به عمامه‌شان گل می‌زدند
آیت‌الله مؤمن:
بعدازظهر روز عاشورای 1342 که امام برای سخنرانی به مدرسه فیضیه تشریف می‌بردند (به احترام عزای سیدالشهدا) تحت‌الحنک انداخته بودند (عمامه ایشان باز بود) و قسمت جلوی عمامه‌شان را قدری گِل زده بودند. (1)در نجف روضه داشتند
حجت‌الاسلام و المسلمین رحیمیان:
امام در مدتی که در نجف اشرف بودند، در تمام شبهای شهادت معصومین (علیهم السلام) در منزلشان ذکر مصیبت داشتند و به مناسبت رحلت حضرت زهرا (علیها السلام) این برنامه سه شب ادامه داشت. گریه کردن و اشک ریختن امام بدون استثنا در همه روضه‌خوانی‌ها وجود داشت. (2)تا صدای یا حسین بلند می‌شد
حجت‌الاسلام و المسلمین انصاری کرمانی:
علاقه امام به اهل بیت (علیهم السلام) در حد وصف ناشدنی است. امام عاشق آنها هستند؛ عاشقی که تا صدای «یاحسین» بلند می‌شود بی‌اختیار اشک می‌ریزد. امام با اینکه در برابر مصیبت‌ها صابر هستند و حتی در برابر مشکلاتی چون شهادت حاج آقا مصطفی اشک نمی‌ریزند اما به مجرد اینکه یک روضه خوان بگوید «السلام علیک یا اباعبدالله» قطرات اشک از دیدگانش سرازیر می‌شود. (3)تا نام علی‌اکبر را بردم
حجت‌الاسلام و المسلمین علی دوانی:
آقای کوثری که سالها در قم روضه‌خوان خاص امام بود نقل می‌کرد: پس از شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی وارد نجف شدم، رفقا گفتند خوب به موقع آمدی امام را دریاب که هرچه ما کردیم در مصیبت حاج آقا مصطفی گریه کند از عهده برنیامدیم، مگر تو کاری بکنی. خدمت امام عرض کردم: «اجازه می‌دهید ذکر مصیبتی بکنم؟ اجازه فرمودند. هرچه نام مرحوم آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین امام را منقلب کنم، که در عزای پسر اشک بریزند، ولی امام تغییر حالی پیدا نکردند و همچنان ساکت و آرام بودند ولی همین که نام حضرت علی اکبر (علیه السلام) را بردم هنگامه شد. امام چنان گریستند که قابل وصف نیست. (4)دستمالشان را درآوردند
حجت‌الاسلام و المسلمین علی دوانی:
شاید بعضی‌ها که مجلس ختم استاد شهید مطهری را که از طرف امام در مدرسه‌ی فیضیه برگزار شد از تلویزیون دیده و شاهد برخورد امام بوده‌اند. در آن زمان چون امام در قم بودند و از این رو خودشان در این مجلس ختم شرکت نمودند. در تمام زمانی که سخنران در کنارشان ایستاده بود و درباره‌ی شخصیت استاد مطهری شاگرد برجسته و پاره‌ی تن امام و نیز شهادت او سخن می‌گفت، امام در کمال آرامش و وقار گوش می‌دادند. همین که گوینده به ذکر مصیبت اهل بیت رسید، امام منقلب شدند (5) دستمال خود را از جیب درآوردند و مقابل صورت گرفته و گریستند. (6)روضه بخوان
حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعلی اکبر محتشمی‌پور:
جمعیت بسیار زیادی در منزل امام گرد آمده بودند. از مناطق مختلف اروپا و از کشورهای مختلف. دکترها، مهندسین و دانشجویان که بالغ بر پانصد نفر می‌شدند که برای دیدن امام به نوفل لوشاتو می‌آمدند. در کنار این جمعیت سیل خبرنگاران کشورهای مختلف اعم از روزنامه‌نگاران و رادیو تلویزیونی‌ها بودند که دوربین‌ها روی این صحنه متمرکز شده بود. امام با وقار همیشگی خاص خود از منزل خارج شدند و وارد آن خیمه شده و نشستند. جمعیت گرد امام حلقه زد. بعد از چند لحظه به من فرمودند: «روضه بخوان» وقتی من به مناسبت روز تاسوعا روضه حضرت عباس را خواندم امام دستمال سفید رنگ خود را درآورده و شروع به گریه نمودند. از گریه امام جمعیت حاضر هم بسیار منقلب شد و مرا هم تحت تأثیر خود قرار داد. این از عشق امام به امام حسین (علیه السلام) سرچشمه می‌گرفت. (7)کسی هست روضه بخواند؟
خانم مرضیه حدیده‌چی:
