در دعای ندبه آمده است: «و عرجت بروحه الی سمائک»
در دعای ندبه آمده است: «و عرجت بروحه الی سمائک»
روح او را به سوی آسمان عروج دادی. در حالی که معراج پیامبر جسمانی بوده است و این جمله مخالف معراج جسمانی است.
جواب: قدیمی ترین کتابی که متن دعای ندبه در آن ثبت است، کتاب «المزار الکبیر» تألیف محدث عالی قدر شیخ ابو عبدالله محمد بن جعفر مشهدی است که در این کتاب آمده است :«و عرجت به الی سمائک» او را به آسمان عروج دادی.
نسخه ی خطی این کتاب که از دست نویس های قرن یازدهم است در کتابخانه ی عمومی آیه الله مرعشی در قم موجود است. بنابرانی معراج جسمانی ثابت می شود. از طرفی مرحوم آیت الله حاج میرزا مهدی شیرازی می گوید: «شبی به سرداب حضرت مهدی - علیه السلام - رفتم. درب را قفل کردم و مشغول دعا شدم. در حین قرائت دعای ندبه خواندم : «و عرجت بروحه الی سمائک» ناگهان دیدم شخصی در کنارم نشسته، در حالی که درب سرداب قفل بود. این شخص فرمود : در نسخه ی اصلی «و عرجت به الی سمائک» آمده است. به یکباره از نظرم ناپدید شد.»
همچنین مرحوم آیت اله حاج سید محمد حسین میر جهانی، متوفای سال 1413 قمری، در کتاب «نوائب الدهور فی علائم الظهور » می فرماید: «شبی در سامرا در سرداب حضرت مهدی - علیه السلام - مشغول عبادت بودم. دعای ندبه می خواندم که به این فقره رسیده و خواندم : «و عرجت بروحه الی سمائک» با آن که درب قفل بود، آقایی وارد سرداب شده بود که سرداب مانند روز روشن بود . فرمود: و این فقره از ما نرسیده است. «و عرجت به» صحیح است.
سپس فرمود: اگر «بروحه» بود، نیازی به براق نبود ( یعنی روح احتیاج ندارد بر براق سوار شود و به آسمان رود) ، بعدا متوجه شدم که گوینده، امام زمان - علیه السلام - بوده است.
از سوی دیگر در دعای ندبه آمده است: «و أوطاته مشارقک و مغاربک» این تعبیر: « گام او را بر مشارق و مغارب گذاشتی »، حاکی از سیر جسمی است.
منبع: کتاب موعود امم
معرفی سایت مرتبط با این مقاله
روح او را به سوی آسمان عروج دادی. در حالی که معراج پیامبر جسمانی بوده است و این جمله مخالف معراج جسمانی است.
جواب: قدیمی ترین کتابی که متن دعای ندبه در آن ثبت است، کتاب «المزار الکبیر» تألیف محدث عالی قدر شیخ ابو عبدالله محمد بن جعفر مشهدی است که در این کتاب آمده است :«و عرجت به الی سمائک» او را به آسمان عروج دادی.
نسخه ی خطی این کتاب که از دست نویس های قرن یازدهم است در کتابخانه ی عمومی آیه الله مرعشی در قم موجود است. بنابرانی معراج جسمانی ثابت می شود. از طرفی مرحوم آیت الله حاج میرزا مهدی شیرازی می گوید: «شبی به سرداب حضرت مهدی - علیه السلام - رفتم. درب را قفل کردم و مشغول دعا شدم. در حین قرائت دعای ندبه خواندم : «و عرجت بروحه الی سمائک» ناگهان دیدم شخصی در کنارم نشسته، در حالی که درب سرداب قفل بود. این شخص فرمود : در نسخه ی اصلی «و عرجت به الی سمائک» آمده است. به یکباره از نظرم ناپدید شد.»
همچنین مرحوم آیت اله حاج سید محمد حسین میر جهانی، متوفای سال 1413 قمری، در کتاب «نوائب الدهور فی علائم الظهور » می فرماید: «شبی در سامرا در سرداب حضرت مهدی - علیه السلام - مشغول عبادت بودم. دعای ندبه می خواندم که به این فقره رسیده و خواندم : «و عرجت بروحه الی سمائک» با آن که درب قفل بود، آقایی وارد سرداب شده بود که سرداب مانند روز روشن بود . فرمود: و این فقره از ما نرسیده است. «و عرجت به» صحیح است.
سپس فرمود: اگر «بروحه» بود، نیازی به براق نبود ( یعنی روح احتیاج ندارد بر براق سوار شود و به آسمان رود) ، بعدا متوجه شدم که گوینده، امام زمان - علیه السلام - بوده است.
از سوی دیگر در دعای ندبه آمده است: «و أوطاته مشارقک و مغاربک» این تعبیر: « گام او را بر مشارق و مغارب گذاشتی »، حاکی از سیر جسمی است.
منبع: کتاب موعود امم
معرفی سایت مرتبط با این مقاله
تصاویر زیبا و مرتبط با این مقاله
