1) 12آبان سال1352هجري شمسي: آيت الله حاج ميرزا ابوالحسن شَعراني تهراني ازحكيمان و فيلسوفان بزرگ ايراني بدرود حيات گفت. آيت الله شعراني ازچهرههاي درخشان ديني و علمي معاصركشورمان بشمارميرود. ايشان به زبانهاي فرانسوي، عربي و انگليسي تسلط كامل داشت و ازدانش گسترده خويش دراين سه زبان درترجمه و تأليفاتش استفاده فراوان كرد. ازآثارآيت الله شَعراني ميتوان «راه سعادت و نفايسُ الفنون» را ذكر كرد. آيت الله شعراني درعلوم رياضي،
1) 12آبان سال1352هجري شمسي: آيت الله حاج ميرزا ابوالحسن شَعراني تهراني ازحكيمان و فيلسوفان بزرگ ايراني بدرود حيات گفت. آيت الله شعراني ازچهرههاي درخشان ديني و علمي معاصركشورمان بشمارميرود. ايشان به زبانهاي فرانسوي، عربي و انگليسي تسلط كامل داشت و ازدانش گسترده خويش دراين سه زبان درترجمه و تأليفاتش استفاده فراوان كرد. ازآثارآيت الله شَعراني ميتوان «راه سعادت و نفايسُ الفنون» را ذكر كرد. آيت الله شعراني درعلوم رياضي، نجوم و ادبيات نيزاستادي توانا بود و درحوزه علميه قم سالها تدريس ميكرد.
2) 12 آبان ماه سال1323هجري شمسي: ميرزا حسين خان خضوعي مشهوربه ساعت ساز از استادان آوازو موسيقي ايران بدرود حيات گفت. ساعت سازبه موسيقي علمي و عملي زمان خود مسلط بود و با نواختن تارنيزآشنايي كامل داشت. ميرزا حسين ساعت سازبا هنرمندان عرصه آواز ايران چون مرحوم بنان و طاهرزاده مجالست داشت و همواره بين آنان برسرموسيقي ايراني و تغييرو تحول آن بحث و مناظره ميشد. ميرزا حسين خان ساعت ساز علاوه برصدايي زيبا و دلنشين؛ خلقي خوش و اخلاقي پسنديده داشت و آنچه ميدانست بيدريغ و سخاوتمندانه دراختيارشاگردانش قرارميداد.
3) درگذشت اديب، مصحح و استاد دانشگاه، دكتر"احمد بهمنيار كرماني" (1334 ش) دكتر احمد بهمنيار كرماني در سال 1262ش در خانداني فرهيخته در كرمان به دنيا آمد و در همان شهر، نزد پدر و برادر خود، ادبيات فارسي و عربي، فقه، اصول، فلسفه و رياضيات را آموخت. او ضمن تحصيل، زبان تركي اسلامبولي و انگليسي را فراگرفت و در اين دو زبان، دست به تحقيقات و تاليفاتي زد. بهمنيار در آغاز مشروطيت به مبارزات سياسي روي آورد و در سال 1289 ش روزنامه دهقان را براي اشاعه انديشههاي ملي خويش منتشر كرد كه منجر به تبعيد و زنداني شدنش به شيراز شد. بهمنيار مدتي به رياست دارالمعلمين تبريز و نيز استادي دانشسراي عالي دانشگاه تهران رسيد و در سال 1321، به عضويت پيوسته فرهنگستان ايران درآمد. استاد بهمنيار پس از اخذ دكترا از دانشگاه تهران به تدريس عربي پرداخت و به تاليف و ترجمه آثار همت گماشت. تصحيح كتبي از قبيل تاريخ بيهق، الابنية عن حقايقِ الدويه و تاليف تحفه احمديه و داستان نامه بهمنياري از جمله آثار اين محقق برجسته ميباشند. وي در املاي فارسي صاحب نظر بود و بسياري از شيوههاي درست كه در املاي فارسي متداول شده مرهون زحمات اوست. استاد احمد بهمنيار سرانجام در دوازهم آبان 1334 ش در 72 سالگي در گذشت و طبق وصيت، در عتبات عاليات مدفون گرديد.
4) سوم ذيقعده سال400هجري قمري: «علي بن حسين بن علي» معروف به« ابوالحسن مغربي» ازخاندان شيعه مذهب و وزيرچند تن ازاميران حَمداني و آل بويه دركشتاردسته جمعي اميران و قاضيان كه به دستورخليفه الحاكم انجام گرفت، كشته شد. ابوالحسن مغربي درحلب زاده شد و همانجا پرورش يافت. سپس به دربارحمدانيان راه يافت و مدتي وزيرسيف الدّوله حمداني بود.پژوهش درباره خاندان مغربي كه بيش ازيك قرن درحوادث پرمخاطره قرنهاي چهارم و پنجم قمري درشام، مصرو حتي عراق نقش داشتند؛ معمولاً با ابوالحسن مغربي آغازميشود ولي پيشينه فعاليت سياسي و ديواني اين خاندان دست كم به دونسل قبل ازاو بازميگردد. گويند پدرابوالحسن دربغداد زاده شده بود اما همراه خانوادهاش به حلب نزد سيف الدّوله حمداني رفت و تاپايان عمردرآنجا ماند.
