مترجم: سعید علیزاده
منبع:راسخون
منبع:راسخون
منیزیم یکی از مواد معدنی ضروری مورد نیاز بدن است. کمبود منیزیم می‌تواند به اختلالات مختلفی منجر شود. در اینجا در مورد علل کمبود منیزیم و چگونگی درمان آن به کمک رژیم غذایی و مکملهای منیزیمی بحث می‌کنیم.
منیزیم یک ماده معدنی مهم است که توسط هر کدام از سلول‌های بدن مورد نیاز است. در حدود نیمی از ذخیره‌های منیزیم در بدن در سلول‌های اندام‌ها و بافت‌ها یافت می‌شود، و نیم دیگر در استخوان‌ها که با کلسیم و فسفر ترکیب شده است یافت می‌شود. تنها یک درصد غلظت کل منیزیم در بدن در خون یافت می‌شود. بدن انسان به منظور حفظ سطح ثابت منیزیم در خون باید به شدت تلاش کند. منیزیم برای انجام وظایف مختلف بیوشیمیایی مانند فعالیت آنزیمی توسط بدن مورد نیاز است. اگر کسی از کمبود منیزیم رنج می‌برد، می‌تواند به بیشمار بیماری مبتلا شود. این مقاله در مورد برخی از علل کمبود منیزیم و درمان موجود برای آن بحث می‌کند.
بیماری‌ها مرتبط با کمبود منیزیم
رژیم غذایی ناکافی از منیزیم منجر به بیماری‌های مختلفی می‌شود. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است به دلیل کمبود منیزیم رخ دهند به شرح زیر هستند:
• از دست دادن اشتها
• سردرگمی
• گیجی
• رفتارهای روانی
• افسردگی
• لرزش
• تشنج
• بی‌حسی
• سوزش و گرفتگی عضلات
• آماس یا گشاد شدن رگ‌های خونی
• اسپاسم عروق کرونر
• تپش قلب
• تشنج
• پوکی استخوان
• سکته مغزی
• تحریک پذیری سیستم عصبی
به چه مقدار منیزیم نیاز داریم؟
توصیه مجاز غذایی برای مردان: 410 میلیگرم برای سنین 14 تا 18، 400 برای سنین 19 تا 30، 420 برای سنین 31 به بالا.
توصیه مجاز غذایی برای زنان: 360 میلیگرم برای سنین 14 تا 18، 310 برای سنین 19 تا 30، 320 برای سنین 31 به بالا.
در طول دوران بارداری در سنین 14 تا 18 توصیه مجاز غذایی به 400 میلیگرم افزایش می‌یابد. برای زنان باردار در سنین 19 تا 30، توصیه مجاز غذایی 350 و برای 31 به بالا 360 میلیگرم است. اگر منیزیم مورد نیاز برای بدن انسان کاهش یابد، منجر به علایم و نشانه‌های مختلف کمبود منیزیم می‌گردد.
علل کمبود منیزیم چیست؟
مطابق تعدادی از مطالعات انجام شده در کشور امریکا، مشخص شد که رژیم غذایی بیشتر مردم امریکا کمبود منیزیم دارد و همچنین مشخص شد که در مقایسه با اسپانیایی‌ها یا سفیدپوستان غیر اسپانیایی، جمعیت سیاه غیراسپانیایی مقادیر کمتری منیزیم مصرف می‌کنند و افرادی که 70 سال یا بیشتر داشتند در مقایسه با جوانان منیزیم کمتری مصرف می‌کنند.
کمبود منیزیم با توجه به این واقعیت که آمریکایی‌ها مقادیر توصیه شده منیزیم را مصرف نمی‌کنند، یک اتفاق معمولی در ایالات متحده است. جدای از آن، کمبود این ماده معدنی همچنین به دلیل تخلیه بیش از حد از راه ادرار ایجاد می‌شود. اختلالات سیستم گوارشی نیز منجر به جذب ناکافی و یا از دست دادن بیش از حد منیزیم از طریق مدفوع می‌شود یا باعث می‌شود مصرف منیزیم به صورت مزمن کاهش یابد.
