مطالعات سبب شناختی انواع خاص اختلال زبان تا هنگامی که پدیده‌های موردنظر بخوبی تعریف نشود و امکان تمایز، تشخیص، و اندازه گیری آنان را فراهم نیاورد، نمی‌تواند با پیشرفت خوبی همراه باشد.

اتکا کردن تنها بر مطالعات موردی عاقلانه نیست، چرا که هیچ دست اندرکاری نمی‌تواند انتظار داشته باشد از این طریق به تمامی گستره اختلال‌های زبانی برسد.

معلولیت کودکان مبتلا به اختلال رشد زبان ناپیداست و از دید افراد عادی پنهان می‌ماند.

کودکان دارای درک طبیعی، اما دچار عقب ماندگی زبان گفتاری که شروع رشد در آنان دیر هنگام (۴-۳ سالگی) است، این رشد در مرحله بعد (سنین بالاتر) در آنان سریع و با شتاب دنبال می‌شود.

پیامد قابل پیش بینی تغییر اصطلاح شناسی اختلال‌های گفتار و زبان این است که عده‌ای خواهند پنداشت که گروه جدیدی از کودکان مبتلا به اختلال شناسایی شده‌اند.

اصطلاح آسیب زبانی خاص در مورد آن دسته از کودکانی که به نوعی کاستی‌های ساختاری زبان مبتلایند، اصطلاحا به آن‌ها اختلال واجی - نحوی گفته می‌شود.

اصطلاح ناگویایی رشدی سبب بروز اختلاف نظرهایی در میان متخصصان شده، بدون آن که به درمان آن کمکی کرده باشد.

اصطلاح عام اختلال رشد زبان صرفا بیانگر این نکته است که در رفتار زبانی کودک در حال رشد خللی وجود دارد.

مطالعه‌ی فرهنگ سرخ‌پوستان امریکایی جای فرضیه‌های مهمی را در زبان‌شناسی باز می‌کند. زبان به تمام معنی موضوعی فرهنگی است، زیرا جای ممتازی برای تعیین اصالت فرهنگی است. از این روی، می‌توان از زبان‌شناسی مردم‌شناختی...

نویسنده در این مقاله، فرهنگ انگلیسی ـ فارسی هزاره را معرفی و نقد کرده است. وی در آغاز، جنبه‌های مثبت این فرهنگ را، همچون دامنه‌ی اشتمال، متعارف بودن زبان و مثال‌های باارزش، بر می‌شمارد و آنگاه به ارزیابی...