در شب عاشورا در نوفل لوشاتو بعد از اینکه نماز تمام شد امام فرمودند: «کسی هست روضه بخواند؟» و به یکی از برادرها امر فرمودند که روضه بخواند. همه ناظر بودند که تا ذاکر شروع به ذکر مصیبت کرد امام دستمالشان را درآورده و شروع کردند به گریه کردن. این عمل امام به ما آموزش داد که در حادترین جریانات سیاسی اجتماعی، هدف و مقصد که احیای سنت رسول الله می‌باشد، نباید فراموش شود. (8)حاضرین را اطعام کردند
حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور:
در نوفل لوشاتو روز عاشورا که فرا رسید امام فرمودند تمام حضار در منزل ایشان را به مناسبت این روز اطعام کنند. (9)با صدای بلند گریه می‌کردند
حجت‌الاسلام انصاری کرمانی:امام مقیدند که در روزهای مهم عزاداری و بخصوص روز عاشورا و روضه‌خوانی برگزار کنند و معمولاً همان روضه‌خوان‌های سنتی می‌آیند خدمت امام می‌نشینند و روضه می‌خوانند امام گریه می‌کنند آنها اشعار سنتی را می‌خوانند و توجه دارند به اینکه برای مراعات حال امام کم مصیبت بخوانند. زیرا آنقدر امام شیفته اهل بیت (علیهم السلام) می‌باشند که ممکن است در اثر گریه زیاد دچار ناراحتی شوند. امام در این مواقع با صدای بلند گریه می‌کنند. (10)
با دیدن تصویر گریه می‌کردند
خانم زهرا مصطفوی:
شبی امام خوابیده بودند و داشتند طبق برنامه‌ای که دکترها ریخته بودند نرمش را انجام می‌دادند. از تلویزیون هم روضه پخش می‌شد ایشان هم گریه می‌کردند ولی تعداد این شمارش‌ها را که باید داشته باشند داشتند؛ صورت ایشان را من نگاه کردم از بالای سر، می‌دیدم در عین حال که دارند تعداد حرکات خود را می‌شمارند گریه هم می‌کنند؛ ولی این نبود که بخواهند ورزش را رها کنند. با این همه اثری که روضه بر روانشان گذاشته بود ایشان کار خودشان را می‌کردند، چون وقت و زمان، وقت نرمش بود. (11)روی زمین می‌نشستند
حجت‌الاسلام و المسلمین رحیمیان:
امام در روز عاشورا به احترام عزای سیدالشهدا (علیه السلام) که در حضور ایشان برپا می‌شد به جای نشستن بر روی صندلی بر روی زمین می‌نشستند. (12)تربت می‌خوردند
حجت‌الاسلام و المسلمین سیداحمد خمینی:
امام تربت امام حسین (علیه السلام) را برای شفا می‌خوردند. (13)خیلی به این عکس علاقه دارم
خانم زهرا مصطفوی:
در اتاقی که آقا می‌نشیند عکسی است که ایشان خیلی به آن علاقه دارند عکس منصوب به حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) است حالا خدا می‌داند درست است یا نه. ولی ایشان یک علاقه عجیبی به آن دارند. از وقتی که این عکس را دیدند گذاشتند جلو چشمشان. هیمنطور روی آن بخاری، آن جلو. این عکس بزرگ هم هست، خیلی مشکل است که آدم باور کند این عکس حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) باشد چون جوانی است حدود مثلاً هفده- هجده ساله با نیم تنه بالا لخت. خودشان می‌گفتند این عکس را من نه عنوان عکس حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) قبول کرده‌ام خیلی به آن علاقه دارم. (14)تهیه‌کنندگان را تشویق کردند
در مورخه 59/3/20 ساعت ده صبح از پرسنل سپاه خدمت امام رسیدند. در این دیدار فیلم «به سوی ساحل» که روابط عمومی سپاه پاسداران شهر ری به مناسبت سالروز بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تهیه کرده بود نمایش داده شد. امام پس از مشاهده‌ی فیلم که در آن برکات بعثت پیامبر بیان شده بود تهیه‌کنندگان را مورد تشویق خود قرار دادند. (15)تجلی عشق در نام‌‌گذاری
در مورخه 58/4/14 که یک زوج مسیحی در محضر امام به دین مبین اسلام مشرف شدند از امام خواستند نام آنها را تغییر دهند، امام آن دو را علی و فاطمه نام نهادند. (16)شرکت در جشن عید غدیر
