اهميت وحدت بين مسلمين
امام خميني قدس سره:
جاي ترديد نيست که وظيفه ي يک نفر مسلماني که در دورترين نقطه هاي جهان به سر مي برد، همان وظيفه اي است که خلق مسلمان فلسطين امروز به آن مسؤول است. «مسلمانان به مثابه ي دست واحدند و همه در مسؤوليت عمومي يکسانند». (1) تفرقه جويي و نژاد پرستي در کار نيست و بين ملت هاي اسلامي هيچ گونه امتيازي وجود ندارد؛ جز تقوا و پرهيزکاري . گرامي ترين شما نزد خدا پرهيزکارترين شماست: «حسبنا الله و نعم الوکيل». (2) و (3)
- بايد همه ي آقايان، همه ي اقشار، همه ي کساني که علاقه مند به اسلام هستند، علاقه مند به مسلمين هستند، علاقه مند به امام زمان - سلام الله عليه- هستند بايد همه در صف واحد به مبارزه ادامه دهند، در صف واحد به نهضت ادامه دهند. اين نهضت مقدس هست تا آن وقتي که ما به نهايت برسيم؛ به پيروزي نهايي که عبارت از رفتن همه ي قواي شيطاني و جانشين شدن قواي رحماني در مملکتي که تعلق به امام دارد، تعلق به امام زمان دارد، تعلق به خدا دارد، تعلق به پيغمبر اسلام دارد. همه با هم، هم کلمه بايد بشويم تا اين که رفض کنيم اين قواي شيطاني را؛ اين قواي شيطاني که الآن ديگر در حال تزلزل هستند و حشاشه اي بيشتر از آن ها باقي نمانده است. (4)
- همبستگي بزرگ اسلامي که در رأس تمام همبستگي ها است، ملت هاي اسلامي را بايد آن چنان وحدت بخشد که هيچ دولت اجنبي خيال سلطه بر کشورهاي اسلامي را به سر نپروراند. (5)
- مسلمين به حسب دستور خداي تبارک و تعالي، «يد واحده» [اند] نه دو تا دست، «يد واحده علي من سواهم»(6) همه مثل اين که يک دست، باز دو دست هم نفرموده است؛ براي اين که دو دست هم ممکن است اين از اين طرف برود، آن از آن طرف. نه، دست واحد، همه شان مثل دست واحد مي مانند. مسلم اين طوري است و اگر مسلمين اين طور باشند که آن طور وحدت با هم داشته باشند، که مثل يک دست باشند ، يد واحده باشند، اين ديگر آسيب بردار نيست. آسيب از داخل خود آدم، داخل خود ملت و کشور بر ما وارد مي شود و بر شما. از خارج هيچ ترسي نداشته باشيد، از داخل خودمان بترسيد. از اين که با توطئه ها شماها را از هم جدا کنند.(7)
- اميدوارم که مسلمين و ملت هاي اسلامي همان طور که دستور اسلام و قرآن مجيد است با هم برادر باشند و نسبت به دشمنان انسانيت [و] کشورهاي اسلام، با شدت و قدرت رفتار کنند. و اين حاصل نمي شود الا به اين که از اختلافات جزيي، که بين دولت ها هست، دست بردارند و مثل برادر هم باشند. اين اختلاف موجب بهره برداري دشمن هاي اسلام و مسلمين است . بايد از اين بهره برداري جلوگيري بشود به وحدت اسلامي و اين که همه در تحت لواي اسلام و قرآن مجيد مجتمع بشوند؛ زيرا آن طور که قرآن دستور داده است: «رحماء» بينهم و «اشداء» بر کفار (8) باشد. در اسلام اساسا نژاد مطرح نيست، عربي و عجمي و ساير گروه ها ابدا مطرح نيست. اسلام براي تربيت انسان آمده است، مطلب در برنامه ي اسلام، انسان است و تربيت انساني.آنچه مطرح است تقوا و اخوت بين مسلمين و دوستي و رفع اختلافات است. (9)
