دوران نوجوانی و جوانی سالهای شور و نشاط و تحرک است؛ آنجا که جریان زندگی به سراشیبی تند میرسد و امواج حیات به تلاطم و خروش میافتد. اگر این جریان تند و پرشتاب حیات، مسیری صحیح و سنجیده نیابد به بیراهه رفته و راه گم میکند و چه بسا در فرجام، راه به سوی مردابی ببرد و همه شور جوانی را به دل سیاه و پوسیده مرداب بسپارد. اعتیاد از بیراههای هولناکی است که ممکن است جریان پرشور حیات جوانان را به سوی خود بکشاند. اعتیاد مردابی است که فرسودن، ماندن و پوسیدن و هزر رفتن را به ارمغان میآورد و این، یعنی هدر رفتن همه سرمایه انسان.
عادت یا لجاجت
دیو سیاه مواد مخدّر سراسر آسمان دلش را از سیاهی لبریز کرده است و او به بهانهای این غوطهور شدن پیاپی در لجنزار اعتیاد را عادت میداند؛ عادتی که ترک آن برایش سخت و ناممکن است. امّا این هرگز یک عادت نیست. چطور ممکن است انسان، این موجود متفکر و مختار، تنها از سر عادت، گامبهگام خود را به مرگی تدریجی و سخت، نزدیک کند؟ نه، این عادت نیست بلکه لجاجت است. رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم میفرمایند: «تکرار امور خیر عادت است و تکرار بدیها لجاجت». پس بیا و از سر مهربانی با خود، دست از این لجاجت بدفرجام بشوی و حیاتی دوباره به خود هدیه کن.
مبارزه با نفس
هرچند به فرموده امام علی علیهالسلام عادت، طبیعت دوّم بشر محسوب می‌شود و در اعمال انسان بسیار تأثیرگذار است، امّا در بدیها و امور ناپسند هرگز بر پایه عادت نمیتوان دست به تکرار عمل زد. در جای دیگر همان حضرت میفرماید: «از هر بدی دوری کن و در دوری کردن از آن بدی با نفس مبارزه کن که تکرار بدیها لجاجت است». استفاده از مواد مخدّر از زشتترین و بدفرجامترین اعمال بشری است که به بهانه عادت بودن، عمر انسان را ذرهذره هدر داده، او را به سوی مرگی سخت میکشاند.
رسوایی و ذلت
فرد معتاد آنچنان در منجلاب تباهی غرق است و از اطراف خود غافل و بیخبر است که هرگز ذلّتی که بدان گرفتار شده و خفّتی را که در آن فرو رفته است نمیبیند او هرچند در آغاز، پنهانی و در خلوت به این عمل زشت دست میزد و این ذلت و خواری را نهان میداشت، امّا عادت به موّاد مخدر پرده از نهان او بر میکشد. امام حسن علیهالسلام میفرمایند: «عادتها؛ حاکم بر انسانند پس آنکه در نهان به چیزی عادت نمود، عادتش در میان جمع رسوایش میکند».
حکم اسلام
از نعمتهای بسیار بزرگ و ارزشمندی که خدای مهربان به ما عطا فرموده، نعمت اسلام است. گستره بیکران احکام اسلام چنان است که حتی در کوچکترین امور زندگی راه را بر ما مینمایاند. اسلام عزیز درباره عادت زشت اعتیاد نیز به روشنی راه بر بیراهه رفتن انسان میبندد. نه تنها در اسلام این عمل، یعنی ضرر زدن به بدن و نیز ضرر رساندن به دیگران، حرام شمرده شدهاست، بلکه به انسان سفارش شده که بر عادات زشت و ناپسند خود غلبه کند و نفس را در اختیار خود قرار دهد؛ نه آنکه اسیر هوای نفس باشد. مولا علی علیهالسلام میفرمایند: «بر نفس خود در ترک عادات زشت غلبه کنید و با خواهش درون بجنگید و بر آن مسلط شوید».
بهترین عبادت
امروز که از جایجای عالم ندای تنفّر از دخانیات و انزجار از اعتیاد بلند شده، فرصتی مناسب است تا گرفتارشدگان در دام دخانیات و سایر موارد اعتیاد با ارادهای راسخ و عزمی جزم، خود را از این گرداب هلاکت و ذلت بیرون کشند و دست از عادت ناپسند و لجاجت بدفرجام خود بردارند. دریچهای به بیرون از چهار دیواری خودخواهیها و خودپسندیها بگشایند، چشم به روشنایی و لطافت دنیای بدون دخانیات باز کنند و با یاری خواستن از خدای مهربان و بخشنده و با تکیه بر تقوای الهی، بر هوای نفس خود پا گذارند. مولای متقیان علی علیهالسلام میفرماید: «بهترین عبادت، پیروزی بر عادت است».
فرار از دشواریها
هراس از مشکلات زندگی و پناه بردن به دامان هیولای اعتیاد برای فرار از این دشواریها، عملی بسیار خسرانبار و بدفرجام است. آنچه بهراستی فرد را یاری میکند و از دشواریهای زندگیش میکاهد و او را چون کوهی مستحکم در برابر گرفتاریهای زندگی استوار میدارد و سینهاش را دریایی میسازد که از سختیهای ناچیز زندگی به تنگ نیاید و آنچه براستی دوای درد درون اوست، تقوای الهی است. امام علی علیهالسلام میفرماید: «تقوای الهی، داروی بیماری دلها، و مرهم زخم سینهها و پاک کننده پلیدیهای درون شماست».
شفای دردها
با توام ای پژمرده از خزان اعتیاد! آنگاه که خود را در چنگال هیولای اعتیاد گرفتار میبینی، آرزوی گریختن از چنگ او در سینهات موج میزند و از این لجاجت مرگبار خسته شدهای و هوای رهایی به سرت میزند وقتی که لحظهای از این معامله خسرانبارِ «همه چیز در برابر اعتیاد» به تنگ میآیی و تمنای بر همزدن این معامله، دلت را به درد میآورد، کسی را به یاد بیاور که تواناترین است و مهربانترین. اگر تو ناتوانی، اگر برای تو دشوار است، اگر تنهایی راه بر پیروزیت میبندد او از تو به تو مهربانتر و بسیار تواناست. از او یاری بخواه و خود را از این گرداب سیاه برهان. دست دعا به سوی او بلند کن و او را بخوان و به یاریاش امیدوار باش. امام صادق علیهالسلام میفرماید: «دعا کنید که دعا شفای هر دردی است».
ضرورت پیشگیری
همه میدانند که پیشگیری آسانتر از درمان است و ضرورت پیشگیری در امر مواد مخدر و اعتیاد که خود گردابی فرو کِشنده و مهلک است چندین برابر بیماریهای دیگر است. قدم نهادن در این وادی هولناک اغلب با قبول اولین تعارفِ به ظاهر دوستانه یا شرم از رد کردن آن آغاز می‌شود. حتی اگر این تعارف، پیشنهاد استفاده از یک نخ سیگار باشد، جوان مسلمان با تکیه بر ایمان درونی و با همّتی بلند و روحی بزرگ هرگز همه سرمایه جوانی را در این وادی سیاه به ذرهای لذّت گذرا و پوچ نخواهد فروخت.
بیتوجهی به دنیا
بیتوجهی به دنیا و نگاه ابزاری به آن ـ به این معنا که دنیا وسیلهای است برای به دست آوردن توشه آخرت ـ و توجه به این مطلب که دنیا محل گذر است و وسیله است نه هدف، همه ما را یاری میدهد که بر مشکلات گذرای زندگی پیروز شده و آنها را نه به عنوان دشواریهای اصلی، که به عنوان یک تأخیر کوچک و گذرا بنگریم. چشم دوختن به هدف و توجه به آخرت و سعی در پر کردن توشه آخرت ما را از دنیا و تجملات و سختیهای آن رهایی میدهد. آنها که با توجه بیش از حد به دنیا و زندگی مادّی خود را گرفتار مشکلات لاینحل آن میکنند و سپس از فشار ناشی از آن مشکلات روبه سم کشنده مواد مخدّر میآورند، اگر لحظهای چشم بگشایند و دنیا را چنان که هست و باید باشد بنگرند، هرگز در این گرداب فرو نخواهند رفت.
آتش در دو جهان
قرآن عزیز کتاب هدایتگری است که از جانب خدا برای نجات بشر از بیراههها و گمراهیها نازل شده است. علمای اسلام و مراجع بزرگ تقلید با توجه به این آیات الهی حکم به حرمت استعمال مواد مخدّر اعتیادآور دادهاند. از جمله این آیات آیه 29 و 30 سوره نساء است که میفرماید: «خودتان را نکشید که خدا با شما مهربان است و هرکس از روی تعدی و ستم چنین کند، به زودی او را در آتش وارد میکنیم و این کار برای خدا آسان است». این آیه به روشنی بیان میکند که استفاده از سموم مهلک نه تنها زندگی دنیایی انسان را با آتش خود میسوزاند، بلکه در آخرت نیز آتش عذاب را برای او مهیا میکند.
طیبات و خبایث
خداوند مهربان و سرشار از لطف، انسان را آفرید و به او نعمتهای بسیار نیکو بخشید تا از آنها بهرهمند شودو شکر او را بهجا آورد. امّا انسان این بنده خطاکارِ خدا از کنار نعمتهای پاکیزه خداوندی گذشت و به سوی خبایثی چون مواد مخدّر رو آورد. آیه 157 سوره «اعراف» میفرماید: «خداوند برای آنها خوردنیهای پاکیزه را حلال گردانید و خبایث را حرام کرد». این آیه انسان را متوجه غفلت بزرگی میسازد که چگونه نعمتهای طیب و پاکیزه الهی را نادیده گرفته، با رو آوردن به خبایث ناسپاسی میورزد.
توطئه استعمار
سرمایه اصلی هر کشور که پیشرفت و استقلال کشور بدان وابسته است، سرمایه کار نیروی جوان آن کشور است. استعمار جهانی در ادامه اهداف خود در تسلط بر کشورهای جهان، با ترویج اعتیاد و استفاده از مواد مخدّر در کشورها، تیشه به پایههای اصلی و محوری آنها زده، سپس به راحتی بر این ممالک مسلط می‌شود.
امام خمینی رحمتالله علیه این روشنگر همیشه راه انقلاب، اعتیاد را توطئهای بزرگ برشمرده، میفرمایند: «این یک توطئهای است که قدرتهای بزرگ به این وسیله به ما ضربه میزنند... قشر جوان قشری است که میتواند اقتصاد ما را اداره کند... میتواند خود را در برابر جهات فرهنگی نظامی و سیاسی مجهز کند. پخش [مواد مخدر [در سرتاسر کشور... بر اساس توطئهای است که میخواهند این قشر جوان را مهمل بار بیاورند. کسی که به مواد مخدر مبتلا شده است موجود مهملی است. این از نقشههای مختلفی است که برای جوانهای ما ریختهاند».
وجوب مبارزه با اعتیاد
از نگاه امام بزرگوار ما که کلامش همچون چراغی فراروی ما بوده و هست، اعتیاد توطئهای از جانب استعمارگران برای ناتوان کردن کشور ماست. در دید آن عزیز فقید مبارزه با اعتیاد مسئلهای اسلامی است. ایشان میفرمایند: «نجات معتاد نجات یک فرد نیست؛ نجات اسلام است». و نیز میفرمایند: «این یک باب است که باز چون برگشتش به حیثیت اسلام است، جلوگیری از آن بر همه واجب است و برای اشخاصی که در این باب نیستند، حرام است بروند و [مبتلا به] هرویین گردند».
منبع:http://www.hawzah.net/س
