مسیر جاری :
نگاهی به اندیشه ابنسینا
ابوعلی حسین بن عبداللهبن سینا یکی از بزرگترین فیلسوفان، پزشکان، ریاضیدانان و منجّمانی است که تاریخ ایران و جهان به خود دیده است. ابنسینا علاوه بر مقامی که نزد مسلمانان دارد و به القابی مانند شیخالرئیس...
نگاهی به اندیشه فارابی
ابونصر محمّد فارابی یکی از بزرگترین فیلسوفان ایرانی و نخستین کسی است که در جهان اسلام نظام فلسفی کامل و منسجمی را ایجاد کرد. گرچه پیش از فارابی، فیلسوفان نظیر کِندی در میان مسلمانان ظاهر شدند امّا هیچ
از آن سوی آبها
دانشمندان مسلمان در دوران اوّلیه پس از ظهور اسلام، مانند کاشفانی در جست و جوی گنج حقیقت بودند؛ امّا کاشفانی که نقشههایی شبیه به هم داشتند. این دانشمندان، همگی به علومی میپرداختند که موضوعاتش دین و قرآن
وضعیت فلسفه در سدههای اخیر خراسان
حکمت از جمله مهمترین شاخصهای عظمت و بزرگی سرزمین خراسان است و این خطهی دانشخیز از دیرباز، مهد پرورش حکمای بزرگ به ویژه در حوزهی حکمت دینی بوده است. اما بدون شک سِیر ایجاد و گسترش حکمتهای
وحدت وجود
وحدت شخصی وجود، به عنوان رأی اخیر ملاصدرا در ساحت وجودشناختی، بر بسیاری از مباحث فلسفهی متعارف تأثیر بنیادین داشته است. وحدت شخصیهی وجود عبارت است از اینکه یک وجود به هم پیوسته و یکپارچه و نامتناهی،
معرفت نفس
تا پیش از زمانهی ملاصدرا، مباحث نفس در بخشهای مختلف فلسفهی اسلامی مطرح میشد؛ اما ملاصدرای شیرازی، مباحث مربوط به نفس را از مرحلهی تکوین تا مرحلهی بقاء و معاد در بخش جداگانهای جمعآوری کرد و به آن...
کاستیهای روشی در دفاع از ملاصدرا
در شمارهی شماره 63، (آذر 1391) مجلهی کتاب ماه فلسفه مقالهای به قلم استاد اکبر ثبوت با عنوان «دفاع از فیلسوف: فیلسوف مخالف تقید و مقلدان مخالف وی» منتشر شد که ادامه مقالات دنبالهدار و پیوستهای ایشان
مناظرهی هزار ساله
ابوحاتم احمد ابن حمدان رازی ورسنانی، متولد فشاپویهی ری و متوفی 322 ق است. او با فعالیتهایی که در طول حیاتش انجام داد، توانست نقش مهمی را در تغییر باورهای مردم و ایجاد گرایش به شیعه، ایفا کند. در زمان
وحدت وجود و فردیّت
ریشههای اندیشهی وحدت وجود را که به انکار خویشتن، فدا کردن خویشتن و خداگونگی خویشتن میانجامد، شاید بتوان تا تفکر هندی دنبال کرد. در واقع، اندیشه هندی در مورد تفوق خویشتن همگانی بر خویشتن فردی
دگرسانیِ مغایرت عقل و عاقل و معقول
با توجّه به تباین ذاتی عقل و معقول از سویی، و تباین ذاتیِ عقل و عاقل از سوی دیگر، باید گفت: نمیتوان «عقل» را واسطه قرار داد و برای این سه، اتِحادی اثبات کرد.