نگرانی‌های افراطی در زندگی روزمره، غیرطبیعی و نابود كننده هستند

تقریباً هر فردی در زندگی خود با نگرانی‌هایی چون بدهکاری‌ها، صورت حساب تعمیرات اتومبیل، برنامه‌های کاری در آینده نزدیک و ورود فرزندان به دانشگاه مواجه می‌شود، اما به گفته پژوهشگران؛ وقتی شما در طول هفت روز هفته و به طور ۲۴ ساعته نگران باشید، این طبیعی نیست.
متخصصان می‌گویند: نگرانی در حد متعارف طبیعی و قابل انتظار است اما در صورتی كه حالت دائمی و افراطی پیدا كند، ممکن است شما به اختلال اضطرابی كلی یا GAD مبتلا باشید.
اختلال GAD بیماری است که با نگرانی در رابطه با جنبه‌های مختلف زندگی مشخص ‌شده و احساس می‌شود و نمی‌توان آنها را کنترل کرد.
این احساس می‌تواند شما را از نظر فیزیکی فرسوده کرده و از جنبه احساسی تحلیل ببرد. این حالت هم‌چنین دوستان و نزدیکانتان را که باید به تمام نگرانی‌های شما گوش دهند، مستاصل می‌کند.
دکتر دیوید بارلو، پروفسور روان شناسی و روان پزشک دانشگاه بوستون در امریكا در این رابطه خاطرنشان می‌كند: این نگرانی‌ها هرگز پایان نمی پذیرد.
وی افزود: ویژگی کلیدی GAD از جنبه روان شناسی، نگرانی مزمن و غیرقابل کنترل است.
او متذکر شد که حدود شش درصد از آمریکایی‌ها در مقاطعی از زندگی شان از این بیماری رنج می برند.
بارلو همچنین می‌گوید‌: این افراد همیشه بدترین شرایط را پیش بینی می‌کنند. آنان در مورد موضوعات عمده و همچنین مسائلی که بیشتر ما آنها را کوچک می شماریم نگران می‌شوند. به نظر می‌رسد که آنان حتی وقتی می‌دانند که این نگرانیها غیر واقعی و بی‌اساس هستند باز هم نمی‌توانند دست از نگرانی شان بردارند و به محض برطرف شدن یک نگرانی، نگرانی بعدی بروز می‌کند.
این پرفسور روانشناسی اضافه می‌كند: همیشه بحران دیگری برای نگران شدن وجود دارد.
جریلین روس، رییس انجمن اختلالات اضطرابی آمریکا نیز در این رابطه تصریح كرد: افرادی که با GAD دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌دانند که نگرانی شان با واقعیت تناسبی ندارد. به عنوان مثال روس به زنی استناد کرد که با وجود این که همسرش در تامین مایحتاج خانواده‌اش کوتاهی نمی‌کند اما او بی وقفه در مورد مسایل مالی نگران است، حتی با وجود این که می‌داند نگرانی اش بی دلیل است.
بارلو در ادامه توضیحاتش گفت كه تمام این نگرانی‌ها، مبتلایان به GAD را در وضعیت مزمنی از لحاظ تنش فیزیکی قرار می‌دهد. بسیاری از این افراد مشکلات خواب دارند، تحریک پذیر هستند، از ناراحتی‌های گوارشی رنج می برند و در روابطشان دچار جنجال و دعوا می‌شوند.
طبق نظر موسسه ملی سلامت روانی آمریکا، علایم دیگری مانند دردهای عضلانی، لرز، اضطراب و تیک‌های عصبی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
بارلو و روس خاطرنشان می‌كنند كه خوشبختانه متخصصان سلامت روانی به این اختلال توجه زیادی کرده‌اند که منجر به یافتن شیوه‌های درمانی موفقی شده است.
بارلو ادامه داد؛ گرایش پزشکان به سمت دوره‌های هدف گیر همراه با درمان حاد است که چند ماه یا بیشتر طول می‌کشد و سپس به برگزاری چند وقت یک بار جلسات کاهش می‌یابد. معمولاً درمان‌های رفتاری مانند گفتار درمانی، سازمان دهی دوباره ادراکی در شیوه رویارویی افراد با موقعیت‌هایی که معمولاً منجر به نگرانی می‌شود، می‌تواند کمک کننده باشد. ورزش نیز بی تاثیر نیست.
روس در ادامه تاكید كرد: هدف این است که فرد مبتلا به GAD احساس نگرانی را تجربه کند و از میزان حساسیتش نسبت به آن کم شود. یعنی تجربه مکرر احساس نگرانی تا زمانی که خسته کننده شود.
روس گفت که او به مبتلایان به GAD کمک می‌کند تا یاد بگیرند بارها و بارها ناراحتی ناشی از اضطرابشان را تحمل کنند تا زمانی که تخفیف یابد. او به بیماران کمک می کند تا این کار را با سوال کردن از خودشان در مورد زمینه‌های نگرانی شان انجام دهند. مثل این كه آیا این نگرانی واقعی است؟ احتمالات موجود در بروز این اتفاق چه هستند؟
سپس او به بیماران توصیه می‌کند که در جهت رهایی از این نگرانی تلاش کنند.
بارلو متذکر شد: هنگامی که موجی از نگرانی بیماران را فرا می گیرد، بیشتر مبتلایان به GAD به صورتی غیرعادی تلاش می‌کنند تا به جای تجربه کردن نگرانی، آن را سرکوب کنند. اما این کار فقط شدت نگرانی را افزایش می‌دهد. ما به بیماران روش‌های جدیدی را آموزش می‌دهیم تا بتوانند این احساسات را تجربه کنند. ما چگونگی تجربه کردن احساسات به روش‌های مثبت، نحوه سرکوب کردن، پذیرش و طی کردن دوره طبیعی چنین احساساتی را به آنان یاد می دهیم.
علاوه بر رفتار درمانی، داروها نیز می‌توانند کمک کننده باشند. این داروها شامل ضد افسردگی‌هایی مانند پروزاک (فلوکستین)، پاکسیل (پاروکستین) و افکسور (ونلافاکسین) هستند.
منبع: خبرگزارى ايسنا

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله