معرفی کتاب «زخم داوود»
نام کتاب: زخم داوود
نویسنده: سوزان ابوالهوی
مترجم: فاطمه هاشمنژاد
ناشر: انتشارات آرما
تعداد صفحات: 400 صفحه
قیمت: 15000 تومان
«زخم داوود» عنوان رمانی است که سرگذشت یک خانواده پیش از اشغال فلسطین تا سالهای اخیر را روایت کرده و به ظلمهایی که بر آنها بعد از اشغال توسط صهیونیستها شده است و نمادی کوچک شده از خانوادهی بزرگ فلسطین هستند، اشاره میکند.
«امل»، شخصیت اصلی این رمان، دختری است که در روستایی از روستاهای فلسطین به دنیا میآید و در طول زندگی، تجربیات متفاوتی را از سر میگذراند. او یکی از دو برادر بزرگ خود را برای مدتی از دست میدهد و با تنها برادرش روزگار سپری میکند.
در طول مسیر رمان، که خواننده با جنایتهای رژیم صهیونیستی روبهرو میشود، امل نیز رشد و نمو پیدا میکند و بزرگ میشود. تا پیش از این، کمتر دیده شده بود که سیر تاریخ فلسطین با زبان ادبیات، همچون کتاب «زخم داوود»، برای خواننده بیان شود. تصاویر کتاب به اندازهای واقعی و ملموس است که خواننده خود را در موقعیت آن لحظهی تاریخی که سراسر درد و رنج است، حس میکند.
خواننده در کتاب با راوی اول شخص روبه روست و بیشتر صحنههای کتاب از زبان امل روایت میشود. در این کتاب، راوی بیپرده از خاطرات خود سخن میگوید و از ظلمی که بر او و خانوادهاش شده است، با خواننده حرف میزند.
نویسندهی «زخم داوود» یک فلسطینی است و تصاویری که برای خواننده به تصویر کشیده را خود لمس کرده و با آنها روبهرو بوده است. این نکته بر جذابیت تاریخی اثر میافزاید و خواننده را ترغیب میکند تا بیشتر بداند. نحوهی روایت این رمان موجب میشود که این روند تاریخی، کسلکننده و خارج از حوصلهی خواننده نباشد؛ یعنی با استفاده از جذابیتهای داستانی، کشش مورد نیاز به متن افزوده شده است تا خواننده تا انتهای داستان پیش رود.
«اسماعیل»، برادر امل که در ابتدای داستان گم میشود و در حقیقت توسط یک فرماندهی صهیونیست ربوده شده، گره اصلی داستان است که خواننده برای گشودن آن، تا پایان کتاب حرکت میکند.
در مجموع، رمان «زخم داوود» اثری است که خواننده را از حیث تاریخی میتواند به جنایتهای رژیم صهیونیستی نزدیک کند و همین برگ برندهی این رمان است. به نوعی این رمان زخمی است که بر پیکر تاریخ مردم فلسطین به واسطه صهیونیستها نشسته است. این رمان به 21 زبان دنیا ترجمه شده و پرفروشترین رمان سال 2009 در کشور فرانسه بوده است.
منبع مقاله :
ننشریه خردنامه همشهری، شماره 142.