مترجم : بهروزی
منبع:راسخون
منبع:راسخون
ما به خاطر سری فیلمهای انیمیشنی بسیار موفق مثل عصر یخبندان، با ماموتهای پشم دار دوباره آشنا شدیم. بیایید در مورد این موجودات جالب که حدود 4000 سال پیش منقرض شدهاند، بیشتر یاد بگیریم.
"من چاق نیستم. اینها همه خز است که مرا این گونه نشان میدهد . . . پفی" مانی در عصر یخبندان
میدانید که درست است. نام ماموت کمی گمراه کننده است چون گویی میگوید که این موجودات بسیار عظیم هستند. در واقع، ماموتها تقریباً به اندازهی فیلهای آسیایی عصر حاضر، تصور میشوند.
با ذوب دائمی لایه منجمد در منطقهی قطب شمال، فسیلهای ماموتهای مختلفی یافت شدند. دانشمندان از این فسیلها برای شناخت این موجودات، سکونت گاه آنها و دلایل انقراض آنها، استفاده کردند. در نتیجه، اطلاعات به دست آمده، نه تنها روش زندگی ماموتها را مشخص کرده بلکه روشن ساخته که دنیای ما در آن زمانها چگونه بوده است.
نام علمی : ماموت پریمی جنیوس
قد : تقریباً 5ر3 متر تا شانه
وزن : تا 6 تن
نام دیگر : ماموت تندرا، عصر سنگی
واقعیات جالب در مورد ماموتهای پشم دار :
دانشمندان، فسیلهای ماموتها را در قارههایی مثل استرالیا، آمریکای شمالی و قطب جنوب یافتهاند.
بر خلاف ظاهر، ماموت پشم دار تقریباً با کمی تفاوت در ویژگی، با فیل آسیایی تطابق دارد. جمجمهی ماموت نسبت به فیلمهای مدرن باریکتر بود. هم چنین گوشهای آنها کوچکتر و دمشان کوتاهتر بود که هر دوی آنها برای سازگاری با سرمای شدید صورت گرفته بود.
ماموتهای پشم دار پوشش کاملی از خز دارند که شامل موی خارجی زبر دراز به اندازهی یک متر و یک لایهی متراکم کوتاه زیر آن است.
رژیم غذایی این گیاه خواران شامل 500 پوند گیاه، علف، بوتهی آبی و درخت در روز است. نوک خرطوم آنها برآمدگی ویژهای دارد که برای برداشتن و خوردن غنچههای ظریف، گلها و پهنای علف کوتاهتر به کار میرود.
آنها 16 تا 18 ساعت از روز را برای خوردن و یا جستجوی منبع غذا و یا آب و مصرف حداقل 130 تا 660 پوند غذا در روز صرف میکنند.
ماموتها 4 دندان بسیار بزرگ دارند – دو دندان بالا و دو دندان پایین. آنها در طول عمر خود، 6 دندان درمیآورند و گفته میشود وقتی که آخرین دندان آنها توانایی خود برای آسیاب کردن غذا را از دست داد، میمیرند.
علاوه بر پوشش ضخیمی از موهای زبر و پشمالو، ماموتها لایهی 4 اینچی از چربی زیر پوست خود دارد که آنها را از بادهای تند و ناملایم حفظ میکند.
طول عمر ماموتها در حدود 60 تا 80 سال تخمین زده شده است.
چیزی در مورد چرخهی تولید مثل آنها، خیلی یافت نشده است اما میتوان آن را از فیلهای امروزی تخمین زد. دورهی بارداری ماموتها 22 ماه است و بعد از آن یک نوزاد به دنیا میآید.
عاج ماموت، منحصر به فرد بود و در انواعی از کارها به کار میرفت مثل پاک کردن برف از زمین به هنگام جستجوی برای غذا، برای نشان دادن قدرت و ترساندن شکارچیان و جذب جفت خود.
عاج فسیلی ماموت میتواند چیزهای زیادی مثل سن او در زمان مرگ، فصلی که او مرده است و سلامت کلی او را برای دانشمندان، آشکار کند.
شتاب شدیدی در منطقهی شمالی برای شکار ماموتهای یخ زده به خاطر این گنجینهها و دفینهها (عاج) به وجود آمده است. قیمت آنها در بازار به مقدار معقولی رسیده است و بر خلاف عاجهای فیل، اینها کاملاً قانونی نیستند.
شکارچیان ماموتها عمدتاً گربههای دندان شمشیری و انسانها بودند. انسانها به طور گسترده شروع به شکار ماموتها به خاطر گوشت، استخوان و پوست آنها کردند. این به عنوان یک دلیل احتمالی برای انقراض این گونهها است.
انقراض ماموتها عمدتاً به دلیلهای دیگری درکنار شکار، نسبت داده میشود مثلاً تغییر ناگهانی آب و هوا در انتهای دورهی پلیستوسن. افزایش دما نیز زنده ماندن و جان به در بردن ماموتها را دشوار ساخته است چون ویژگیها و خصوصیات فیزیکی آنها با آب و هوای سردتر سازگار شده بود.
مشهورترین گونهی ماموت یافت شده در زمین منجمد و یخ زده، یک نوزاد ماموت ماده به نام لیوبا بود. جسد در سال 2007 در یک حالت تقریباً دست نخورده، یافت شد. تخمین زدند که او به هنگام مردن در کنار رود یوری بی، در روسیه امروزی، حدوداً یک ماهه بود و تقریباً 40000 سال، زیر خاک مانده بود.
عموماً تصور میشد که آخرین ماموت پشم دار در حدود 8000 سال قبل از میلاد در تندرای شمالی ناپدید شده بود اما با کشف آخرین جمعیت ماموتهای پشم دار مجزا در جزیرهی رنگل، واقع در اقیانوس شمالی، حدود 1700 سال قبل از میلاد ناپدید شدهاند.