درمان‌هایی که شامل دیورتیک‌ها هستند، برخی داروها که برای درمان سرطان استفاده می‌شوند و آنتی بیوتیک‌های خاص می‌توانند منجر به افزایش از دست رفتن منیزیم از طریق ادرار شوند. دیابتی که به اندازه کافی کنترل نمی‌شود می‌تواند منجر به افزایش از دست رفتن منیزیم از طریق ادرار شود و باعث تخلیه شدن منیزیم ذخیره شده در بدن گردد. الکل نیز منجر به دفع بیش از حد منیزیم از طریق ادرار می‌شود، و مصرف بالای الکل با کمبود منیزیم در ارتباط است. اسهال و استفراغ بیش از حد یا مزمن نیز می‌تواند منجر به کمبود به دلیل کاهش مواد معدنی شود. برخی علل احتمالی دیگر کاهش منیزیم در بدن عبارتند از:
کاهش در جذب یا مصرف منیزیم:
عوارض بعد از عمل پس از برداشتن روده، تزریق مایعات بدون اضافه کردن نمک منیزیم‌دار، ساکشن معده و سوء تغذیه و گرسنگی
از دست دادن منیزیم در مقادیر بالا:
اسیدوز دیابتی و کم آبی شدید، پاراتیروئید و هیپر آلدوسترونیسم در نتیجه هیپوکلسمی و هیپوکالمی، هیپرکلسمی و پرکاری تیروئید و هورمون آدرنال در مقادیر بیش از حد آزاد می‌شود.
کمبود منیزیم همچنین می‌تواند در درجه اول به دلیل اختلالات ژنتیکی باشد.
درمان با مکملهای منیزیم
در صورتی که کمبود منیزیم مشکوک باشد، پزشک شما سطح منیزیم خون شما را بررسی خواهد کرد. اگر تنها کمبود منیزیم به صورت خفبف باشد می‌توان با افزایش مصرف منیزیم از طریق رژیم غذایی سطح آن‌را به حالت طبیعی برگرداند. بزرگسالان در معرض کمبود منیزیم می‌توانند مقدار مورد نیاز مواد معدنی خود را از طریق مصرف سبزیجات برگ سبز تیره و همچنین مصرف حداقل پنج وعده میوه و سبزی به صورت روزانه تامین کنند. برنج، سبوس گندم، جو و برخی غلات غنی از منیزیم هستند.
اگر سطح منیزیم در خون بسیار پایین باشد، ممکن است تزریق داخل وریدی لازم باشد تا به سطح طبیعی باز گردد. پزشک شما ممکن است مکملهای منیزیم نیز تجویز کند، اگرچه چند نوع از آن‌ها مخصوصا نمک منیزیم‌دار می‌توانند منجر به اسهال شوند. اکثر فروشگاه‌های مواد غذایی دارای منیزیم اکسید هستند که این ماده یک شکل از منیزیم است که با حداقل کارآمدی بدن جذب می‌شود. برخی از کارشناسان و پزشکان بر این عقیده هستند که منیزیم مالات یکی از بهترین مکمل‌هایی است که برای درمان کمبود منیزیم مصرف می‌شود، چون به بیشترین مقدار می‌تواند توسط بدن جذب شود.
• کمبود خفیف را می‌توان به صورت روزانه با مصرف یک دوز از مکملهای منیزیم درمان کرد.
• کمبود شدید را می‌توان با مکمل سولفات منیزیم داخل وریدی تجویز شده با دوز 10-40 درمان کرد.
این روزها، می‌توانید تعداد زیادی از مکملهای منیزیم را که می‌توان بدون نیاز به نسخه خریداری کرد را تهیه کنید. به علاوه، طیف وسیعی از مکملهای غذایی غنی از منیزیم وجود دارد که می‌توانید از سوپرمارکت‌ها و داروخانه‌ها خرید کنید.
این‌ها برخی از علل احتمالی کمبود منیزیم و درمان آن هستند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا پزشک شما می‌تواند بهترین فرد برای تجویز بهترین روش دریافت منیزیم اضافی در صورت نیاز باشد.
