نویسنده: دکترمحمدرضا اصلانی (همدان)
Rhetoric Irony
نوعی وارونه‌سازی که در آن لحن نویسنده یا راوی درست خلاف آن چیزی است که در نظر دارد. در ارتباط با لحن باید در نظر داشت که در وارونه‌سازی بلاغی این لحن متفاوت از ابتدا وجود دارد، اما در وارونه‌سازی خیالی تفاوت لحن در روند روایت شکل می‌گیرد. در آثار سوئیفت، ولتر، آناتول فرانس و داستان اِرِوُن (1) (1872) ساموئل باتلر موارد متعددی از این نوع وارونه‌سازی وجود دارد. در اِرُوُن راوی پس از گذشته از رشته کوهی نامکشوف در قسمتی دورافتاده از یک مستعمره (باتلر نیوزلند را در ذهن داشت) به سرزمین اِرون می‌رسد. مؤسسه‌هایی را در آن‌جا می‌یابد و با شرح آن‌ها ریاکاری، مصالحه و سست عنصری را هجو می‌کند. در پایان راوی با بالنی همراه با خانمی اهل اِرون که عاشقش شده از آن‌جا فرار می‌کند.
پی‌نوشت:
1. به صورت سه هجای کوتاه “eï-reï-whön” تلفظ می‌شود. این واژه صورت تغییر یافته‌‌ی nowhere به معنی «هیچ کجا» است.
منبع مقاله:اصلانی، محمدرضا؛ (1394)، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز همراه با نمونه‌های متعدد برای مدخل‌ها، تهران: انتشارات مروارید، چاپ اول.