5) سوم ذيقعده سال620هجري قمري: « ابوالعباس ناصرالدين بن مختار» ملقب به «ابن مُنَيِّر، معتبرخطيب و فقيه مالكي» دراسكندريه زاده شد. او دررشتههاي گوناگون چون اصول، ادبيات عرب و علوم قرآني مهارت داشت و مؤلفان، شخصيت علمي و اجتماعي او را ستودهاند. او دردوران زندگي خود مناصب مختلفي داشت و مدتي نيزبه امرقضاوت مشغول بود و عاقبت درسن63سالگي دراسكندريه درگذشت. وي درمسجدي كه امروزه به جامِعُ المنيّرمعروف است بخاك سپرده شد. وي آثارمتعددي دارد كه ازآن ميان «البَحرُ الكبير في تُحفِ التفسير درتفسيرقرآن مجيد و تحريرُالتَّنزيه» را ميتوان نام برد.
6) سوم ذيقعده سال1316هجري قمري: سيد محمّد طباطبايي فرزند قاسم معروف به سيد استاد ازعلما و فقهاي نامدارايراني درنجف درگذشت. او ازاهالي نشارك اصفهان بود اما بيشترسالهاي عمرخود را درعتبات عاليات سپري كرد.استاد پس ازطي مقدمات علوم اسلامي دركربلا وارد حوزه درس ميرزاي بزرگ درسامرا شد. او سالهاي متمادي ازمحضردرس ميرزاي شيرازي مبارزجليل القدروديگراستادان حوزه درس سامرا بهرهمند شد و سرانجام خود نيزدرزمره مجتهدان بنام اين حوزه قرارگرفت و پس ازفوت ميرزاي بزرگ زعامت و فقاهت وي برعلماي ديگرنيزمحرزشد. ازشاگردان سيد محمد طباطبايي، سيد حسن مدرس را ميتوان نام برد.
7) سوم ذيقعده سال748هجري قمري: « شمس الدين ابوعبدالله بن عثمان» مشهوربه « ذَهَبي» بدرود حيات گفت. او دردمشق زاده شد و تحصيلاتش را درمراكزمهم اسلامي به پايان رساند. گويند ذهبي از1300تن ازمشايخ عصرخود حديث شنيد. ازاين محدث مسلمان آثاربيشماري بجاي مانده كه مهمترين آنها «تاريخ اسلام و كتاب معروف ميزانُ الاعتدال في نَقدِالرِّجال» نام دارد.
8) رحلت استاد كبير "آيتاللَّه سيدمحمد فشاركي" فقيه محقق و عالم امامي(1316 ق) سيدمحمد بن امير سيد قاسم طباطبايى فشاركي اصفهاني، از بزرگان علماي شيعه در اوايل قرن چهاردهم هجري و از شاگردان ميرزاي شيرازي است. او در همان زمان، مرجعِ تدريسِ افاضل بسياري در سامرا بود. پس از وفات استاد، راهي نجف اشرف گرديد و حوزهي درس وي نيز در آن سامان برپا شد. ميرزاي ناييني و حاج شيخ عبدالكريم حائري و ديگر بزرگان از شاگردان ايشان هستند. مراتب علم و فضل آيت اللَّه فشاركي به اندازهاي است كه دركلمات برخي از بزرگان به "استادِ كبير" معروف ميباشد. علي رغم فراهم بودن شرايط لازم جهت به دست گرفتن رياست علمي و مرجع ديني، به اين امور اعتنايي نكرد و تنها به تدريس و تاليف پرداخت. اِصالةُ البَرائه، الاغتسالِ و الفُروعُ المُحَمَّديَّه ازآثار اوست. مدفن اين عالم بزرگ در نجف واقع شده است.
9) 2نوامبرسال1917ميلادي: اعلاميه تاريخي بالفورمنتشرشد. انتشاراين اعلاميه 30سال بعد سبب تشكيل اولين دولت صهيونيستي درفلسطين اشغالي شد. بالفوردرآن زمان وزيرامورخارجه انگلستان بود و فلسطين با نظارت دولت استعماري انگليس اداره ميشد. اعلاميه بالفورحاكي ازاين بود كه دولت انگلستان با تشكيل دولت يهودي درفلسطين موافق است و همه كوشش خود را براي تأسيس چنين دولتي بكارخواهد برد. سرانجام 30سال بعداز صدوراين اعلاميه استعماري كه حقوق كليه فلسطينيهاي مسلمان آزاده را ناديده گرفته بود دولتي صهيونيستي درفلسطين روي كارآمد و ازآن زمان تاكنون مبارزات حقطلبانه دراين سرزمين اشغالي براي رهايي همچنان ادامه دارد.
