیت در همه پروژه‌های تربیتی مشارکت گسترده‌تر مدرسه است که شامل خود دانش آموزان در توافق برای یک سری رهنمودهای رفتاری می باشد.

پذیرش اجتماعی برای کودکان و جوانان بسیار مهم است. دوستی‌های نزدیک و روابط علت و معلولی برای کودکان یک شبکه حمایتی فراهم می سازد که در آن خود را مؤثر دانسته و هویت خود را به عنوان جزیی از یک گروه اجتماعی...

شواهد نشان می دهد که حامیان به همکلاسی، توانایی بالقوه آن را دارند که به حل مشکل زندگی افراد کم سن و سال کمک کنند.

گاهی اوقات خوانندگان، داستان‌هایی را که خوانده اند، دوباره سازی می کنند. داستان، روایت و درام باعث کشف علایق کودکان و جوانان می شود.

هم کلاس‌ها ممکن است مخالفت خود را با این گروه‌ها از طریق تضعیف روحیه آنها و کلامی که نمایانگر رد صلاحیت ایشان است

گستره و کیفیت آموزش به مجرب بودن اعضا کادر و در دسترس بودن ایشان و نیز حمایت و پشتیبانی مدیریت مدرسه بستگی دارد.