شبهه ي تقليد در نقل
شيخ عبدالله بن محمود از علماي قطر در ردّ احاديث مهدويت مي گويد: «از عادات علماي محدثين و فقهاي متقدمين اين است که برخي از برخي ديگر حديثي را تقليدي نقل مي کنند بدون آن که در اسناد آن دقت کنند، و عجب نيست که ببينيم احاديث مهدي اين گونه در کتاب هاي معاصرين منتشر شده باشد، زيرا حديثي از يک کتاب به صد کتاب منتقل مي گردد. يک اشتباه از يک عالم به صد عالم مي رسد؛ زيرا همه ي مردم مقلدند و تنها کمي از آن ها اهل تحقيق و مجتهدند، و مقلد از اهل علم شمرده نمي شود.»(1)
پاسخ: در جواب از اين توهم شيخ عبدالمحسن بن حمد العباد مي گويد:
اولاً: ايشان به تمام محدثين امت و قدماي از فقها اهانت کرده و از مقام و شأن آنان کاسته است.
ثانياً: همان گونه که اشاره کرديم حتي بخاري و مسلم به روايات ظهور و علائم آن اشاراتي کرده اند، و نيز در تمام مصادر حديثي به اين موضوع اشاره شده است، و لذا تقريباً مورد انفاق امت اسلامي است. حال چگونه مي شود چنين مسأله مهم را توهم دانست.
پاسخ: در جواب از اين توهم شيخ عبدالمحسن بن حمد العباد مي گويد:
اولاً: ايشان به تمام محدثين امت و قدماي از فقها اهانت کرده و از مقام و شأن آنان کاسته است.
ثانياً: همان گونه که اشاره کرديم حتي بخاري و مسلم به روايات ظهور و علائم آن اشاراتي کرده اند، و نيز در تمام مصادر حديثي به اين موضوع اشاره شده است، و لذا تقريباً مورد انفاق امت اسلامي است. حال چگونه مي شود چنين مسأله مهم را توهم دانست.
پي نوشت :
1- لامهدي ينتظر بعد الرسول خير البشر، ص8.
