یک سر این اژدها فقط سرگرم نظریات عمیق است، از واقعیات عملی ترجمه در ایران بی‌خبر است و با آن بیگانه، نمی‌داند فرق ذبیح‌الله منصوری با نجف دریابندری چیست و ترجمه‌ی مهدی قرچه‌داغی چه تفاوتی با

امانت و وفاداری از مفاهیم اصلی ترجمه از آغاز پیدایش آن بوده که در بدو امر فقط محدود به صورت و فرم متن اصلی بوده و ترجمه‌ی لفظی یا تحت‌اللفظی زاییده‌ی آن است. بعدها، مثلاً در یونان و روم باستان، ایرادهای

از آن‌جا که ترجمه در خلأ انجام نمی‌شود، نمی‌تواند فعالیت مجزّایی باشد. ترجمه یک هدف مشخص یا در عین حال مقاصد زیادی دارد و هربار قدرت‌ها و نیروهای خاصّی آن را شکل می‌دهند. ترجمه در مقام یکی از

مکتب دستکاری شاخه‌ای است از ادبیات تطبیقی که از دهه‌ی70 میلادی به بعد به ویژه در هلند و اسرائیل تکوین یافت. نمایندگان برجسته‌ی آن عبارت‌اند از آندره لُفِوِر، ژوزه لامبِر، تِئو هِرمانز، ایتامار اِوِن زُهَر،...

واژه‌ی skopos به یونانی یعنی قصد و نیّت و هدف. نظریه‌ی اسکوپوس را هانس ‌وِرمِر به همراه کاتارینا رایس در دهه‌ی 70 و 80 میلادی مطرح کردند که با مفهوم عمل ترجمانی هولتز - مانتاری (1984) ارتباط

گونه‌شناسی و طبقه‌بندی رده‌شناختی در گروه‌بندی دانش مربوط به هر رشته‌ای اهمیتی پایه‌‌ای دارد و توجه را به موارد خاص محدود می‌کند. انسان معمولاً تلاش می‌کند اشیا و پدیده‌ها و مفاهیم دنیایش را دسته‌بندی...

نسبیت معرفت دینی، به معنای همگانی بودن فهم دینی است به گونه‌ای که هیچ یک از آن‌ها از صفت واقعیت فی نفسه و برگزیدگی برخوردار نبوده، بر دیگری حجیت و برتری نداشته باشد. از این منظر، متون دینی صامت

اهمیت تدوین نظریه دینی روابط بین الملل، این سؤال را فرارو نهاده است که چگونه می‌توان بر مبنای منابع معتبر و روش علمی مقبول اندیشمندان دینی، به نظریه‌ای منسجم دست یافت، به گونه‌ای که انتظارات جامعه علمی

جریان‌های علمی، پدیده‌هایی اجتماعی و سازمانی هستند که شکل گیری، رشد، دوام و دامنه اثرشان وابسته به عوامل پیچیده و متعددی است. تلاش برای شناخت بهتر این عوامل و همچنین بسترسازی، نهادسازی و دانش

تجربه، اساس علوم انسانی رایج را تشکیل می‌دهد. علاوه بر محدودیت‌های روش تجربی، نگرش روش تجربی به دو مقوله علم و انسان که مبتنی بر پوزیتیویسم و امانیسم است، سایه سیاهی بر روی علوم انسانی افکنده است.