امام در مجلس جشنی که به مناسبت عید غدیر از سوی آسایشگاه معلولین ترتیب یافته و از ایاشن دعوت شده بود شرکت فرمودند و معلولین را مورد تفقّد قرار دادند. (17)در جشن میلاد شرکت کردند
در ساعت 19/30 روز سه شنبه 58/7/10 در مراسم جشنی که از سوی شهربانی و اداره راهنمایی و رانندگی قم در تالار اجتماعات این اداره به مناسبت میلاد امام رضا (علیه السلام) تشکیل شده بود، شرکت فرمودند. (18)در جشن نیمه شعبان حضور یافتند
در مورخه دوشنبه 58/4/18 ساعت ده شب بود که امام بدون اطلاع قبلی به خیابانهای قم که مردم به مناسبت جشن نیمه شعبان آنها را آذین بسته بودند، آمدند و در شهر گردش کردند. پس از آن در مجلس جشنی که ساکنان خیابان چهارمردان برپا کرده بوده‌اند شرکت فرمودند. (19)آنچه داریم از امام زمان است
حجت‌الاسلام و المسلمین انصاری کرمانی:
یک روز یکی از طلاب در مدرسه‌ی رفاه به امام عرض کرد: «شما چرا در بین صحبت‌هایتان از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کمتر اسمی می‌برید؟» امام به محض شنیدن این سخن درجا ایستاده و فرمودند: «چه می‌گویی؟ مگر شما نمی‌دانید ما آنچه داریم از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و آنچه من دارم از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و آنچه از انقلاب داریم از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.» (20)فتوای قتل سلمان رشدی
بسمه تعالیإنا لله و إنا الیه راجعون
به اطلاع مسلمانان غیور سراسر جهان می‌رسانم مؤلف کتاب «آیات شیطانی» که علیه اسلام و پیامبر و قرآن، تنظیم و چاپ و منتشر شده است، همچنین ناشرین مطلع از محتوای آن، محکوم به اعدام می‌باشند. از مسلمانان غیور می‌خواهم تا در هر نقطه که آنان را یافتند، سریعاً آنها را اعدام نمایند تا دیگر کسی جرأت نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است ان شاء الله. ضمناً اگر کسی دسترسی به مؤلف کتاب دارد ولی خود قدرت اعدام او را ندارد، او را به مردم معرفی نماید تا به جزای اعمالش برسد. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
روح الله الموسوی الخمینی (21)
این کار موجب مجازات شدید خواهد شد
امام در قضیه برنامه‌ای که از رادیو درباره الگوی زن پخش شد که طی آن به ساحت مقدس حضرت زهرا (علیها السلام) از زبان یکی از مصاحبه شوندگان جسارتی شده بود طی پیامی شدید (22) فرمودند: «اگر بار دیگر از این‌گونه قضایا تکرار گردد، موجب تنبیه و توبیخ و مجازات شدید و جدی مسئولین بالای صدا و سیما خواهد شد. البته در تمامی زمینه‌ها قوه قضاییه اقدام می‌نماید». (23)پی‌نوشت‌ها:
1. برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ص32.
2. همان.
3. همان، ص 28-29.
4. همان، ص 29.
5. بعدها بعضی این گریستن را به دلیل شدت امام از شهادت مرحوم مطهری قلمداد کردند که هیچ پایه و اساسی نداشت؛ چه امام کسی نبود که حتی در مصیبت‌های بزرگتر نظیر فاجعه 15 خرداد و یا شهادت فرزند برومندشان در منظر عام گریه کنند.
6. برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج3، ص 29.
7. همان، ص 35.
8. همان.
9. همان.
10. همان، ص 33-34.
11. همان، ص 36.
12. همان.
13. همان.
14. همان، ص38.
15. همان.
16. همان، ص 39.
17. همان، ص 40.
18. همان، ص 39.
19. همان، ص 40.
20. همان، 37.
21. صحیفه امام، ج21، ص 263.
22. متن حکم حضرت امام به آقای محمد هاشمی مدیرعامل وقت صدا و سیمای جمهوری اسلامی، در مورخ 9 بهمن 1367 در صحیفه امام، ج21، ص 251 آمده است.
23. برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج3، ص 37-38.
سعادتمند، رسول؛ (1390)، درسهایی از امام: سیره علوی و مکتب حسینی، انتشارات تسنیم، چاپ دوم
