حضرت مهدي عليه السلام عدل قرآن
خداوند در قرآن مي فرمايد:
( و لو أنما في الأرض من شجره أقلام و البحر يمده من بعده سبعه أبحر ما نفذت کلمات الله ان الله عزير حکيم ) (1)
«و اگر هر آنچه درخت در زمين است، قلم باشد و دريا را هفت درياي ديگر به ياري آيد موجودات خدا پايان نپذيرد. براستي که خداوند شکست ناپذير حکيم است.»
يحيي بن اکثم از حضرت هادي - عليه السلام - راجع به اين آيه پرسيد: مراد از «کلمات الله » چيست؟ امام هادي - عليه السلام - فرمودند :
«نحن کلمات الله التي لا تدرک فضائلنا و لا تستقصي » (2)
« ما همان کلمات خداوندي هستيم که فضايل ما درک شدني و تمام شدني نيست.»
حضرت مهدي - عليه السلام - نيز مشمول اين فضيلت و برتري است و اين بخشي از فضايل آن بزرگواران است.
در زيارت حضرتش مي خوانيم « السلام عليک يا شريک القرآن»
اينک ميان قرآن و حضرتش که همسنگ آن است مقايسه اي چند را بيان مي نماييم:
1. بنا به حديث ثقلين پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله و سلم- فرمود:
«اني تارک فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابدا»
همانا باقي مي گذارم در ميان شما دو چيز گرانمايه، کتاب خدا (قرآن) و اهل بيتم را مادامي که به اين دو چنگ زنيد، هرگز گمراه نشويد.
تمسک به قرآن و اهل البيت ( معصوم هر زمان) مانع از گمراه شدن است. و همه ي آنان بزرگواران قرآن ناطق اند که:
( و ما يعلم تأويله الا الله و الراسخون في العلم ) (3)؛
تأويل قرآن را جز خدا و ثابت قدمان در دانش (محمد و آل محمد - عليهم السلام - ) نمي دانند.
در زيارت جامعه کبيره است: «تراجمه لوحيه» يعني اهل البيت ترجمه ( نه مترجم ) قرآنند يعني قرآن ناطق اند.
2. قرآن وسيله ي خروج از ظلمات به سوي نور است و همچنين است حضرت مهدي - عليه السلام - ، در آيه ي نور مي فرمايد: (يهدي الله لنوره من يشاء) (4) خداوند بوسيله نورش هر که را بخواهد هدايت مي نمايد.
در اين آيه، نور خدا به حضرت مهدي - عليه السلام - تفسير شده است.
درباره ي امام زمان - عليه السلام - در مفاتيح الجنان آمده : «و علم النور في طخيآء اليجور» (5) ؛ پرچم نور در ظلمت شب تاريک .
همچنين «يا نور الله الذي لا يطفي» (6) اي نور خدا! که خاموش نمي شود.
3. قرآن مبين هر چيز است: «تبيانا لکل شي ء» (7) اين چنين است حضرت مهدي - عليه السلام - .
4. همان طور که قرآن شفاي جسم و جان مؤمن است حضرت مهدي - عليه السلام - نيز چنين است.
5. به حقايق قرآن جز معصومين - عليهم السلام - دسترسي پيدا نمي کنند، که ( لا يمسه الا المطهرون) (8) مقام امام زمان - عجل الله تعالي فرجه - را نيز جز ساير معصومين - عليهم السلام - کسي عارف نيست.
6. قرآن معجزه ي جاويدان و امام زمان - عجل الله تعالي فرجه - حجت باقيه پروردگار است.
7. خداحافظ و نگهدار قرآن است که : (انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون) (9)
حضرت مهدي - عليه السلام - هم تحت حفظ و حمايت الهي است که در دعاي براي حضرتش مي خوانيم : «اللهم کن لوليک الحجه ابن الحسن ... وليا و حافظا ... .» (10)
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
( و لو أنما في الأرض من شجره أقلام و البحر يمده من بعده سبعه أبحر ما نفذت کلمات الله ان الله عزير حکيم ) (1)
«و اگر هر آنچه درخت در زمين است، قلم باشد و دريا را هفت درياي ديگر به ياري آيد موجودات خدا پايان نپذيرد. براستي که خداوند شکست ناپذير حکيم است.»