- براي من يک مطلب به شکل معماست و آن اين است که همه دول اسلاميه و ملت هاي اسلام مي دانند که اين درد چيست، مي دانند که دست هاي اجانب در بين است که اين ها را متفرق از هم بکند، مي بينند که با اين تفرقه ها ضعف و نابودي نصيب آنها مي شود، مي بينند که يک دولت پوشالي اسراييل در مقابل مسلمين ايستاده- که اگر مسلمين مجتمع بودند، هر کدام يک سطل آب به اسراييل مي ريختند او را سيل مي برد- مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما اين است که با اين که اين ها را مي دانند، چرا با علاج قطعي، که آن اتحاد و اتفاق است روي نمي آورند؟ چرا توطئه هايي که استعمارگرها براي تضعيف آن ها به کار مي برند، آن هاتوطئه ها را خنثي نمي کنند؟ آيا اين معما چه وقت بايد حل شود؟ و پيش کي بايد حل بشود؟ اين توطئه ها را کي بايد خنثي کند غير از دولت هاي اسلام و ملت هاي مسلمين؟ اين معمايي است که شما اگر جوابي داريد و حل کرديد اين معما را به ما هم تذکر بدهيد. (10)
مقام معظم رهبري مد ظله العالي:
- غدير را فقط در حد يک نصب يا معرفي ساده که پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله کسي را معرفي کرد، تلقي نکنيد. البته پيغمبر، اميرالمؤمنين را در حضور جمع چند ده هزار نفري مسلمان ها به خلافت منصوب کرد. در اين ترديدي نيست و اين مطلبي نيست که فقط شيعه آن را نقل کند. حادثه غدير را برادران اهل سنت ما و محدثان آن ها در کتاب هاي خود با همان خصوصياتي که شيعه نقل مي کند، نقل کرده اند. ( 11)
- به حادثه تاريخي و عظيم غدير...؛ نبايد فقط به چشم يک خاطره فرقه اي نگاه کرد. غدير در حقيقت معناي خود، مخصوص شيعه نيست؛ اگر چه شيعيان به ميمنت نصب مولاي متقيان به مقام امامت و ولايت، در اين روز عيد مي گيرند و شکرگزاري مي کنند، اما در حقيقت، روز غدير امتداد خط همه رسالت هاي الهي و اوج اين خط روشن و نوراني در طول تاريخ است. اگر به مضمون رسالت هاي الهي نگاه کنيم، مي بينيم که در طول تاريخ نبوت ها و رسالت ها، اين خط روشن دست به دست گشته، تا به نبي مکرم خاتم رسيده و در پايان حيات آن بزرگوار، تجسم و تبلور آن به شکل حادثه غدير خود را نشان داده است. (12)
- در دعاي ندبه مي خوانيم: «فلما انقضت أيامه أقام وليه علي بن ابي طالب صلواتک عليهما و آلهما هاديا اذ کان هو المنذر و لکل قوم هاد»(13) چه قدر خوب است که به معارفي که به برکت هدايت اهل بيت عليهم السلام اين طور ارزان در اختيار افکار ما قرار گرفته است، با دقت و تأمل، توجه کنيم. دعاي ندبه يک خطبه غراست و تاريخچه اين فکر و ريشه اين حرکت را از دوران رسالت ها بيان مي کند. اگر دقت کنيد، در اين دعا هيچ نقطه اختلاف انگيزي بين شيعه و سني - که جنگ تاريخي برافروخته شده به دست انسان هاي با انگيزه هاي مختلف است- وجود ندارد و مسأله امامت و ولايت به صورت استدلالي بيان مي شود: « إذ کان هو المنذر و لک قوم هاد» (14)؛ يعني پيغمبر داراي مقام رسالت و انذار و تبشير است؛ آغاز کننده يک راه و باز کننده افق در مقابل بشريت است. (15)
- پيروان اهل بيت عليهم السلام و نيز همه ي مسلمانان در نظر داشته باشند، اين که ما از حادثه و واقعه ي غدير -که نشانه ي عظمت اسلام و جامعيت اسلام است - به عنوان وسيله اي براي تضعيف اسلام استفاده نکنيم ... همه ي مسلمان ها در هر نقطه ي دنيا مراقب باشند امروز براي تضعيف اسلام، دشمنان به دنبال همين نقطه ي خاص، همين چيزي که منشأ عظمت اسلام است، هستند؛ يعني مسأله ي شيعه و سني ، قبول غدير و انکار غدير. دشمن مي خواهد مسأله ي غدير را يک مايه ي برادرکشي و جنگ خون ريزي قرار بدهد ؛ در حالي که غدير مي تواند وسيله ي ائتلاف و برادري مسلمان ها با هم باشد. مرحوم شهيد مطهري قدس سره قبل از انقلاب يک مقاله ي مفصلي درباره ي کتاب «الغدير» علامه ي اميني قدس سره نوشتند و ثابت کردند که الغدير علامه ي اميني، وسيله ي وحدت مسلمين است. بعضي خيال مي کردند کتاب الغدير ممکن است مايه ي افتراق بشود. ايشان مي گويد: اگر درست فکر کنيم، درست عمل کنيم و سنجيده پيش برويم، کتاب الغدير مايه ي وحدت دنياي اسلام است. برادران اهل سنت ما هم مي توانند در يک محيط خالي از پيش داوري به منابع غدير مراجعه کنند؛ يا مي پذيرند، يا نمي پذيرند. در هر دو صورت، چه بپذيرند و چه نپذيرند، اين معنا مسلم است که قضيه ي غدير هيچ گونه جنگ و دعواي بين پذيرنده و نپذيرنده به وجود نمي آورد و اختلافات را ايجاد نمي کند.
- امروز اصرار استکبار در دنياي اسلام بر ايجاد تفرقه است. راه هاي ديگر را رفتند؛ اما ناکام ماندند. شما ملاحظه کنيد آمريکا در دو، سه تصرفي که در منطقه ي خاورميانه کرد، در همه بي استثنا شکست خورد؛ نه در عراق، نه در لبنان، نه در افغانستان و نه در فلسطين ، آن مقصودي که آمريکاي مستکبر دنبال مي کرد- آن هم با هزينه هاي بسيار سنگين و انبوه( پول، سلاح، نيروي انساني و سياست) - براي اين که بتواند مقاصد خودش را در اين چهار نقطه تحقق ببخشد، نتوانست و در هر چهار نقطه ناکام ماند؛ به مقصودهايش نرسيد و دارد سختي هاي شکست را مزمزه و احساس مي کند. يک روزي- سه چهار سال قبل- ما اين حرف ها را مي زديم، اما امروز خود آمريکايي ها مي گويند و خود سياست مدارانشان هم اين را تکرار مي کنند. بنابراين از راه هاي ديگر دستشان بسته شده است.
- چند راه براي شکست وارد آوردن به بيداري اسلام - که منشأ آن هم، برافراشته شدن پرچم جمهوري اسلامي در ايران است- در مقابل آن ها باقي مانده است. يک راه عمده ي آن ها همين مسأله ي شيعه و سني است که بگويند جمهوري اسلامي ايران، جمهوري شيعه است و آن را در مقابل جامعه ي بزرگ اهل تسنن قرار دهند؛ تعصبات و احساسات مذهبي را وارد ميدان کنند. اين، چيز بسيار خطرناک و مهمي است و دارند اين کار را مي کنند. دست هاي سياست بيکار نيستند. ما همه ي همتمان بايد اين باشد که اين خواست استکباري را خنثي کنيم. همه بايد هوشيار باشند؛ ملت ما، زبدگان ما، مبلغان ما، روحانيون پرتلاش و خدوم ما، همه و همه توجه بکنند که حرکتي و اظهاري که به اين نقشه ي دشمن کمک بکند، از آن ها نبايد سربزند.
- ما ديديم در داخل جامعه ي خودمان که کساني از طرف دشمنان تحريک شدند- با نشانه ، نه از روي حدس؛ حقيقتا از طرف دشمنان تحريک شدند- تا به عنوان دفاع از تشيع، به عنوان زدن سنگ تشيع به سينه، کارهايي بکنند و حرف هايي بزنند که طرف مقابل را، جامعه ي اهل سنت را، آشفته کند: دل هاي آن ها را منقلب بکند. دشمن با اين وسيله وارد ميدان شد؛ پول خرج کرد. اين را ما ديديم، اطلاع داريم.
- جامعه ي شيعه بايد با متانت راه خودش را ادامه دهد. ما «الحمدلله الذي جعلنا من المتمسکين بولايه اميرالمؤمنين عليه السلام» را رها نمي کنيم، ما تمسک به ولايت علي بن ابي طالب عليه اسلام- که نعمت بزرگ خداست- را محکم نگه مي داريم، اما با کسي که به اين حبل متين تمسک نکرده است، دعوا هم نمي کنيم. اين وظيفه ي جامعه ي تشيع است. آنچه که دشمن مي خواهد، اين است که با هم اختلاف کنيم.
- امروز بيداري اسلامي و حرکت به سمت دستيابي به ارزش هاي والاي اسلامي، يک جان تازه اي گرفته است. در همه ي دنياي اسلام، به خصوص جوان ها، باسوادها، دانشگاهي ها، دانشجوها، طبقه ي فهميده و همه ي عامه ي مردم، ميلشان به اسلام و حاکميت ارزش هاي اسلامي، با سي چهل سال قبل قابل مقايسه نيست. بيداري اسلامي شروع شده است. آن ها هم از همين مي ترسند؛ مي خواهند همين را نابود کنند. نگذارند اين بيداري اسلامي، اين حرکت عمومي در دنياي اسلام، به وسيله ي نقشه ي دشمن خنثي بشود که عبارت است از: به جان هم انداختن شيعه و سني. در دعواي مذهبي وقتي که دو طرف با تعصب با يکديگر مشغول بحث و جدل مي شوند، بسياري از حرف هاي منطقي لگدمال خواهد شد. حرف هاي منطقي را هم ديگر کسي نمي شنود. نگذارند؛ به خصوص روشن فکرانشان و علمايشان مراقب باشند، نصيحت کنند و اعلان کنند اين اتحادي را که ما دنبالش هستيم و مکرر گفته ايم. سياستمدارانشان هم همين طور؛ رؤساي کشورهاي اسلامي بدانند که عزت و اقتدار اسلام، قوت آن هاست؛ قوت جمهوري اسلامي، مايه ي پشت گرمي آن هاست. از اول پيروزي انقلاب، تبليغات سياسي دشمنان انقلاب، بنا را بر اين گذاشت که مسلمانان اطراف جمهوري اسلامي را از دولت جمهوري اسلامي بترسانند؛ سعي شان اين شد که کشورهاي عربي، کشورهاي خليج فارس، آن طرف تر و آن طرف تر را از جمهوري اسلامي بترسانند. (16).
/س
جاي ترديد نيست که وظيفه ي يک نفر مسلماني که در دورترين نقطه هاي جهان به سر مي برد، همان وظيفه اي است که خلق مسلمان فلسطين امروز به آن مسؤول است. «مسلمانان به مثابه ي دست واحدند و همه در مسؤوليت عمومي يکسانند». (1) تفرقه جويي و نژاد پرستي در کار نيست و بين ملت هاي اسلامي هيچ گونه امتيازي وجود ندارد؛ جز تقوا و پرهيزکاري . گرامي ترين شما نزد خدا پرهيزکارترين شماست: «حسبنا الله و نعم الوکيل». (2) و (3)
- بايد همه ي آقايان، همه ي اقشار، همه ي کساني که علاقه مند به اسلام هستند، علاقه مند به مسلمين هستند، علاقه مند به امام زمان - سلام الله عليه- هستند بايد همه در صف واحد به مبارزه ادامه دهند، در صف واحد به نهضت ادامه دهند. اين نهضت مقدس هست تا آن وقتي که ما به نهايت برسيم؛ به پيروزي نهايي که عبارت از رفتن همه ي قواي شيطاني و جانشين شدن قواي رحماني در مملکتي که تعلق به امام دارد، تعلق به امام زمان دارد، تعلق به خدا دارد، تعلق به پيغمبر اسلام دارد. همه با هم، هم کلمه بايد بشويم تا اين که رفض کنيم اين قواي شيطاني را؛ اين قواي شيطاني که الآن ديگر در حال تزلزل هستند و حشاشه اي بيشتر از آن ها باقي نمانده است. (4)
- همبستگي بزرگ اسلامي که در رأس تمام همبستگي ها است، ملت هاي اسلامي را بايد آن چنان وحدت بخشد که هيچ دولت اجنبي خيال سلطه بر کشورهاي اسلامي را به سر نپروراند. (5)
- مسلمين به حسب دستور خداي تبارک و تعالي، «يد واحده» [اند] نه دو تا دست، «يد واحده علي من سواهم»(6) همه مثل اين که يک دست، باز دو دست هم نفرموده است؛ براي اين که دو دست هم ممکن است اين از اين طرف برود، آن از آن طرف. نه، دست واحد، همه شان مثل دست واحد مي مانند. مسلم اين طوري است و اگر مسلمين اين طور باشند که آن طور وحدت با هم داشته باشند، که مثل يک دست باشند ، يد واحده باشند، اين ديگر آسيب بردار نيست. آسيب از داخل خود آدم، داخل خود ملت و کشور بر ما وارد مي شود و بر شما. از خارج هيچ ترسي نداشته باشيد، از داخل خودمان بترسيد. از اين که با توطئه ها شماها را از هم جدا کنند.(7)
- اميدوارم که مسلمين و ملت هاي اسلامي همان طور که دستور اسلام و قرآن مجيد است با هم برادر باشند و نسبت به دشمنان انسانيت [و] کشورهاي اسلام، با شدت و قدرت رفتار کنند. و اين حاصل نمي شود الا به اين که از اختلافات جزيي، که بين دولت ها هست، دست بردارند و مثل برادر هم باشند. اين اختلاف موجب بهره برداري دشمن هاي اسلام و مسلمين است . بايد از اين بهره برداري جلوگيري بشود به وحدت اسلامي و اين که همه در تحت لواي اسلام و قرآن مجيد مجتمع بشوند؛ زيرا آن طور که قرآن دستور داده است: «رحماء» بينهم و «اشداء» بر کفار (8) باشد. در اسلام اساسا نژاد مطرح نيست، عربي و عجمي و ساير گروه ها ابدا مطرح نيست. اسلام براي تربيت انسان آمده است، مطلب در برنامه ي اسلام، انسان است و تربيت انساني.آنچه مطرح است تقوا و اخوت بين مسلمين و دوستي و رفع اختلافات است. (9)
- براي من يک مطلب به شکل معماست و آن اين است که همه دول اسلاميه و ملت هاي اسلام مي دانند که اين درد چيست، مي دانند که دست هاي اجانب در بين است که اين ها را متفرق از هم بکند، مي بينند که با اين تفرقه ها ضعف و نابودي نصيب آنها مي شود، مي بينند که يک دولت پوشالي اسراييل در مقابل مسلمين ايستاده- که اگر مسلمين مجتمع بودند، هر کدام يک سطل آب به اسراييل مي ريختند او را سيل مي برد- مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما اين است که با اين که اين ها را مي دانند، چرا با علاج قطعي، که آن اتحاد و اتفاق است روي نمي آورند؟ چرا توطئه هايي که استعمارگرها براي تضعيف آن ها به کار مي برند، آن هاتوطئه ها را خنثي نمي کنند؟ آيا اين معما چه وقت بايد حل شود؟ و پيش کي بايد حل بشود؟ اين توطئه ها را کي بايد خنثي کند غير از دولت هاي اسلام و ملت هاي مسلمين؟ اين معمايي است که شما اگر جوابي داريد و حل کرديد اين معما را به ما هم تذکر بدهيد. (10)
مقام معظم رهبري مد ظله العالي:
- غدير را فقط در حد يک نصب يا معرفي ساده که پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله کسي را معرفي کرد، تلقي نکنيد. البته پيغمبر، اميرالمؤمنين را در حضور جمع چند ده هزار نفري مسلمان ها به خلافت منصوب کرد. در اين ترديدي نيست و اين مطلبي نيست که فقط شيعه آن را نقل کند. حادثه غدير را برادران اهل سنت ما و محدثان آن ها در کتاب هاي خود با همان خصوصياتي که شيعه نقل مي کند، نقل کرده اند. ( 11)
- به حادثه تاريخي و عظيم غدير...؛ نبايد فقط به چشم يک خاطره فرقه اي نگاه کرد. غدير در حقيقت معناي خود، مخصوص شيعه نيست؛ اگر چه شيعيان به ميمنت نصب مولاي متقيان به مقام امامت و ولايت، در اين روز عيد مي گيرند و شکرگزاري مي کنند، اما در حقيقت، روز غدير امتداد خط همه رسالت هاي الهي و اوج اين خط روشن و نوراني در طول تاريخ است. اگر به مضمون رسالت هاي الهي نگاه کنيم، مي بينيم که در طول تاريخ نبوت ها و رسالت ها، اين خط روشن دست به دست گشته، تا به نبي مکرم خاتم رسيده و در پايان حيات آن بزرگوار، تجسم و تبلور آن به شکل حادثه غدير خود را نشان داده است. (12)
- در دعاي ندبه مي خوانيم: «فلما انقضت أيامه أقام وليه علي بن ابي طالب صلواتک عليهما و آلهما هاديا اذ کان هو المنذر و لکل قوم هاد»(13) چه قدر خوب است که به معارفي که به برکت هدايت اهل بيت عليهم السلام اين طور ارزان در اختيار افکار ما قرار گرفته است، با دقت و تأمل، توجه کنيم. دعاي ندبه يک خطبه غراست و تاريخچه اين فکر و ريشه اين حرکت را از دوران رسالت ها بيان مي کند. اگر دقت کنيد، در اين دعا هيچ نقطه اختلاف انگيزي بين شيعه و سني - که جنگ تاريخي برافروخته شده به دست انسان هاي با انگيزه هاي مختلف است- وجود ندارد و مسأله امامت و ولايت به صورت استدلالي بيان مي شود: « إذ کان هو المنذر و لک قوم هاد» (14)؛ يعني پيغمبر داراي مقام رسالت و انذار و تبشير است؛ آغاز کننده يک راه و باز کننده افق در مقابل بشريت است. (15)
- پيروان اهل بيت عليهم السلام و نيز همه ي مسلمانان در نظر داشته باشند، اين که ما از حادثه و واقعه ي غدير -که نشانه ي عظمت اسلام و جامعيت اسلام است - به عنوان وسيله اي براي تضعيف اسلام استفاده نکنيم ... همه ي مسلمان ها در هر نقطه ي دنيا مراقب باشند امروز براي تضعيف اسلام، دشمنان به دنبال همين نقطه ي خاص، همين چيزي که منشأ عظمت اسلام است، هستند؛ يعني مسأله ي شيعه و سني ، قبول غدير و انکار غدير. دشمن مي خواهد مسأله ي غدير را يک مايه ي برادرکشي و جنگ خون ريزي قرار بدهد ؛ در حالي که غدير مي تواند وسيله ي ائتلاف و برادري مسلمان ها با هم باشد. مرحوم شهيد مطهري قدس سره قبل از انقلاب يک مقاله ي مفصلي درباره ي کتاب «الغدير» علامه ي اميني قدس سره نوشتند و ثابت کردند که الغدير علامه ي اميني، وسيله ي وحدت مسلمين است. بعضي خيال مي کردند کتاب الغدير ممکن است مايه ي افتراق بشود. ايشان مي گويد: اگر درست فکر کنيم، درست عمل کنيم و سنجيده پيش برويم، کتاب الغدير مايه ي وحدت دنياي اسلام است. برادران اهل سنت ما هم مي توانند در يک محيط خالي از پيش داوري به منابع غدير مراجعه کنند؛ يا مي پذيرند، يا نمي پذيرند. در هر دو صورت، چه بپذيرند و چه نپذيرند، اين معنا مسلم است که قضيه ي غدير هيچ گونه جنگ و دعواي بين پذيرنده و نپذيرنده به وجود نمي آورد و اختلافات را ايجاد نمي کند.
- امروز اصرار استکبار در دنياي اسلام بر ايجاد تفرقه است. راه هاي ديگر را رفتند؛ اما ناکام ماندند. شما ملاحظه کنيد آمريکا در دو، سه تصرفي که در منطقه ي خاورميانه کرد، در همه بي استثنا شکست خورد؛ نه در عراق، نه در لبنان، نه در افغانستان و نه در فلسطين ، آن مقصودي که آمريکاي مستکبر دنبال مي کرد- آن هم با هزينه هاي بسيار سنگين و انبوه( پول، سلاح، نيروي انساني و سياست) - براي اين که بتواند مقاصد خودش را در اين چهار نقطه تحقق ببخشد، نتوانست و در هر چهار نقطه ناکام ماند؛ به مقصودهايش نرسيد و دارد سختي هاي شکست را مزمزه و احساس مي کند. يک روزي- سه چهار سال قبل- ما اين حرف ها را مي زديم، اما امروز خود آمريکايي ها مي گويند و خود سياست مدارانشان هم اين را تکرار مي کنند. بنابراين از راه هاي ديگر دستشان بسته شده است.
- چند راه براي شکست وارد آوردن به بيداري اسلام - که منشأ آن هم، برافراشته شدن پرچم جمهوري اسلامي در ايران است- در مقابل آن ها باقي مانده است. يک راه عمده ي آن ها همين مسأله ي شيعه و سني است که بگويند جمهوري اسلامي ايران، جمهوري شيعه است و آن را در مقابل جامعه ي بزرگ اهل تسنن قرار دهند؛ تعصبات و احساسات مذهبي را وارد ميدان کنند. اين، چيز بسيار خطرناک و مهمي است و دارند اين کار را مي کنند. دست هاي سياست بيکار نيستند. ما همه ي همتمان بايد اين باشد که اين خواست استکباري را خنثي کنيم. همه بايد هوشيار باشند؛ ملت ما، زبدگان ما، مبلغان ما، روحانيون پرتلاش و خدوم ما، همه و همه توجه بکنند که حرکتي و اظهاري که به اين نقشه ي دشمن کمک بکند، از آن ها نبايد سربزند.
- ما ديديم در داخل جامعه ي خودمان که کساني از طرف دشمنان تحريک شدند- با نشانه ، نه از روي حدس؛ حقيقتا از طرف دشمنان تحريک شدند- تا به عنوان دفاع از تشيع، به عنوان زدن سنگ تشيع به سينه، کارهايي بکنند و حرف هايي بزنند که طرف مقابل را، جامعه ي اهل سنت را، آشفته کند: دل هاي آن ها را منقلب بکند. دشمن با اين وسيله وارد ميدان شد؛ پول خرج کرد. اين را ما ديديم، اطلاع داريم.
- جامعه ي شيعه بايد با متانت راه خودش را ادامه دهد. ما «الحمدلله الذي جعلنا من المتمسکين بولايه اميرالمؤمنين عليه السلام» را رها نمي کنيم، ما تمسک به ولايت علي بن ابي طالب عليه اسلام- که نعمت بزرگ خداست- را محکم نگه مي داريم، اما با کسي که به اين حبل متين تمسک نکرده است، دعوا هم نمي کنيم. اين وظيفه ي جامعه ي تشيع است. آنچه که دشمن مي خواهد، اين است که با هم اختلاف کنيم.
- امروز بيداري اسلامي و حرکت به سمت دستيابي به ارزش هاي والاي اسلامي، يک جان تازه اي گرفته است. در همه ي دنياي اسلام، به خصوص جوان ها، باسوادها، دانشگاهي ها، دانشجوها، طبقه ي فهميده و همه ي عامه ي مردم، ميلشان به اسلام و حاکميت ارزش هاي اسلامي، با سي چهل سال قبل قابل مقايسه نيست. بيداري اسلامي شروع شده است. آن ها هم از همين مي ترسند؛ مي خواهند همين را نابود کنند. نگذارند اين بيداري اسلامي، اين حرکت عمومي در دنياي اسلام، به وسيله ي نقشه ي دشمن خنثي بشود که عبارت است از: به جان هم انداختن شيعه و سني. در دعواي مذهبي وقتي که دو طرف با تعصب با يکديگر مشغول بحث و جدل مي شوند، بسياري از حرف هاي منطقي لگدمال خواهد شد. حرف هاي منطقي را هم ديگر کسي نمي شنود. نگذارند؛ به خصوص روشن فکرانشان و علمايشان مراقب باشند، نصيحت کنند و اعلان کنند اين اتحادي را که ما دنبالش هستيم و مکرر گفته ايم. سياستمدارانشان هم همين طور؛ رؤساي کشورهاي اسلامي بدانند که عزت و اقتدار اسلام، قوت آن هاست؛ قوت جمهوري اسلامي، مايه ي پشت گرمي آن هاست. از اول پيروزي انقلاب، تبليغات سياسي دشمنان انقلاب، بنا را بر اين گذاشت که مسلمانان اطراف جمهوري اسلامي را از دولت جمهوري اسلامي بترسانند؛ سعي شان اين شد که کشورهاي عربي، کشورهاي خليج فارس، آن طرف تر و آن طرف تر را از جمهوري اسلامي بترسانند. (16).
پي نوشت :
1 . ترجمه ي روايتي است که متن آن چنين است: « المؤمنون يد واحده علي امن سواهم يسعي بذمتهم أدناهم» بحارالأنوار، ج2 ، ص 148.
2. آل عمران (3): 173.
3. صحيفه ي امام، ج 2 ، ص 201، 1347/7/19.
4. صحيفه ي امام، ج6، ص 82.
5. صحيفه ي امام، ج7، 423.
6. بحارالأنوار، ج 28، ص 104، «يک دست هستند در برابر ديگران».
7. صحيفه ي امام، ج12، ص 406.
8. اشاره است به الفتح(48): 29.
9. صحيفه ي امام، ج 9، ص 273.
10. صحيفه ي امام، ج 9، ص 274.
11. براي آگاهي بيشتر ر.ک؛ علامه اميني، الغدير.
12. بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام در روز عيد سعيد غدير خم، 1380/12/12.
13. مفاتيح الجنان، دعاي ندبه.
14. همان.
15. بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام در روز عيد سعيد غدير خم، 1380/12/12.
16. بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار اقشار مختلف مردم قم در سالروز عيد سعيد غدير خم، 1385/10/18.
/س
.jpg "معنی اسم ائلوین و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