10) تولد "اميل اوژيه" شاعر و نمايشنامهنويس مشهور فرانسوي (1820م) ميل اوژيه شاعر و نمايشنامهنويس معروف فرانسوي در دوم نوامبر 1820م در فرانسه به دنيا آمد و و در هشت سالگي با خانوادهاش در پاريس اقامت گزيد. وي در دوران دبيرستان، به سبب تيزهوشي فراوان، بسيار زود مورد توجه قرار گرفت و پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي در رشته حقوق، به وكالت دعاوي پرداخت. در اين هنگام اوژيه راه ادب و شعر را برگزيد و به قلمرو تئاتر پا نهاد. وي طي مدتي بعد چندين نمايشنامه نوشت و به روي صحنه برد كه برخي از آنها پيروزيهايى نيز به دست آوردند. اوژيه در اين زمان به عنوان نويسنده طبقه كاسب پولدار و كسي كه اولين نمونه مكتب ذوق سليم، را عرضه كرده است، به مردم شناسانده شد. بنيانگذاران مكتب ذوق سليم بر ضدتمايل رمانتيك و افسانهاي، چه در عالم هنر و چه در زندگي، قيام كردند. مردم طبقه متوسط نيز كه از مبالغه و شگفتانگيزي رمانتيسم خسته شده بودند، اين مكتب را سخنگوي خود دانستند و به آن رو آوردند. اوژيه در سال 1850م نمايشنامه داماد آقاي پواريه را نگاشت و موفقيت فراواني كسب كرد. اين نمايشنامه، پرده گويايى از محيط فرانسه را پيش چشم ميگذارد و جدال طبقه نجبا با طبقه نوكيسه را بيان ميكند؛ ضمنِ اينكه از نكتهپردازيهاي هوشيارانه و طنزهاي بسيار لطيف و دلنشين برخوردار است. پس از اين نمايشنامه، نفوذ عظيم اوژيه بر مردم آشكار گشت و تا مدتها پايدار ماند. از اميل اوژيه نمايشنامههاي ديگري نيز بر روي صحنه رفت كه كمدي منثور ازدواج اولمپ، ماده شيران بي نوا، مردم بيشرم و شيرها و روباهها از آن جملهاند. با اين حال، اوژيه پس از چند شكست، نمايشنامه نويسي را كنار گذارد و با صحنه وداع كرد. اوژيه از نمايشنامهنويسان نيرومند قرن نوزدهم فرانسه به شمار ميآيد و توانسته است به كمديْ، حالت جدي لازم را برگردانَد. بينش وي از هر نوع تلخي و گزندگي بركنار و حتي در هجو و انتقاد نيز از گرمي و عطوفت انساني برخوردار است. اميل اوژيه همچنين چند نمايش نامه، تاريخي نوشت كه مشهورترين آنها ماجراجو و فلوت نواز نام داشتند اما شهرت وي مرهون كمديهاي اوست. در بيشتر كمديهاي اوژيهْ وقايعِ نمايشْ، بيشتر از جدال ميان پول و شرف مايه ميگيرد. اميل اوژيه از نويسندگان طبيعتگرايي است كه تاثير نمايش نامههاي آنها در نويسندگان اواخر قرن نوزده به بعد آشكار شده است. طبيعتگرايان معمولاً صحنه را سكويي براي بحث درباره مسائل و كجرفتاريهاي متداول ميانگاشتند. اميل اوژيه سرانجام در بيست و پنج فوريه 1889م در شصت و نه سالگي درگذشت.
1) 12آبان سال1352هجري شمسي:
آيت الله حاج ميرزا ابوالحسن شَعراني تهراني ازحكيمان و فيلسوفان بزرگ ايراني بدرود حيات گفت. آيت الله شعراني ازچهرههاي درخشان ديني و علمي معاصركشورمان بشمارميرود. ايشان به زبانهاي فرانسوي، عربي و انگليسي تسلط كامل داشت و ازدانش گسترده خويش دراين سه زبان درترجمه و تأليفاتش استفاده فراوان كرد. ازآثارآيت الله شَعراني ميتوان «راه سعادت و نفايسُ الفنون» را ذكر كرد. آيت الله شعراني درعلوم رياضي، نجوم و ادبيات نيزاستادي توانا بود و درحوزه علميه قم سالها تدريس ميكرد.
3) درگذشت اديب، مصحح و استاد دانشگاه، دكتر"احمد بهمنيار كرماني" (1334 ش) 