يحيي بن اکثم از حضرت هادي - عليه السلام - راجع به اين آيه پرسيد: مراد از «کلمات الله » چيست؟ امام هادي - عليه السلام - فرمودند :
«نحن کلمات الله التي لا تدرک فضائلنا و لا تستقصي » (2)
« ما همان کلمات خداوندي هستيم که فضايل ما درک شدني و تمام شدني نيست.»
حضرت مهدي - عليه السلام - نيز مشمول اين فضيلت و برتري است و اين بخشي از فضايل آن بزرگواران است.
در زيارت حضرتش مي خوانيم « السلام عليک يا شريک القرآن»
اينک ميان قرآن و حضرتش که همسنگ آن است مقايسه اي چند را بيان مي نماييم:
1. بنا به حديث ثقلين پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله و سلم- فرمود:
«اني تارک فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابدا»
همانا باقي مي گذارم در ميان شما دو چيز گرانمايه، کتاب خدا (قرآن) و اهل بيتم را مادامي که به اين دو چنگ زنيد، هرگز گمراه نشويد.
تمسک به قرآن و اهل البيت ( معصوم هر زمان) مانع از گمراه شدن است. و همه ي آنان بزرگواران قرآن ناطق اند که:
( و ما يعلم تأويله الا الله و الراسخون في العلم ) (3)؛
تأويل قرآن را جز خدا و ثابت قدمان در دانش (محمد و آل محمد - عليهم السلام - ) نمي دانند.
در زيارت جامعه کبيره است: «تراجمه لوحيه» يعني اهل البيت ترجمه ( نه مترجم ) قرآنند يعني قرآن ناطق اند.
2. قرآن وسيله ي خروج از ظلمات به سوي نور است و همچنين است حضرت مهدي - عليه السلام - ، در آيه ي نور مي فرمايد: (يهدي الله لنوره من يشاء) (4) خداوند بوسيله نورش هر که را بخواهد هدايت مي نمايد.
در اين آيه، نور خدا به حضرت مهدي - عليه السلام - تفسير شده است.
درباره ي امام زمان - عليه السلام - در مفاتيح الجنان آمده : «و علم النور في طخيآء اليجور» (5) ؛ پرچم نور در ظلمت شب تاريک .
همچنين «يا نور الله الذي لا يطفي» (6) اي نور خدا! که خاموش نمي شود.
3. قرآن مبين هر چيز است: «تبيانا لکل شي ء» (7) اين چنين است حضرت مهدي - عليه السلام - .
4. همان طور که قرآن شفاي جسم و جان مؤمن است حضرت مهدي - عليه السلام - نيز چنين است.
5. به حقايق قرآن جز معصومين - عليهم السلام - دسترسي پيدا نمي کنند، که ( لا يمسه الا المطهرون) (8) مقام امام زمان - عجل الله تعالي فرجه - را نيز جز ساير معصومين - عليهم السلام - کسي عارف نيست.
6. قرآن معجزه ي جاويدان و امام زمان - عجل الله تعالي فرجه - حجت باقيه پروردگار است.
7. خداحافظ و نگهدار قرآن است که : (انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون) (9)
حضرت مهدي - عليه السلام - هم تحت حفظ و حمايت الهي است که در دعاي براي حضرتش مي خوانيم : «اللهم کن لوليک الحجه ابن الحسن ... وليا و حافظا ... .» (10)
پي نوشت :
1- لقمان : 27.
2- ر.ک : علامه ي مجلسي ، «بحارالانوار» ، چاپ قديم، ج 11، ص 109.
3- آل عمران: 7.
4- نور: 35.
5- مفاتيح الجنان .
6- مفاتيح الجنان. زيارت حضرت صاحب الامر عليه السلام .
7. نحل : 89.
8- واقعه : 79.
9- حجر: 9.
10- مفاتيح الجنان: اعمال شب 23 ماه رمضان.
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله